عرض تعظیم به مقام : حضرت محمد مصطفی (ص) و ياران و اهل بيت شان — محمد عزيز عزيزی

 

عرض  تعظیم  به  مقام :

  حضرت محمد مصطفی( صلی الله علیه  وعلی آ له واصحابه  وسلم)    

یاران واهل بیت  شان (رضوان الله  تعالی  علیهم اجمعین )

محمد عزيز عزيزی

 

ذات بیچو نی  که اند ر کا ینـــــا  ت

کرد خلقت ا و جمـا د و هم نبـــــا  ت

 

 

از عد م   موجو د را  ا یجـــــا د  کرد

از نبود ، ا و بود  را ا یجــــــا د  کرد

 

 

در جهــــــــان  معلول ، بی علت نبود

امر  سبحـــــان بود  ، بر علت وجود

 

 

جمله افلاک و ، زمین و آ سمــــــــان

بر وبحر ابر وبا د ،وا نس و جـــــــان

 

 

او منور ساخت خورشیـــــد جــــــهان

با  نجوم هم ، زیب وزینت آ سمـــــان

 

 

کلــهــم–  فـی  فــلک-  یســبــحـــون (1)

گر نظر داری «  وا نتم تشــــهدون » (2)

 

 

کـل ا فلا ک ونجــوم ا ند ر سمــــــــــا

هم  زذ را ت ، جهـــــان اند ر هـــــــوا

 

 

بر مـــد ا ر خــا ص  حـــرکت میکنند

نه عقب مــــا ند ه ، نــــه سبقت میــکنند

 

 

نظم  حاکم بر جهــــان ا ز ناظــم ا ست

آ نکسی بیند  که فکرش جــــازم است !

 

 

این نظام بر کل ذرات جــــــــــها ن

هست حا کم ، تو محرک را بد ا ن !

 

 

نظم وحرکت زیب وزینت را ببیــن

در طبیعت، د ر سماء  ود ر زمین

 

 

او سمــاء(3) را بی ستون ایستاد  کرد

او جبـا ل را در زمین(او تاد)( 4) کرد

 

 

او زمین وآسمـــــــان تسخیـــــرکرد

از برائ  این  بشــر  تد بــیـــــر کرد

 

 

او طبیـــعت  راهمی بنمـــــوده را م

تا که  انسان اند ران ، دارد خــــرام

 

 

دست تقــــــــد یر خدا و  سرنوشت

طینتی آد م  ز خا کـــــی  اوسرشت

 

 

بعد ازآ ن با روح خویش اند ر د میــد

تا کــــه  آ د م د ر  جـهان ، آ مد پد ید

 

 

او بـآ د م ، هم  چنیـــن  اولا د    ا  و

لفظ  «کرمنـا »(5) بگفت  بر یا د ا و

 

 

بر ملک شـــد  بعد ا ز آن ا مر خد ا

تا نما ید  سجـــــده   بر ا ین  پیشـــوا

 

 

کرد مسجود ملائـــــک  آن زمـــــــا ن

کا د می را ، بود ا ز خــــا کش نشا ن

 

 

جمــــله  گی تسلیم امـــر کـــرد گــــا ر

سجده بنمـــود ند ایشـــــا ن، بـا ربــــآ ر

 

 

لیک آ نکس کـــو ، نشد تســـــلیم  ا ین

امر خــا لق  ، بود شیــــــطا ن  لــعین

 

 

بعد از آن شیطــان ، زنــا فر ما نیـــش

رانده شد ، از د رگه ا ی  سبحـا نیـــش

 

 

ای بشــر با هوش ! نـا فـرمانی مـد ا ر

ا مر خا لق ، صبح وشا م  لیل  ونــهـا ر

 

 

خا لـق آ ن ذ ا تی که ، بنمودا ین چنینـن

را م ، آ نچــــه  د ر سمـاء و د ر زمیـــن

 

 

بهـر تـــــو انســان ، طبیعت را م  کر د

فضل خود بر خلق عا لــــم تــــا م کــرد

 

 

گر سجود ی  تو نــدا ری د ر میــــــان

این  نبا شد  شر ط    انسانی  ،  بدان  !!

