نقد سازنده ورسالت اخلاقی رسانه ها!
مولوی عبدالصمد “منیب”
درشرایطی که کشور به مشکلات فراوان ربرو ست از طر فی هم رسانه های بیرونی اتش تفرقه ونفاق را دامن زده وازطرف دیگربرخی رسنهای شریرکه همواره به نفع باداران خود نفاق افکنی وحقائق راتحریف وبه چشم ملت خاک می زنندوسالهاست که مردم ما راباپخش برنامهای مبتذل وفحشابسوی بی راه وانحراف میکشندوجوانان مسلمان مارابسوی بی حیای تربیه کرده ومیکنند،باید گفت که اینها مهرها ی هستندکه چند چهر ه داردکه به اسانی نمیتوان ایشانرا شناخت شاید خلاف نباشد که بسیار از چهر ها سیاسون ما ست که بحثها سیاسی در رسانها حضور پیدا مکند بحای که راهی حلهای خردمندانه وعاقلانه ارایه بدهد ویا تو جه خود رابه بیداری ملت داشته باشد فقط میخواهند اولا چهر شخصی خوداش را مطرح کند دوم اگر از قدرت افتاد باز عقده مند حرف میزند
کسانی که بر سیاست، عملکرد و خط مشی سیاستهای مخالف وموافق و نقدهای کم و بیشی درزمینه ها دارند، یقینا این نقدها قابل بحث ها و گفتگوهای جدی است و جناحهای درگیر وزیدخل سیاسی مستقیم (حکومت،احزاب سیاسی…..)یاغیر مستقیم (پروژه های آمریکاوغرب،چین وروسیه،پاکستان وسعودی،ایران واسرائیل)باید نق کرده ،جوابگو درمقابل ملت مجاهد ومظلوم افغانستان باشند؛زیراایشان همواره ازاعتمادملت سوئ استفاده کردندکه درنتیجه کشور راتسلیم استعمار ساختند وازاین حقیقت هیچ کسی انکار ندارد که افغانستان به یک پروژه سیاسی وبسترمنافع یا به عبارت دیگریاسرزمین اشغال شده قرارگرفته است؛نه استقلال سیاسی،نه حاکمیت قانون دارد،نه ازیک نظام قوی مرکزی برخوردارمی باشد.
مظاهر این حقیقت رامیتوان
در جریان هژده سال که، جزء،تباهی واسارت ، تاراج بردن معادن تخریب زیربناها،توهین به ارزشهای ملی و مقدسات دینی ،همه روزه به خاک وخون کشانیدن افغانها،تجاوزبه حریم پاک نوامیس ملی این مرز وبوم چیز دیگرنبوده است.
ازطرف دیگر همچو جفا وجنایات را رسانه های فروخته شده برعکس(دست آورد وپیشرفت۱۸ساله) انعکاس می دهند ؟
بلی!
حقیقت اینست که بخش اعظم این نشریه ها و رسانه های چاپی و برقی اگر چه نام و نشان افغانی دارند و کارمندان شان افغان ها هستند، اما در واقعیت به پول خارجی ها بنیانگذاری شده و هنوز هم به حمایت مالی خارجی ها به ویژه سازمان های استخباراتی و سفارتخانه های استعمارگران فعالیت کرده واز سوی خارجی ها کنترل وحمایت
می شوند.
چون سکوت رسانه ها دربرابرهرجنایت استعمارونوکران آنها،هتک حرمت به شعائر واحکام و ارزش های اسلامی باگذشت هرروز که رو به افزایش بوده و باعث جریحه دار شدن احساسات ملت سلحشور ومجاهد افغانستان و مسلمانان کشورما میشود .
در حقیقت همچو رسانه ها به حمایت مالی دولت ها، نهادها و مؤسسات غربی به وجود آمده که تحت عنوان «کمک با سکتور رسانه های خصوصی» و یا «ترویج آزادی بیان غرب…پروژه شده» پرداخته وفعالیت میکنند.
اینجاست که شب و روز از خطرات وپیامدهای نظام اسلامی هشدار می دهند و از سوی دیگر به نقل از سران و ژنرالان غربی به ویژه امریکایی، با سرخط های ساخته و بافتهء خود ملت مسلمان کشور رادرنگرانی می اندازند .
