ورزش رزمی تکواندو در افغانستان
نوشته : برهان الدین « سعیدی»
عضو شورای تحقیقاتی مرکز مطالعات استراتیژیکی افغان
تاریخ : ۳۱ می ۲۰۱۱ میلادی
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
ــ ورزش رزمی تکواندو :
ورزش رزمی تکواندو تقریبآ « بیست قرن » قبل در سرزمین کـره عـرض اندام کرد و متشکل از سه لـغت : ( تــه ) به معنی « پا » ، ( کــوان ) به معنی « مشت » و ( دو ) به معنی « هنر و رورش » ) میباشد ، که فنون آن از ورزش های سنتی گرفته شده است .
شاگردان مکتب رزمی تکواندو به ترتیب « شش رنگ » کمربند « اصلی » را که نشان دهنده درجه « آغـاز ، آموزش ، لیاقت ، مهارت ، پختگی وغلیان » در فنون ورزش رزمی تکواندو است ، با سپری نمـودن امتحان نظری و عـملی « فــارم ، حرکات دفاعی ، مـبارزه و تحنیک شکستاندن » که چهار پایه اساسی تکواندو گفته میشود ، ازاستاد « ماستر » که حیثت پدر و یا رهنمایی معنون رزمی را دارد ، بدست میاورند .
ــ تاریخچه ورزش رزمی تکواندو در افغانستان :
ورزش تکواندو برای اولین بار در سال « ۱۳۵۲ هجری شمسی ، مطابق ۱۹۷۳میلادی » توسط یکنفر امریکایی سیاه پوست بنام اقای « فل کنگهم » که در آن وقت به صفت استاد تربیت بدنی و سپورت در پوهنتون کابل ایفای وظیفه میکرد ، در بین محصلین پوهنتون کابل به سیستم و یا سبک « یانگس » رونق داده شد و از جمع در حـدود « شصت تــن » از شاگردانش هریک :
« استاد اسد « اوریاخیل» ، استاد همایون ، استاد عتیق، استاد حبیب ، استاد مصطفی ، استاد خلیل ، استاد واحد ، استاد معراج « اریوبی » ، استاد اکبر« حیدری » و دیگران » توانستد تا در کمترین فرصت این ورزش را آموخته ، به درجه استادی ارتقاع نمودند و به مرور زمان کلپ های مستقل را بنام خویش ایجاد کنند که ضمنآ ایشان بنام « اولین شاگردان و یا استادان » مکتب ورزش رزمی تکواندو در افغانستان شهرت دارند .
قابل تذکر است که در آن موقع اکثر استادان متذکره کمربند به رنگ نصواری و بعضآ کمربند آبی بلند داشتند و بخاطر بدست آوردند کمربند سیاه و اسناد معتبر بین المللی با در نظر داشت امکانات دست داشته « فلم ویدیویی » از نحوه مهارت های خویش تهیه کردند و به استاد « فل کنگهم » که در آن وقت در وطنش « امریکا » اقامت داشت ، فرستاند و از آن طریق توانستند تا در مواقع مختلف اسناد معتبر بین المللی را بدست بیاورند و حتی زمینه مساعد آن شد تا استاد مــعراج « اریوبی » که در آنوقت در کارته سه شهر کابل کلپ داشت ، شخصآ از جانب استاد « فل کنگهم » به کشور امریکا دعوت شد و در همان کشور اقامت اختیار کرد.
دامنه ورزش تکواندو در شهر کابل و ولایات افغانستان توسعه یافت ، جــوانان توانستد تا در این مکتب رزمی به آموزش پرداخته و بنابر استعداد وعلاقمندی خویش این فنون رزمی را از اولین استادانی فوق الذکر که این ورزش را روتق بیشتر داده بودند ؛ آموخته و تعداد هــم توانستند تا بنابر استعداد خویش به درجه استادی در همان کلپ ارتقاع کرد ه و یا هم کلپ های مستقل خویش را در شهر کابل ایجاد نمایند ، که از آن جمله میتوان ازهریک :
( استاد محسن « وفــا ـ براتی » ، استاد صفرعلی ، استاد خواجه حمید « صدیقی » ، استاد نجیب ، استاد شکیب « براتی » ، استاد نجف علـی ، استاد یاسین ، استاد جمـعه ، استاد خلیل ، استاد سید غــلام رسول « سخی » ، استاد نعمت الله « اوریاخیل » ، استاد محمــد داؤد « پریانی » ، استاد تیمـور ، استاد حکیــم ، استاد محــمد رضا « یـوسفی » ، استاد عبــدالواسع « شمیــم » ، استاد محمــد انور « یوسفی » ، استاد رضــا ، استاد داود ، استاد خـواجه صبور « صدیقی » ، استاد منیر ، استاد محمد « حیدری » ، استاد محمد انـور « یـوسفی » ،استاد اسدالله « سکندر»، استاد فـدامحمد « اقــبال » ، استاد نجیب الله « شینواری » ، استاد محمد شعیب « رحمانی » و دیگران ) نام برد .
