ادای نماز به شیوه ی درست، حصول خشوع و خضوع، قریب شمردنِ مرگ، توجه به ارکان نماز، از وضو گرفته تا به آخرین سلام و اذکار بعد از نماز تأثیرات روحانی و معنوی خاصی بر روان نماز گذار بجا میگذارد.
نحوه ی نمازِ مسلمان، دوری از وساوس شیطان، رقتِ قلب، و با ایمانِ خالص روز و شب را سپری نمودن، انسانها را به درجات مختلف قلبی ارتقأ میدهد.
بعضی مراتب قلبی نماز گذاران را در اینجا ذکر میکنم تا در بخش های آینده، محتویات این مضمونِ در دست داشته ام را بخوبی درک کرده، به اهمیت نماز و عبادات یومیه عمیقاً پی ببرید.
یکی از این قلب ها، بنام قلب سلیم یاد میشود.
۱- ️القلب السليم:
قلبی است مخلص برای الله سبحانه و تعالی، قلبی که از کفر و نفاق و هرگونه پستی بدور است.
کسی که ذره ای نفاق میان امت اندازد، خودش را، از داشتن قلب سلیم محروم کرده است، و این رحمت الهی نصیبش نمیشود.
خوشبخت است آن نماز گذاری که با قلب سلیم به پیشگاه الله سبحانه و تعالی سر تعظیم خم میکند.
صاحبانِ قلب سلیم از نفاق بدوراند و ایشان اهل صلح، تدبیر، وحدت، اتحاد، اتفاق و همدلی میباشند، چون قلب شان مریض نیست و فکر شان سالم و عاری از کج فکری و کج خُلقی است.
«سلیم» از ماده ی «سلامت» است، و هنگامی كه سلامت به طور مطلق مطرح می شود، سلامتی از هرگونه بیماری اخلاقی و اعتقادی را شامل می شود.
قلب سلیم قلبی است كه خالقش را ملاقات كند، درحالی كه هیچ كس جز او تعالی در آن نباشد.
نماز گذارانی که صاحبانِ قلب سلیم هستند، جمیع وابستگی های غیرالهی را از خود دور ساخته و در دنیا كانون توجه و تمركز خود را بر الله سبحانه و تعالی قرار داده اند.
كسی كه نیت صادقی دارد صاحب قلب سلیم است، چراكه سلامتی قلب، انسان را از شرك و شك بازداشته، نیت را در همه چیز خالص می كند.
قلب سلیم همان قلبی است که هیچ بیماری ندارد!
بنابراین صاحب قلب سلیم در این دنیا نیز قلبش از امور غیرخدایی خالی است.
این همان قلبی است که منور باشد به نور معرفت الله سبحانه و تعالی، و در آن شکی و شرکی وجود نداشته باشد،
دلی که گواهی دهد که جهان را صاحبی باشد که خالق واحد و احد و صمد است،
دلی که حس کند لغو و عبث و بیهوده در جهان وجود ندارد و هیچ گونه نیکی در آن گم نمی شود و بی پاداش نمی ماند و هیچ ظلم و بدی فراموش نمی شود و بدون کیفر نمی ماند،
دلی که احساس نماید اگر فرضاً تأخیری در انتقام هست ولی هرگز اصل انتقام محو و نابود نمی شود.
صاحبِ قلب سلیم زمانی که برای ادای نماز، در مقابل خالق یکتا و مهربان می ایستد، دل و فکر و هوشش را از دنیا و مافیها خالی میکند، و آنگه که نمازش را به آخر میرساند، به اموری که مربوط به عقبی میشود، خودش را سرگرم میکند.
اموری از قبیل هوای نفس، قدرت طلبی، تكاثرطلبی، ناهنجاری های اخلاقی، نفاق، شقاق، مردم آزاری، و… هیچ گونه تناسبی با قلب سلیم ندارد.
نماز گذاری که توفیقِ مالکیتِ قلب سلیم را حاصل کرده است، با نیت پاک و دل نورانی سعادت دنیا را به سعادت آخرت متصل می کند، و آنگه که سوره ی فاتحه را بعد از استفتاح و بسم الله با خودش قرات میکند، رب العلمین را یگانه مالک یوم الدین میداند، و چنان غرق در قرائت وادای نماز میشود، گویا این آخرین نمازش است، نمازی که او را به مقام محمود ارتقأ میبخشد.
ادای نماز با قلبِ سلیم، آدمی را از دایره ی محدود خود بینی خارج می کند، تا جائی که همه عباداتش خالص برای الله سبحان و تعالی می گردد، آن وقت است که از همین مال و جاه و ابزارهای دنیوی خانه ی آخرتش را می سازد.