چنانچه عناوین و سرخط های را مشاهده می کنیم که : «نگرانی زنان از مذاکرات صلح» «دستآوردهای زنان قربانی صلح نخواهند شد!!؟
آیایاوه سرایی و توهین یک زن معلوم الحال(مشهور به آ ریانا سعید ) به حجاب اسلامی و زنان پاکدامن کشور ما که همه پابند
حریت وعزت هستند تشویش نیست؟!!
بلی!
حقیقت اینست که این رسانه ها، سیکولران، غربگرایان و یا هم ثروتمندان، زورمندان و تفنگ سالارانی اند که ارزش های دینی و استقلال کشور برای شان ارزش و معنای ندارد!!
ترویج فحشا، پیشبرد اهداف شخصی و مشغول ساختن اذهان مردم به لهو و لعب، در اولویت های ایشان قرار دارد.
عجب اینست که این رسانه ها خود را در قبالِ وضعیت کنونی افغانستان اصلا خویش را بی طرف می دانند، اصلاتشویس ندارندکه افغانستان آزاد است یا در چنگال استعمارگران، گویا در مورد اشغال کشور نگران نیستند،اما در بابت آیندهء افغانستان بسیار نگران هستند که سرنوشت دموکراسی، سیکولاریسم و کلتور و فرهنگ غربی درین کشور چطور خواهد شد و «مبادا» نظام اسلامی یا قوانین شرعی درین جا حاکم گردد.
از اینجاست که شب و روز از خطرات و پیامدهای نظام اسلامی هشدار می دهند و از سوی دیگر به نقل از سران و ژنرالان غربی به ویژه امریکایی، با سرخط های ساخته و بافتهء خود درتخریب پروسه صلح وتخریش اذهان عامه تلاش می کنند
بلی!
متاسفانه، این رسانه ها به حیث بلندگوهای استعمار… استخدام شده اند و از خود تحقیق، تلاش را برای یافتن ونشر حقائق به خرج نمی دهند و یا اگر از حقیقت ماجراهای ضداسلامی خبر هم شوند جرات و توانایی پخش وافشاءآن را نداشته حتی برعکس به نفع پروژه های غرب رخدادراانعکاس میدهند.
رسانه های مزدور با مهرسکوت دربرابرهتک حرمت ها وجنایات آمریکا وغرب، چنین نشان می دهند گویا تنها کسانی که مخالف حضور نیروهای خارجی در افغانستان و بر ضد دست آوردهای (۱۸)ساله نظام موجود
به ذعم شان هستند ،باید نکوهش و سرزنش شوند، تا از موقف حق ودفاع از ارزشها ی ملی واسلامی خوددارنمایند.
آیا خود این رسانه ها ازنظراخلاق رسانئ مسئولیت ندارند که برای استقلال کشور حد اقل صدای خود را بلند بکنند
اگر تاریخ مبارزه های آزادی خواهی اقوام و ملت ها ی سلحشور وآزادیخواه مطالعه شود،مبارزین راستین علما، شعرا، دانشمندان و نویسنده گان نقش عمده ای در رهنمای و بیداری فکری اقوام و ملت ها، حیثیت کلیدی ونقش بسزا در پیروزی وجهاد مقاومت هادربربرهرجنایت وتجاوزات داشته اند.
به ویژه در مقاومت های بزرگ قرن نزده و بست میلادی، مطبوعات و اهل قلم با همه چالشها و مشکلاتی که مواجه بودند قربانی های بزرگی را در راستای آزادی کشور و ملت خود با صد افتخار متقبل شدند.
اما با صد تاسف، امروز بیشتر رسانه ها و چهره های رسانه یی اند در حالیکه لاف از دانش و روشنفکری می زنند، خود را در تنگنای «جنگ در برابر تروریسم» محصور کرده اند و بیرون از آن نمی توان بیاندیشند. گفته می شود که ژورنالیسم ابزار مؤثر برای مقابله با استبداد و استعمار است، اما متاسفانه، امروز ژورنالیسم و ژورنالیستان از سوی استعمارگران استخدام شده اند.
تاریخ یقینا از ایشان به نیکی نام نخواهد برد.