بیوفا
محمد عارف يوسفی
ای بیوفا تو آخـــر از مــا رمیــــــده رفتــــــی عشقت به تار و پـــودم چانا تنیـــــــــده رفتــــــی
ایـــن چـــه تعامـلی بـــود بــهر خـــدا نـــگارا در قلب و جــــا گـــرفتی امـــا ز دیـــده رفتــــــی
در ورطهء مــحبـت آسان و خیــــــــــلی آسان پای مــــــرا کشاندی خـــــــود پا کشیده رفتـــــی
چون مـــرغ بخت و طالـــع در بام دل نشستی شب را سحر نکرده زینجا پــــــــــریده رفتــــــی
در کـــــوچه های عشقت دل فرش راه نمودم از کــــــــوچهء دل ما کجــــــــــا دویده رفتــــــی
صد بار صدا چـــــو کردم یکبار نظر نکردی مغـرور و بد دمـــاغی مــــــــا را ندیده رفتــــــی
در حسرت وصالت شور و نـــــوا کشیـــــــدم آهنــگ نامــــــــــــرادی مـــــا نا شتیده رفتــــــی
کــــــردم فدای عشقت جان و سر و تن خــود هــــــــــر چیز من گرفتــی از من بریده رفتــــــی
دادی بشارت عشق بـــــر قلب خــــفتهء مـــا چــون سرو قـد کشیـــدی امـــــا خمیـــده رفتــــی
خـــــون وفـــــای مـــا را در دامــن جفــایت چــون اشک ز دیـــدهء مـا یارا چکیــــده رفتــــــی
دیگر مــــرا غمی نیست جــز آنکه در محبت ارزان سکــون دل را از مـــا خـــــریده رفتــــــی
رفتی خدا نــــگهدار هـــر جــا که رفته باشی بـــا آنکه خــون قلب_ مـا را مکیـــــــده رفتــــی
محمد عارف یوسفی
آمستردام
دوم اگست 2008
02-08-2008