دروغ و دروغ سازی ارتباط مستقیم با حالت قلبی یک شخص دراد.
همانطوری که در مضمون حضور دل، اعتدال در نماز و انواع قلب ها تذکر داده ام، صاحبان قلب نوسانی، که شیطان در آن رفت و آمد دارند، همیشه تحت چپاول و حملهٔ شیطان قرار دارند.
ابلیس با تلبسه های رنگارنگ تخم دروغ را در قلب های نوسانی کشت میکند و به آن جامهٔ عمل میپوشاند.
تا حدی که فرد، دروغ را جزو عمده و اساسی زندگی روزمره اش میشمارد، و تا دروغ نگفته است هیجان و اظطرابی که در قلبش است، اورا آرام نمیگذارد.
امروز دانشمندان از وجود يك مغز در قلب سخن مي‌گويند كه داراي ۴۰ٖ۰۰۰ سلول عصبي مي‌باشد كه به آن "عقل" مي گويند كه در مركز قلب قرار دارد و نظارت بر كار مغز را بر عهده دارد.
قلب فكر و درك مي‌كند و منشاء اصلی تصمیمات و حرکات از قلب میباشد.
خداوند میفرماید؛
أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَتَكُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ يَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَٰكِن تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُورِ
آیا آنان در زمین سیر نکردند، تا دلهایی داشته باشند که حقیقت را با آن درک کنند؛ یا گوشهای شنوایی که با آن (ندای حق را) بشنوند؟! چرا که چشمهای ظاهر نابینا نمی‌شود، بلکه دلهایی که در سینه‌هاست کور می‌شود.
كسي چيزی را در درون خود پنهان نمي دارد مگر آنكه در لغزش های زبان يا در رنگ رخسارش آشكار گردد.
هر دروغي مطرود است، و دروغ سفيد و سياه و كوچك و بزرگ نداريم. یگانه دروغی که جائز است، دروغ مشروع است که در بخش های بعدی در آن مورد سخن خواهیم راند.
مسلمان بخاطر دروغش محاسبه و مجازات مي شود، حتي اگر دروغ كوچك هم باشد.
حضرت اسماء بنت يزيد رضي الله عنه به پيامبر صلي الله عليه و سلم عرض كرد:
"يا رسول الله، إذا قالت إحدانا لشيء تشتهيه: لا أشتهيه، يعدُّ ذلك كذبًا؟ فقال صلى الله عليه وسلم: (إن الكذب يكْتَبُ كذبًا، حتى تُكْتَبَ الكُذَيبَة كذيبة)" (أحمد) يعني:
" اي رسول خدا، اگر كسي از ما در برابر چيزي كه دوست دارد بگويد: دوست ندارم. آيا اين دروغ است؟ پيامبر صلي الله عليه سلم فرمودند: دروغ، دروغ نوشته مي شود.
حتي دروغ كوچك(مصلحت آميز) هم دروغي حساب مي شود.
"از عبدالله بن عامر رضي الله عنه روايت شده كه مي گفت:
" دعتني أمي يومًا -ورسول الله صلى الله عليه وسلم قاعد في بيتنا- فقالت: تعالَ أعطِك، فقال لها: (ما أردتِ أن تعطيه؟). قالت: أردتُ أن أعطيه تمرًا. فقال النبي صلى الله عليه وسلم: (أما إنك لو لم تعطِه شيئًا كُتِبَتْ عليك كذبة)" (أبوداود)يعني:
"روزي مادرم مرا صدا زد و پيامبر خدا صلي الله عليه و سلم در منزل ما نشسته بود.
مادرم گفت: بيا، چيزي به تو بدهم. ايشان فرمود: (چه مي خواهي به او بدهي؟)
مادرم پاسخ داد: مي خواستم خرمايي به او بدهم. پيامبر صلي الله عليه وسلم فرمود: (چنانچه چيزي به او نمي دادي دروغي برايت نوشته مي شد) .
مسلمان در مدح و در شوخي از دروغ استفاده نمي كند:
پيامبر بزرگوار اسلام صلي الله عليه و سلم به شدت كار منافقان و دورويان را زشت مي شمرد كه جلو ديگران حتي به دروغ آنان را مدح و ثنا مي گفتند.
آنحضرت صلي الله عليه و سلم مي فرمايد:
(إذا رأيتم المداحين فاحثوا في وجوههم التراب)(مسلم) يعني:
" اگر با مداح و تمجيدگري روبرو گشتيد بر صورتش خاك بپاشيد".
"در اين بين افرادي هم هستند كه ميل دارند ديگران را بخندانند؛ براي اين كار دست به دروغ پردازي مي زنند".
اين چيزي است كه پيامبر صلي الله عليه و سلم آن را ناپسند دانسته و فرموده اند:
(ويل للذي يحدِّث بالحديث ليضحك به القوم؛ فيكذب، ويل له، ويل له) (ترمذي) يعني:
" واي بر آنكه سخني را بر زبان آورد تا كساني به او بخندند؛ و دروغ بگويد. واي بر او! واي بر او!"
نيز فرموده اند:
(أنا زعيم بيت في رَبَضِ الجنة (أطرافها) لمن ترك المراء وإن كان مُحِقَّا، وبيت في وسط الجنة لمن ترك الكذب وإن كان مازحًا، وبيت في أعلى الجنة لمن حَسُن خلقه) (أبوداود) معني حديث شريف:
" من ضامنم به خانه اي در دامنهٔ بهشت براي کسيکه خصومت و دعوي را ترک کند، هرچند که حق بجانب هم باشد،
و به خانه ئی در وسط بهشت براي کسيکه دروغ را ترک کند، هر چند که براي مزاح هم باشد،
و به خانه ئی در بالاترين طبقات بهشت براي کسيکه اخلاقش نيکو باشد".
"حضرت ابوبكر صديق رضي الله عنه با شنيدن سخناني كه در مدح او بودند، مي فرمود:
خدايا تو از من به من آگاه تر هستي، و من از آنان بر خود آگاه ترم.
بارالها! مرا بهتر از آنچه مي پندارند نما، و بر من بيامرز آنچه از آن بي خبرند، و بخاطر آنچه مي گويند مرا بازخواست مفرما!"
ادامـــــه دارد….
۳ شنبه ۲۲ اپریل ۲۰۱۴
https://www.facebook.com/meydanestid