 

 

ذات خا لق دا د ، عقل و فهم وهـــــــوش

تا نگرد ی ، مثل بیجـــا نی خمــــــــــوش

 

 

بـــعد  بر تـو،   ا ختیــــا ری د ا د ه ا ست

وز بــرا یت  ،اعتبــــــا ری  د ا د ه ا ست

 

 

بــعد ا ز آ ن د ر  هر زما ن   پیغمـــبری

تا نمــــــا ید  مرد مـــــــا ن  ر ا رهــبـری

 

 

بهر تو   بفرست  ا و  د ستـــور خو یـــش

تا بدانی راه ، نمـــــا نی  کورخــویــــش

 

 

کـــرد حجت از برایت ، آ ن تمـــــــــا م

بعد از آن  راهـــی  نداری والســـــــــلام

 

 

او عنـــــــا یت کرد بر نــــــــــوع بـشــر

تا  که با شد ا و بد نیــا را هبـــــــــــــر

 

 

«کرد مبــــعوث هر زمـــان پیغمـــــبر ی

تا کــه بــا شد  مر د مــا ن را رهبـــری»

 

 

انبیا ء ومـرســـلین ا نـد ر جـهـــــــا ن

با کتا ب و با خطا ب ، برا نـس وجا ن

 

 

تا کـــه د و را ن  تمــا م مــر سلـــــین

ختم گـــــر د یـد ند بـر روئ زمیـــن

 

 

حق تـــعا لی خواست بر روئ زمیــن

آ خرین  شــــا ه رســل سا لا ر د یـن

 

 

د ا د   خلعت ا ز برایش   این چنین

تا ج وتخت ( رحمت لـلعا لمیـــــــــن)(6)

 

 

آ ن محمد بنــــــــــد ه و خیرا لبشـــــر

هست مـــا را راهنمـــــا ، هم راهـبــــر

 

 

انــکه  خـــا لق  در( کلا م الله )  گفت

بر ( محمـــــــد بن  عبــــــد ا لله)  گفت

 

 

گـــفت : « ا قرا ء باسم ، ربک الذی»( 7)

اولین آ یت بخـــوان ،  خوشحا ل   زی

 

 

بـعد از ا ین بر منصــــب  پیغمبـــــری

جا گزین ، تــو  در مقـــــا م رهبـــــری

 

 

بعد از آن پیغمبر  عا لــــــــی مقــــــا م

در رهی دعـوت نمــودی اهتــــمــــا م

 

 

او  همی  بنمـــــود، سعی خویـــــش را

در ره  اسلام  بیـــــش از پیــــــش را

 

 

تا که این دعوت  بپــــا بر خواستـــــه

دشمنی  هـــــآ هم بپا بر خوا ستـــــــه

 

 

گــفت  لبـیــک ، اولین کس آ ن زمـا ن

ز و جــــه ء پا ک رسول ا نس و جـان

 

 

آن (خد یجه) همســر  پا ک رســــــو ل

بر زبـا ن ا قـرا ر وبر دل هــم  قبــو ل

 

 

بعد از آ ن ( بوبکرصــد یق) و رفیــــــق

آن رفیق  ویــــا ر د و را ن  عتیـــــق

 

 

آن سه  دیگر از میــا ن ،آ ن نو جـــوان

ا و(علی) بود ، بهــرپیغمبــر  گـر ا ن

 

 

بعد از آن د و را ن زحمت سر رسیــــد

ا متحـانی سخت وبیــــحد  سر رســــــید

 

 

سیـــــد کونیــــــن ، هر جا و مــــــــکا ن

از خطر هر گز نبود ی در ا مـــــــــا  ن

 

 

در محیـــط شــــرک واستــبـد ا د وزو ر

کو نمــی د ید ند  با چشمـــــــا ن کـــو ر

 

 

نور ، الله   وچـــــــــرا غ  ا حمـــــــدی

آ یت حــق ونشان سرمـــــــــــــــــد  ی

 

 

کرد الله  در خطا بــــش اینچــــــــــنین

بهر ابنای بشر کـــــون ومــــــــــــکین

 

 

گر چه مبـعو ث ا ست  ا و انـد ر زمین

هم وجود ش رحمت (للعــــــــــــــا لمین)

 

 

بعد سیزد ه سا لـی که از دعـوت گذ شت

جور وآ زا ر کسـان  از حـــــــــد گذ شت

 

 

لیک آن  یا را ن   یـــــا ر،  ا ولیــــــــن

در کنـار آ ن  ا مــــــا م ا لمرســـــــــلین

 

 

بــوده  ا ند در خد مت و سر بـا زیــش

تا  کننـد ش از د ل وجـان ، را ضیـش

 

 

تا که آ ن ، فر مــان هجرت  سر رسیـــد

امتحا ن  رنج  و زحمت  سر رسیـــــــــد

 

 

باز هم یـــــــارا ن  یـــــارا ن قــــد یـــــم

بوده ا ند د ر جنب  پیغمــــبر  نـــد یــــــم

 

 

بو د فرمــــــا ن، پیـــــــا مبر بعــد ا ز آن

تــا شونــد  اصحا ب ، بر یثــرب  روا ن

 

 

یکنفر بگـــــزید  ا و همـــر ا ه خو یـــش

آن د گرخوا با ند ، برما وا ی خو یـــش

 

 

آنکه همـــــــراه  بـود (صد یقـش ) بـــد ا ن

وا ن د گر(حیدر) ، که بودا ست همچوجا ن

 

 

