آمدم به درگاهت
استاد عبدالاحد تارشی
آمـدم به درگاهـت بـاز با گنـاهـــــــــانم
از خجالت عصيــان پشت اشک پنهانم
دل اسيـــر طغيانها جان غريق طوفانــــها
سوی تو دراز ای دوسـت دست های لرزانم
حال قلب من مقلوب جان زجرم خود مرعوب
ای نثـار تـو قلبم ای فــدای تـو جــــــانم
توشـه يی ز طـاعت نی زادی از اطـاعت نی
دمبــدم شود سـنگين کولـه بار عصيانم
آتـش گنـــاهی را هـر دقيقــه افـروزم
تـا بکی کنــد خامـوش ديدگان گريــــانم
روز امتحان درپيش من زدرس های خويش
غيـر صفحـهء رحمـت نقطه يی نمی دانم
توبـه هـــای تکراری عـودت گنــــهکاری
سـرفگنـــده از اينـم شـرمســـــار از آنـم
روزه ونمـــازم را کُشــــته درد بـــيدردی
ای طبيــب آلامم درد توسـت درمـــانم
ای شـــبان نورانی لحظـه های ايمــانی
تيره گشـته اعمالم خيـره گشــته ايمــانم
مشــــعلی برافروزيـد در مســـير تاريکم
راه عشـق گم کردم خسـته و پريشــانم
وقت گريـه و زاری نـزد حضــرت بـاری
از گنـــــاه بســـيارم از غـم فــــراوانـم
از چه رو نريزی خون ديده ازتو دلگيرم
از چه نيستی بريان ســـينه از تو نالانم