بنـــا م خداوند کـون ومکــــا ن
که زآ ثا ر خلقت هم ا ورا نشان
محد عزيز عزيزی
مصرا عی چند را به جواب نثر، فر هیختۀ عزیز شفیق جان « ستاک» که اشعار زیبا وپختۀ شان همیشه مرا محظوظ داشته است تقدیم میدارم
شفیــــق شفقت تو کم مبـاد از یا را ن
خد ا عزیز بد ا رد ترا د رین د و را ن
تو نظم پخته سرا یی وبا هدف ا ی د و ست
چه باک آ نکه نـد ا نـد بــها ی د ر گــرا ن
زما نه ا یست که در فهم خو ب وبد ا یشـا ن
بکار هیــچ نگیــــر ند، ترا زو ومیــــــز ا ن
اگر چه عقل وشعور نعمت خدا دا د ی ا ست
که خوب بهره برد هر کـجا از آ ن ا نسـا ن
ولیک در زما نـــه ء ما ا ین هوای نفسـا نی
امیر و حا کم وفر ما ن روا است بر ا نســـا ن
ببین تو حــــش و بـر بـریت بنــــــی آ د م
درین زما نه به هر گوشه و کنا ر جهـا ن
به ظلم و جور وتباهــــی و کشت وکشتا رش
نبو ده ا ست چنین وحشتی به هــر د و را ن
در آ ن زما ن که هلا کو جها ن همی سوزا ند
ویا که تیمور لنــــگ و، ســــکنــــد ر د و را ن
وجوی خـون روان ،ساخته اند روی زمین
ز کشت و قتل همـه مرد مــا ن وهم حیوا ن
اگر چه شهـر ود یــــــا ر و قراء وآ بـــــا د ی
نمـــود ه ا نـد مسخـــــر و بعـــــد هم و یرا ن
و لیک عا قبت ا لا مر ننگ ا ین و حشت
چنا ن بما ند بتا ر یخ وصفحهء د و ر ا ن
ببیــن به عصــر جــد یـد و تمـد ن امرو ز
که چشم خیره شود ا ز برا ی آ ن ا نسا ن
درین زما ن که بشر با سلاح دا نش خود
نمود ه فتح بســـی قله ها ، درین میـــد ا ن
نه د ر بسیط زمین ا و به پیش مـــی را نـد
سمنـــــد علم د وا ند ، چنا ن به کهــکشـــا ن
ولیک خوب تو بنگر ،که باز از سر جهــل
هوای نفس اسیرش نمـو د ه د ر زنــد ا ن
ببین سرا سر عا لم بســــاط نا ا منــــی
نمود ه پهن که نبود ، کسی د رآن به ا مان
دوباره قتل وقتال وخراب وویرانــــی
دوباره ظلم وتجاوز به حق مظلو مان
تو خوب دیده گشا در بسیط این پهنـــه
چه نا روا که نباشد روا، بر این ا نسان
بنا م صلح وثبا ت حمله میکنند چنــــا ن
به سرزمین وبلادی که هست آ ن به ا ما ن
به ا سم خدمت و رسم رفا ه آ ن مرد م
سکون ،همه ببـــرند هم رفا ه ،ا ز ایشــا ن
با سم د مــــــو کرا سی ، ونـــا م آ زا د ی
گنند هجوم به او طا ن،واهل آ ن کنند زندان
بنا م خد مت مخلوق وهم حقوق بشر
گرفته ا ند حقوق ا سا سی ا ز ا نســا ن
چه نامها ی قشنگی ا ست ا سم آ زا د ی
وصلح وحق بشر کو نیا ز هر ا نسـا ن
دریغ آ نکه چنین وا ژه ها ی زیبــا یی
وسیله ا یست بد ستـا ن کل د ژ خیـــما ن
با سم ورسم چنین وا ژ ه ها کنند مخفی
مرا م سوء خود ا ز د یـــد گا ن کل جهــا ن
و لیک د و ر زمـــا ن بر ملا کنــد آ خــــر
حقیقت همه فر عو نیــــا ن وغــــــد ا را ن
خو شا به حا ل کسی د ر جها ن آ زما یش
که خیرخوا ه بود بر همه، شفیق هرا نســـا ن
«عزیز » من توشنو ا ین سخن که د ر عا لم
ند ید خیر کسـی کو بــــو د ، زبد خوا هــــــا ن
محمد عزیز ( عزیزی) – لند ن
پنجشنبه ( 2010-01-21) سا عت 21:10