تا  به یثـــرب  آ مـد ند  با یا ر خویـــــش

طرح  نو، ا فـــکنده ا ند برکا ر خویــــش

 

 

اولین طــــر حی که نو  بنیـــــا د کــــرد

او بنــــائ  مسجــــد  ی آ بـــــا د کـــــرد

 

 

بــعد ا ز  آن طر ح تمــد ن  ریخــت آ ن

بر  بنــــائ کهنـــه ا ی   یثرب ،بـــــد ا ن

 

 

نام یثــــرب  را ( مد ینــــه ) نـــا م مـــا نـد

چون تمـد ن را توا ن   مدینـه خــــوا نـــــد

 

 

بعد ا ز آ ن (عقــــد موا خا تی) ( 8 -1) نمـــود

بین (انصـــــا ر ومهـــــا  جــر)  زود ز و د

 

 

بعـــــد از آ  ن ا و نظم  نو ا یجــا د کــــرد

بر بنـــائ کهــــنه  ، نو  بنـیــــا د  کــــر د

 

 

ا و  بشــر ا ز قیــــد وبـــــند   آ زا د کــــرد

فارغ  ا ز هــر  جـو ر و ا ستـــبد ا د  کــر د

 

 

روح و جسـم  خـلق ، نا شـــا د  ز مــــــا ن

شا د  سـا خت و، د ا د آ رامـش چـو جــا ن

 

 

بـعد از آ ن د ه  سـا ل د یگر آ ن  جنـا ب

حــکم فـــر مــو د نـــد  با( ا م ا لکــتا  ب)

 

 

پیش ا ز آ ن  بر مومنین  گفت  این  سخـــن

گوش میــــــــد ا ریــد ا ی  یا را ن مــــــن

 

 

(خون  و ما ل ، آ بر وی تا ن بر یــکد گـر)

(آن حـــــرا م ا ست میکنید ا ز آ ن حـــذ ر)

 

 

(بعد از آ ن ا زبهــــــر زنــــها یــا د کــــرد)

( از حقـــــــو  ق شـــا ن سخن بنیا د کــــرد)

 

 

(بــعــــــد ا ستشهــــا د کرد نـد آ ن  جنــــا ب)

( از زبــــان ا متــــــی با ا یــن خطــــــا  ب)

 

 

(با زبــــا ن  پـرسشـــی  خـــود  خوا سـتـنـد )

(از ا د ا ئ  آ ن رسا  لت، چـون و چنـــــــد؟)

 

 

(جملـــــه ا مت با زبـــا ن   در ا یـن کــــلا م )

گفتـــه ا ند ، بنمــــــوده ا ی بـــــر ما تمـــا م

 

 

(تــو ا ما    نت را  ا د ا بنمــــــــود  ه ا  ی)

(تـــو نصیحت را  بجـــــــــــا  فر موده ا ی)

 

 

(بعـــد از آ ن د م آ ن رسول ا نس وجــا ن)

( رو نمـو د نـــد  جا نب آ ن آ سمــــــــا ن )

 

 

(گفته ا نـــد ، (ا لله) ، ( الله) ،  رب  مـــن)

(تـو گـــو اه   میبـــا ش  بر من  رب مـــن )

 

 

(مـن نمـــو د م  کــــا ر بـر  ا مت تــمـــــا م)  (8-2)

(بعـد  ا زیـن آ یــــم   بسـو یت  وا لســــــلام)

 

 

ذات حق  فر مو ده ا ست ا ند رکلا م

برنبـــی  خـو د ، د رو د  و هم سلا م

 

 

نیز ا ز ما ، بهر آ ن  عالــی  مقــــا م

هم  د رو د  هــم ثنا و هــــم ســـــلا م

 

 

بروی و برآ ل وا صحا بش  تمـــــا م

هـم بــا هــل  بیت   علیهــم  الســلام

 

 

هـم  به  یا را ن  و با صحــا ب  هـد ی

چونکه بو د ند مصطفــی را مقتــــد ی

 

 

ا ین عقیده  ، فکر  هر مومـــن  بــود

از   دروغ  و ا ز نفا ق، ا یمــن  بـــود

 

 

چونکه  بوبکر ا ست ا و یا رقــد یــــم

همرکا ب  وهمنشـــین وهم ند یــــــــم

 

 

سیــد کونین گفتــه ا ست  ا ین سخــــن

(ا و برا د رهــــم مصاحب جا ن من) (9-1)

 

 

(هم چنین  ا و یا ر غا ر وهمسفــــــــر)

دررهی هجرت بصد خوف وخطــــر

 

 

تا که پیغمبر همی بـــود آ ن زمـــــا ن

بــود بوبــکر هر زمان درپیـــــش آ ن

 

 

درس د ین ا و ، ازبـر احـمد گــرفت

نمره آ ن ا متحـــــان ، ا و صد گرفت

 

 

