با اســـتقبال از خــا نم فرهیخته عزیزه ( عنایت)
فروغ سحـــر
عزیزه عنایت
عشق من و خــــــدای من, مقصـــد و مــد عــای مـن
پیش تو التجـــا کند, شــب همه شـب دعــــای مـــــن
نغمه ی سوز و ساز من قبلـــه ی هـــر نمــاز مــــن
حافــظ رمــــز و راز مــن, لطف تو و خطای مـــن
جـــان من و روان مــن, عشـــق تو در نهـــان مـــن
دردء رســـد به جان مـن, از تو شــود شفــــای مــــن
از تـــو فروغ سحــــرم , جلوه ی تــــو در نظــــرم
هــر ســـو تــرا مینگــــرم, ای بــــت آ شنــای مــــن
مــو نس مهـربان تو ئی , ما لک روح و جــان تو ئی
کیست دگــر جــــز تو کسـی؟ تا شنود نــــوا ی مــــن
هر دم ( عزیزه ) بوده است, طا لب لطـف و عفو تـو
جــــزکــــرمـــت ســیــه بـــود اول و ا نتهـــای مـــن
———————————————————————–
با استقبال از خا نم فرهیخته عزیزه «عنایت»
محمد عزیز ( عزیزی)
2010-09-30
ای که خدا ُست هر زمان ، مقصد ومدعـــای تو
وه چه نکو وخوش بود ، زمـــزمۀ صـــدای تو
ناله وسوز جـــان ترا ، درد وغمِ نهـــــان ترا
این همه زیب وزینت است بر دلِ با صفای تو
عشق خــدا به جان بود ، راز چنین نهان بود
خاص به اوعیان بود ، خواسته والتـــجای تو
دل که سرای خلوت است، خاص زآن حضرت است
گر نــــــدهی بغیر او، هـــست جهــــان برای تـــــو
در قدم رضــــای آن ، گر تو دهی زصــدق ، جــان
رشک برد َمــَلَک عیـــان ، بر دهش وسخای تـــو
خانــــۀ دل چو منزلش، گربشود ، ز حاصلــــش
هست &%2