آدمی، زمانی که از این جهان می میرد و به جهان دیگر منتقل می شود، از این امور که از مواد و عناصر این جهان تشکیل یافته اند جدا می شود و آنها را می گذارد و می رود،
ولی قلب سلیم و صفات عالی انسانی مانند خداشناسی و محبت و انصاف و عدالت و راستی و درستی و ملکات فاضله علمی و عملی و اعمال صالحه که سرمایه های زندگی عالم آخرت می باشند موجب سعادت و خوشبختی انسان در همین زندگانی دنیا نیز می باشند.
آیا انسان بدون آنکه قلبش از شک و شرک پاک شود و به نور معرفتِ الله سبحانه و تعالی منور گردد،می تواند تا اعماق قلب و روحش خشنود و راضی باشد؟
آیا می تواند حوادث زندگی را که بالطبع بالا و پایین و پستی و بلندی و نشیب و فراز دارد، همه را با آغوش باز و گرمی و حرارت استقبال نماید؟
آیا کسی که باعث نفاق و شکستنِ اتحادِ صفوفِ مسلمانان میشود، و میان موحدین و آنانیکه بر کسبِ علم و عملِ مکتب اسلام حریص اند، میخواهد رخنه وارد کند، توفیق حصول قلب سلیم و ادای نماز را با این قلبِ زیبا، بدست می آورد؟
هرگز نه؟ برای اینچنین اشخاص، فقط با خم و راست شدن در مقابل خالق شان، زحمتِ فزیکی خم و چم شدن میماند و بس، چون مالکانِ قلب های بیمار و مریض، به هیچ وجه توفیقِ لذاتِ لایتناهی نمازِ اصیل را حاصل نخواهند کرد.
برای نماز گذارانی که قلب سلیم دارند، دنیا محدود است و آخرت نامحدود، ولی بیمار دلان دنیا را نامحدود میدانند.
صاحب قلب سلیم میگوید:
دنیا محاط است و آخرت محیط. دنیا متغیر است و آخرت ثابت. دنیا کوچک است و آخرت بزرگ.
دنیا محل تزاحم و تصادم و برخورد و اصطکاک است و آخرت وسیع و باز. دنیا تاریک است و آخرت روشن.
از این رو آنچه سرمایه ی حیات و زندگی دنیاست نمی تواند سرمایه ی حیات و زندگی آخرت هم واقع شود زیرا چگونه ممکن است که مایه ی محدود برای نامحدود مفید باشد و ابزار و وسیله ی کوچک و محاط به کار چیزی که وسیع و بزرگ و محیط است بخورد، ولی سرمایه های آخرت علاوه بر آنکه سرمایه ی آخرت است سرمایه ی زندگی دنیا هم هست، زیرا نامحدود شامل محدود نیز می باشد و محیط، محاط را در بر دارد.
و بالاخره در یك كلام قلب سلیم قلبی است كه جمیع وابستگی های غیرخدایی را از خود دور ساخته و در دنیا كانون توجه و تمركز خود را بر الله تبارك و تعالی قرار داده است و بس.
این بود، فشرده ی نمازگذارانی که صاحِبانِ قلبِ سلیم هستند، آنانیکه شایسته ی تمجید و تحسین در هر دو جهان اند، و در مقابل، صاحبان قلب های مریض وجود دارند، که حتی در نماز به جیز های مضر، پلان های شوم، نفاق، شقاق و آزار و اذیت دیگران فکر میکنند.
در اخیر، دعا میکنیم تا صاحبان قلب های مریض، شفایاب شوند، و هدایت و راه حق نصیب شان گردد،
و اگر ماده ی هدایت در آنها نیست، الله تعالی، مردم را از شرِّ شان خلاص کند.
و از بارگاه رب منان استدعا میکنیم تا ما را توفیق حصول قلب سلیم را اعطأ فرماید!
آمین بگوئید عزیزان من!
در بخش های بعدی، ان شأ الله، در موردِ ۱۹ نوع نمازگذارنی که صاحبانِ قلب های مختلفی اند، و قرآن کریم از آنها نام برده است، یکایک، مفصلاً بحث خواهیم کرد.
خدا کند، این همه حاصل رنج های چند ساله ی بنده را مطالعه کنید، و در مورد هر موضوع مهمی که خدمت تان عرض میکنم، تدبر و تعمق بکنید!
عزیزان گرانقدر:
لطفاً این مضامین خیلی مهم و حیاتی را با تمام خانواده، اقارب، دوستان، و همکاران تان شریک سازید، و در رشد فکری، عقیدتی، ایمانی و وجدانی همنوع تان اقلاً یک امر خیری را، مایه ی حصولِ صدقات جاریه ی تان سازید.