چو ن نبی حضرت حق  ا زجــــــها ن

رخت بربست سوی  عقبـی شد ر و ا ن

 

 

جمله   ا نصا ر و مهاجر  آ نـزمـــــــان

کرد بیعت  بـرا بو بکر  بعــــد ا ز آ ن

 

 

آن خلیفـه  نا م ا و( صد یق) بــــــــــــود

دشمن ا و کا فر وزند یــــق   بــــــــــو د

 

 

بعد ا زآ ن  یا رد گر،  ا و شد  ا مـــــیر

(عمرا لخطاب )، به هیبت همچــــــو شیر

 

 

آنکه پیغمبر بو صفش ا یـن چنیـــــــــــن

گفت بریارا ن و ا صحا بـش   همیـــــن

 

 

گرنبــوت را نبو د ی ختـــــــــم هــــا ن

لایق ا ین منزلت عمــــــــر بـــــد ا ن

 

 

داد، د خت خـــــو یش   بر سالار د ین

«آنکه او بود رحمت للعــــــالمـین»(   2-9)

 

 

بعد ازآن عثمان ، ا بن عفــا ن  بـــو د

جامـع ا لقـرآ ن آ ن  د و را ن بــــــو د

 

 

آنــکه ( ذی النــورین)( 10) او د ا رد لقب

زوج د و د خت رســـو ل ا ی با سبــق

 

 

آن شهید ی پا ک قرآ ن بـــــود ه ا ست

نورچشـــــم هر مسلما ن بـــو د ه ا ست

 

 

هر کرا بود ا ست( احمـــد) را هـبــــــر

دوست مید ا رد  (عثمـــا ن )، ا ی پـــسر

 

 

بعــد   ا یشا ن ،  آ ن( علی) مـــرتضـی

(ا بــن عــــــم ) آ ن رســـــــول مجتبــی

 

 

چهـــــــا رمین  یـــا ر رسو ل الله  را

تو علــی میــــــــــد ا ن ( اســــــــدالله)(11) را

 

 

آن علـی آن  نــــــورچشــم مصطـــــفـی

د ر ره ا ســــلام با صد ق و صفــــــــا

 

 

(اخ )( 12)  پیغمبر چوها رو ن بود ه ا ست

شهره ای آ فا ق وگــــرد ون بــــوده ا ست

 

 

آن علــی فــــرزنـد  دست آ ن  رســـــول

(اب  سبطین) ( 13)  شهیـد ، زوج  (بطـول)(14)

 

 

حب او حب  پیامــــــبر  بوده  است

بغض او  خشم  پیامـــــــبر بوده است

 

 

هرکه باشـد  قلب ا و از کینـــــــــه پاک

دوستــد ا ر ا و ، وهم اصحا ب پـــــا ک

 

 

عاقبت این  یار  یا را ن  ،  وحیــــــــــد

شد به محرا ب عبا د ت ا و شهــــیـــــد

 

 

بعد  ا زآ ن  با شد ا مـا مـــا ن همــــــا م

هرکــد ا م  درنــزد ما ذ ی  احتــــــــرام

 

 

وا ن یکی ا حسن  بود ، نا مش (حســن)(15)

آ ن د گر ( حسین )(16) بو د ا ی جـا ن مــن

 

 

آن یکی کــــز وی، بــرا ئ  اهل د یــــن

رمز وحـــد ت  شد   برا ئ  مــومنیـــــن

 

 

وا ن د گر آ ن ســر ور آ زا د  گـــــا ن

بهــر ا مت رمــــــز آ زا د ی بــــــــد ا ن

 

 

هر د و ئ  شا ن ســـر وران جنت  ا  ند

غنــــچه ها ئ گلستــــــا ن جنت ا نـــــــد

 

 

تا قیا مت ذ کـــــــر ایشــــــا ن زنده ا نــد

(سیـــــد ا شبــــا ب اهـل  الجنــه) ( 17)انـد

 

 

یار واصحاب رسول ا نس وجــــــا ن

دوست مید ا ریم  ما ، ا ز صــد ق جا ن

 

 

هم  به  اهل  بیت  تعظیـــم میـــــکنیـــم

یک بیک ا کـرا م و تکریـم میـــــکنیــم

 

 

یار و ا صحا ب پیا مبر آ  نـــــــــزما ن

دوستـدار همد یـــگر ا زصــد ق جان

 

 

آن(علی) همـــکار آ ن (صد یـق) بـــود

دشمن هــــر کــــا فر ،  وزنــد یـق بـود

 

 

اوبــه ( عمـر) داد دخت  خویــــش را

(ام گلثــوم )(18) پا ره ، قلب خویِــش را

 

 

درکنار ،( ابن خطاب)  همچــــو جــا ن

بو د یش ا ند ر نــــها ن  وهـــم عـیـــا ن

 

 

در نما ز فجـــر  جمعی  مــــــومنیــــــن

بوده ا ند خلف  ا میرا لمــــو منیــــــن

 

 

ناگهان شمشــــــیر  آ مــد بر وجــــود

زا نکه ا یـما نش نبــود ا نــد ر و جــو د

 

 

ا و (ا بو لوء لوء)  بد  ا ند یــش  بـــــود

هم (مجـــوسی) ، هم  منا فق  کیش بــود

 

 

چون  عمر گرد ید زین ضربت شـــــهید

قلب یارا ن  پیـــــامبـــــــر بر طپــــیـــد

 

 

بعد   از ان (عثمان)  امیر مومنــــــا ن

کرد بیعت  آن  (علی) هم د یــــــگرا ن

 

 

آن علی  همــــرا ز و  هــــم آوا ز ا و

بود (سبـــطین) رســــول  سربا ز ا و

 

 

هیچـــــــگاهی تو  ند ید ستی کــه  آن

مهر ا و اند ر خفــــا ودر عیــــــا ن

 

 

کم شــــــود بر  منبـــــع جــــود وحیـا

حضرت عثمـــــان  ا ما م  بـا  سخــــا

 

 

حب آن با ا بن عفا ن  بیـــــش بـــو د

زا نکه با ا و ، وپیا مبرخویــش بـــو د

 

 

تاکه (ذی النورین)  ، آ ن یــا ر و فا

داد جان  د ررا ه  قـــرآ ن   و خــــد ا

 

 

ا وشهید ی پاک قــــرآن گشت هــــا ن

 دشمنش  ملعون رحمــــا ن گشت آ ن

 

 

بــعد از آ ن بیعت  نمـود ند با (عـلی)

جمله اصحا ب ،  با صفا وهمــد لی

 

 

آن علی چون  مثل یـــا را ن قـــد یم

رفت د ر را ه صرا ط ا لمستقیـــــم

 

 

هر زما ن ا و یا د یا را ن می نمـود

با دعــــا  وبا  ثنـــا  و بــا   د رو د

 

 

چون شنید ستی  ز ا قوا ل رســـو ل

این سخن را  نیز آ ن زوج (بطــول)

 

 

«الله الله »کفت  بر ا صحا ب مــن

«لا تتخذ وهم غرضا» (  19) بعـد من

 

 

جمله ا زوا ج رســول ا نس و جــــا ن

عضــو ا  هل بیت  پیغمـــــبر بـــد ا ن

 

 

هم علــی  و د خت پیــغمبـــر بطـــو ل

(حسنین)(  20) پا ک و(عمـین)(   21) رســول

 

 

آ ن  د و (عـمیـن) شـریفیـن آ نــزمــــا ن

حمزه  وعـبـــا س بو د نـــد ، همـــچنا ن

 

 

نیز پیغمــــبر  د ر جمـــــع کســــــا ن

گفت( سلمان) اهـل بیت مـن(  22)، بد ا ن

 

 

با (ا سا مـه ا بن زیـد(  23)) او ،همچنا ن

افـتخار اهــــل  بیتـــش دا د، وهــــــا ن

 

 

از خد ا  تو فیق  یــا ری  مـیـــکنــیــم

از صمیـــــم قلـــب  زا ری میــکـنیـــم

 

 

حب پیغمـــبر  و  هـــــم یـــا را ن  ا  و

اهـــــل بیــــت ا و، وهمـــــکارا ن  ا و

 

 

یا ا لهــی  قلب مـــــا پر نو ر کـــــن

از نفا ق و ا ز شقــــا وت د و ر کــن

 

 

در  د ل  ما   و تمـــا م مـــو  منیـــن

جمله  ا بنــــا ی بشــر  روئ زمیــــن

 

 

نور تو حید ی عطا   کن   یا  احــــــد

جــز تــو نتوان دا د کسی، کس را مـد د

 

 

ما به نو ر تـــــــو هد ا یت میشــویـــــم

مستحــق  عفــــو و رحمت میشویــــــم

 

 

قلب ما با نــــو ر ا یمــــا ن  نو ر د ا ر

از وسا و س ها س شیطا ن د و ر د ا ر

 

 

بهر مـــــــا توفیــــــق  ا رزا نی بد ا ر

د ر رهت  قا ئم  و د ا یــــم ا ســـتوا ر

 

 

بـعد ا ز آ ن  د ر را ه  آن ختــم رســل

کا ن بود  شا رع  برائ جــزء و کــل

 

 

از تـو می خواهیــــم  ا ی  معبــود مـا

جــو د کــــن بر قلب د ر د آ لود  مــا

 

 

حب ، الـله وســـــپس ، پیــــغمبــــرش

چها ر یــــا ر، با صفــا و ســــر ورش

 

 

حب اصحــــــا ب   رســــــــول الله را

اهـــــل بیـــــت آ ن  رســــــو ل الله را

 

 

تا   قیا مت قلب ما شــــا د ا ن شـــــو د

حب اهـــــل بیــــت وهم یا را ن شــــود

 

 

این همــان  فــکر  سلف باشـد  (عزیز)

 غیـر آ ن هـر نا خـلف بـا شـد  ( عزیز)

 

 

وا لســـــلا م وعلیــکم و رحمت الله  وبرکـــا ته

  2010-01-10 –  محمــــد  – عزیز(عزیزی )  – لـنـد ن

hmaazizi@yahoo.co.uk         

1-        «وکلهم فی فی فلک یسبحون – سوره یس-آیه-40     » یعنی تمام شان( مراد از اجرام فلکی  آفتاب – مهتاب – ستارگان و……….) در حال شناوری ( مراد حرکت)  میباشند .

2-       « وا نــتــم تشـــهــد و ن – سوره بقره – 84  وسوره آ ل عمران-70»  بمعنی  وشما مـشـــا  هـــد ه مـیکنــید .

3-       «سما ء»   –   در عربی بمعنی  آ سمــــــــــا ن ا ســت . اشا ره بآ یه ای قرآ ن است:«الله الذی رفع السموات بغیر عمد …»

خدا وند آن ذاتی است که است که آ سمانها را بدون  ستون  ایستاد کرده است .

4-       «اوتا د»  بمعنی  میخ واستوانه ایکه سبب استقرار واستحکام میشود  . اشاره بآیه ای قرآن در سوره ای  :  نبا ء است که میفرماید :

«الم نجعل الا رض مـها دا  والجبا ل اوتا دا و. سوره نباء –آیه6-7…» یعنی : آیا نگردانیدیم ؟ زمین را ( از جهت استقرار وسکون) گهواره  وکوهــــا را  بعنوان  میخ (استوانه که سبب  استقرار واسحکام  وعدم حرکت  نا منظم میشود)  .  

        5   –   ( کرمنا )    یعنی کرامت دادیم ( یعنی اورا عزیز ساختیم) اشاره به آ یه ای قرآن کریم است : که میفر ماید : 

         ( و لقد کرمنا بنی آ دم  وحملناهم فی البر والبحر- سوره   –    )  ما انسان را کرامت دادیم و آ نها. را در خشکه  و بحرحمل     نمودیم   

        6  –  ( رحمت  للعاالمین) رحمت برائ عالمیان  اشاره به آ یه ای کریمه ایست که خداوند در وصف سردار د وجهان (  جناب حضرت محمد مصطفی –(ص)  فرموده است : « وما ا رسلناک ا لا رحمت للعالمین –سوره انبیاء   –     107 »  ای محمد !  ما ترا نفرستادیم  مگر رحمتی برائ عالمیان( یعنی ما ترا فقط رحمت برائ  تمام جهان فرستاده ایم )   .

7-       «  اقراء باسم ربک الذی خلق …… علق-  1 »   اشا ر ه با و لین آیه ایکه ذ ریعه ا ی جبرا ئیل آ ن  فر شته وحی الهی د ر غار( حرا )به پیغمبر نازل  شده بود . یعنی بخوان بنام پروردگارت .

8-1(عقد مو ا خا ت) : یعنی  پیمان براد ر ی      ا و لین  پیما نیکه حضرت ر سول ( ص )  بین  مها جر ین وا نصار  بعمل آ وردند که انصار ومها جرین را با یکدیگر بر اساس اخوت اسلامی براد ر ساختند  . ودر تاریخ شهرت دارد .

8-2 –  تمام این هشت مصراع در ارتباط  بآ خرین خطبه هائ پیغمبر (ص ) در حجت الوداع است که در احادیث  صحیح مسلم وکتب سیره به تفصیل ذکر شده است  واحا د یث در پا ورقی آ خر ذکر شده است .   که آن در مور د حر مت خون – اموا ل وا عرا ض  مسلما نا ن بو ده ا ست و همچنین ترک وطرد همه ای مظاهر جا هلیت بوده است . ودر عین تا کید ا کید  پیغمبر ( ص ) در مورد حقوق زنها بوده است . وبعد از آن بگواهی طلبیدن مردم در امر اجرائ ر سالت بود  که همه مرد گواهی دادند .

                9 -1-     اشا  ره به حدیث پیغمبر است که  حضرت ابو بکر صدیق را  ایشان  برادر ومصا حب خویش گفته اند .         

  اشا عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا عَنْ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لَوْ كُنْتُ مُتَّخِذًا مِنْ أُمَّتِي خَلِيلًا لَاتَّخَذْتُ أَبَا بَكْرٍ وَلَكِنْ أَخِي وَصَاحِبِي (البخاري)

 

  :

 

9-2-اشاره بآیه ای  :« وما ارسلنا ک الا رمت للعالمین »   ما ترا نفرستادیم مگر رحمتی برائ عالمیان .

10-  ذی النو رین  یعنی صا حب دو نور . یکی از القاب سیدنا حضرت عثمات است  که دو دختر حضرت پیغمبر (ص ) به نکاح شان در آ مده بود. وازین سبب آنهارا صا حب دو نور میگفتند .

11- اسد الله – لقب حضرت علی ( ) که معنی شیر خدا را میدهد  واین لقب را حضرت رسول بایشان گذا شتند .

12-  اخ – بمعنی برادر است . اشاره به حدیث پیغمبر در حصه سیدنا حضرت علی (رض)است که:

                       عَنْ عَامِرِ بْنِ سَعْدِ بْنِ أَبِي وَقَّاصٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ

قالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِعَلِيٍّ أَنْتَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلَّا أَنَّهُ لَا نَبِيَّ بَعْدِي (مسلم)

روایت حضرت  ابن ابی وقاص از پدر شان است که پیغمبر ( ص ) برائ علی فرمودند که تو بمنزله ای  هارون برادر موسی  هستی  البته  هر آ ینه  دیگر نبی  نیست .

 13-  سبطین  نواسه  ها (   مراد نواسه هائ حضرت پیغمبر ( ص) یعنی حضرت امام حسن  وامام حسین رضی الله تعالی عنهما بودند .

14-  بطول  : لقب سید نا  فاطمه ( رض  )  دختر پیغمبر  ( ص )  زوجه ای حضرت علی (رض  ) ومادر  امام حسن وامام حسین است .

15- حسن  :  حضرت امام حسن ( رض )   16-  حسین   : مراد از حضرت  امام حسین ( رض )  می باشند .

17-  اشاره به  حدیث پیغمبر ( ص )است که فرموده اند :

عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ الْحَسَنُ وَالْحُسَيْنُ سَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ (الترمذي)

 یعنی   حسن وحسین سروران وآ قایان بهشتی ها اند .

18- ام گلـــثوم   : مراد  دختر حضرت علی (رض)  خواهر امام حسن وامام حسین که زوجه ای سید نا  حضرت عمر (رض)  بوده داند .  .

19-  اشاره به حدیث معروف  پیغمبر ( ص ) است که در مورد اصحاب خویش همه مردم را بر حذر داشتند . وبه محبت ایشان توصیه واز بغض وکینه نسبت بایشان بر حذر داشتند . وحتی محبت خویش با محبت اصحاب برابر دانسته  وناراحتی خویش را  نیز با  ناراحتی ایشان برابر  گفته اند . وحتی اذیت اصحاب را با اذیت خود واذیت خودرا با اذیت خداوند مقا رنه کرده اند . وایشان  وچنین گفتند  :

 

        عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُغَفَّلٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ اللَّهَ اللَّهَ فِي أَصْحَابِي اللَّهَ اللَّهَ فِي أَصْحَابِي لَا تَتَّخِذُوهُمْ غَرَضًا بَعْدِي فَمَنْ أَحَبَّهُمْ فَبِحُبِّي أَحَبَّهُمْ وَمَنْ أَبْغَضَهُمْ فَبِبُغْضِي أَبْغَضَهُمْ وَمَنْ آذَاهُمْ فَقَدْ آذَانِي وَمَنْ آذَانِي فَقَدْ آذَى اللَّهَ وَمَنْ آذَى اللَّهَ يُوشِكُ أَنْ يَأْخُذَهُ (الترمذي

20-  حسنـــین  : مراد از امام حسن وامام حسین  ( رضی الله تعالی عنهما   ) می باشند .

21- عمین    :   د و کا کا   – البته مراد از هر دو کاکائ مسلمان پیغمبر  یعنی حضرت حمـــزه  وحضرت عبـــا س میباشند .

22- مراد از حدیث پیغمبر ( ص ) در مورد سلمان  فارسی (رض) است که رسول خدا فرمودند  :  سلما ن از اهل بیت من است  .

 فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:"سَلْمَانُ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ" (معجم الكبير للطبراني)

23-   اسا مـــه ابن  فر زند زید بن حارث  نیز طبق احادیث ازجمله ای اهل بیت پیغمبر بحساب آ مده است .

عن أسامة بن زيد قال : قال لي علي : يا أسامة ، ما لك لا تخرج معنا ، إنما أنت رجل من أهل البيت ؟ قال : قلت : صدقت ما من أحد أحق أن أخرج معه منك ، ولكني والله لا أقاتل المصلين بعد قول رسول الله صلى الله عليه وسلم : « ألا تركته ، أو شققت عن قلبه ، فنظرت إليه ؟ » « لم يرو هذا الحديث عن عبد الملك بن عمير إلا سعيد بن زيد ، ولا عن سعيد إلا عطاء بن مسلم ، تفرد به عبيد بن جناد » (معجم الأوسط للطبراني)

—————————————————————————————————————————————- اشاره  به حدیث مفصل حجته الو داع است . که تشریحات  در منظومه  اجمالا آ مده است .

إِنَّ دِمَاءَكُمْ وَأَمْوَالَكُمْ حَرَامٌ عَلَيْكُمْ كَحُرْمَةِ يَوْمِكُمْ هَذَا فِي شَهْرِكُمْ هَذَا فِي بَلَدِكُمْ هَذَا أَلَا كُلُّ شَيْءٍ مِنْ أَمْرِ الْجَاهِلِيَّةِ تَحْتَ قَدَمَيَّ مَوْضُوعٌ وَدِمَاءُ الْجَاهِلِيَّةِ مَوْضُوعَةٌ وَإِنَّ أَوَّلَ دَمٍ أَضَعُ مِنْ دِمَائِنَا دَمُ ابْنِ رَبِيعَةَ بْنِ الْحَارِثِ كَانَ مُسْتَرْضِعًا فِي بَنِي سَعْدٍ فَقَتَلَتْهُ هُذَيْلٌ وَرِبَا الْجَاهِلِيَّةِ مَوْضُوعٌ االنِّسَاءِ فإِنَّكُمْ أَخَذْتُمُوهُنَّ بِأَمَانِ اللَّهِ وَاسْتَحْلَلْتُمْ فُرُوجَهُنَّ بِكَلِمَةِ اللَّهِ وَلَكُمْ عَلَيْهِنَّ أَنْ لَا يُوطِئْنَ فُرُشَكُمْ أَحَدًا تَكْرَهُونَهُ فَإِنْ فَعَلْنَ ذَلِكَ فَاضْرِبُوهُنَّ ضَرْبًا غَيْرَ مُبَرِّحٍ وَلَهُنَّ عَلَيْكُمْ رِزْقُهُنَّ وَكِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَقَدْ تَرَكْتُ فِيكُمْ مَا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدَهُ إِنْ اعْتَصَمْتُمْ بِهِ كِتَابُ اللَّهِ وَأَنْتُمْ تُسْأَلُونَ عَنِّي فَمَا أَنْتُمْ قَائِلُونَ قَالُوا نَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ وَأَدَّيْتَ وَنَصَحْتَ فَقَالَ بِإِصْبَعِهِ السَّبَّابَةِ يَرْفَعُهَا إِلَى السَّمَاءِ وَيَنْكُتُهَا إِلَى النَّاسِ اللَّهُمَّ اشْهَدْ اللَّهُمَّ اشْهَدْ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ (مسلم)

( أيها الناس، اسمعوا قولي، فإني لا أدري لعلى لا ألقاكم بعد عامي هذا بهذا الموقف أبداً ) .

( إن دماءكم وأموالكم حرام عليكم كحرمة يومكم هذا، في شهركم هذا، في بلدكم هذا . ألا كل شيء من أمر الجاهلية تحت قدمي موضوع، ودماء الجاهلية موضوعة، وإن أول دم أضع من دمائنا دم ابن ربيعة بن الحارث ـ وكان مسترضعاً في بني سعد فقتلته هُذَيْل ـ وربا الجاهلية موضوع، وأول ربا أضع من ربانا ربا عباس بن عبد المطلب، فإنه موضوع كله ) .

( فاتقوا اللّه في النساء، فإنكم أخذتموهن بأمانة اللّه، واستحللتم فروجهن بكلمة اللّه، ولكم عليهن ألا يوطئن فرشكم أحداً تكرهونه، فإن فعلن ذلك فاضربوهن ضرباً غير مُبَرِّح، ولهن عليكم رزقهن وكسوتهن بالمعروف ) ( وقد تركت فيكم ما لن تضلوا بعده إن اعتصمتم به، كتاب اللّه ) .

( أيها الناس، إنه لا نبي بعدي، ولا أمة بعدكم، ألا فاعبدوا ربكم، وصلوا خمسكم، وصوموا شهركم، وأدوا زكاة أموالكم، طيبة بها أنفسكم، وتحجون بيت ربكم، وأطيعوا أولات أمركم، تدخلوا جنة ربكم ) .

( وأنتم تسألون عني، فما أنتم قائلون ؟ ) قالوا : نشهد أنك قد بلغت وأديت ونصحت .

فقال بأصبعه السبابة يرفعها إلى السماء، وينكتها إلى الناس : ( اللهم اشهد ) ثلاث مرات . (كتب سيرة)

تقا ضا ئ  برا درا نـــــــــــــــه   :

در اخیر  از همه ای علمائ دین  عا جزانه  و ملتمسانه  تقا ضا دارم تا اگر کمبودی  وخلائ  از لحاظ  محتوا در یا فتند از طریق ایمل مرا  در جریان قرار د هـــنــد  .  وکمال امتنان خواهـــد بود .