قابل تذکر است که استاد امریکایی اقای « فــل کنگهم » شاگردانش را به سبک ورزش رزمی تکواندو « یانگس » تدریس و تربیه کرد ، که این سبک در مجموع کلپ های ورزشی شهر کابل تدریس میشد ، که موضوع آموزش آنها استوار به چهار موضوع اساسی تکواندو « فــارم ، حرکات دفاعی ، مــبارزه و تحنیک شکستاندن » میباشد .
ضمنآ قابل یاددهانی است که در سال « ۱۹۸۰ میلادی » سبک دومی ورزش رزمی تکــواندو بنام « پومسه » توسط استاد عبدالناصر « هوتکی » نیز رایج شد ، که فــعلآ هردو سبک و یا سیستم که تفاوت نسبی درچگونگی اجرای « فارم و مبارزه » میباشد ، مورد تدریس قرار دارد .
ــ اولین « بنیان گذار و شاگردان » ورزش رزمی تکواندو در افغانستان:
استاد اسد الله « اوریا خیل » که شخصآ اولیـن شاگرد مـاهر ، اولین بنیاد گذارکلپ ورزش تکواندو در شهر کابل و استاد ماهـر تکواندو است ؛ در مورد اولین « بنیان گذار و شاگردان » ورزش رزمی تکواندو در افغانستان ، چنین توضیح داد :
( ورزش تکواندو برای اولین بار توسط یک ماستر تکواندو بنام فل کنگهم در سال ۱۳۵۲ هجری
شمسی مطابق « ماه ۳ـ ۴ سال ۱۹۷۳ میلادی » به افغان ها معرفی شد. این ماستر در اصل استاد تربیت بدنی بود که برای محصلین سال اول فاکولتۀ انجنیری و پوهنتون کابل ورزش های مختلف را به صورت نظری و عملی تدریس میکرد .
یکی از روزها موصوف با لباس ورزشی تکواندو داخل جمنازیوم شد و بعضی حرکات را برای ما که اینجانب اسد الله « اوریاخیل » در آن زمان محصل صنف اول فاکولتۀ انجنیری بودم، انجام داد و ورزش رزمی تکواندو را معرفی کرد که شدیداً مورد توجه و علاقۀ من قرار گرفت و از استاد فل کنگهم خواستم تا برای ما افغان ها این ورزش را بیاموزاند.
استاد فل کنگهم گفت : چون از مدت خدمت من درافغانستان چند ماه باقی مانده است ، بنآ نمیتوانم این ورزش را در طول چند ماه به افغان ها به صورت مکمل تدریس نمایم . من باز هم اصرار ورزیدم و بلاخره وی قبول نمود که برای من و نجیب جان « براتی » زمینۀ ان را مساعد سازد تا در کلپ ورزشی وی که در کوچۀ گل فروشی شهر کابل موقعیت داشت و صرف برای یکتعداد از اتباع خارجی بطور مؤقت ایجاد شده بود ، آموزش دهد.
نجیب جان نسبت دوری مسافۀ راه بعد از مدتی نتوانست به تمرینات خود ادامه دهد ، ولی ؛ من که شوق و علاقه ام به این ورزش روز افزون بود توانستم این ورزش را برای مدت سه ماه ادامه داده و در آخر این مدت کمربند به رنگ سبز را از استاد گرفتم و استاد برای رخصتی خود عازم امریکا شد و کلپش را مسدود کرد .
بعد از چند ماه استاد فل کنگهم دوباره به افغانستان عودت کرد و به عین وظیفه ادامه داد و اینبار مدت اقامت و خدمتش طولانی تر بود و برای من گفت که حالا می تواند که برای افغان ها یک صنف اموزش تکواندو را ایجاد نماید.
من با وی به نزد مسؤولین پوهنتون کابل مراجعه کردم و به اثر تلاش زیاد توانستیم که در اوایل زمستان سال « ۱۹۷۳ میلادی » از ساعت « پنج تا هفت صبح » در هفته سه روز اجازۀ تمرین را در جمنازیوم پوهنتون کابل اخذ نمایم.
تمرینات به صورت منظم شروع شد و در حدود بیش از « شصت نفر » از محصلین پوهنتون کابل به این ورزش پرداختند. بعد از مدت یک ماه نسبت برفباری و مشکلات ترانسپورتی من نتوانستم که به تمریناتم ادامه دهم و در اوایل بهار سال بعد دوباره تمریناتم را از سر گرفتم.
درین مدت زمان ورزش کاران امتحان اول را سپری نموده بودند و دو نفرشان هریک : « استاد همایون و استاد عتیق » حایز کمربندی های سبز شده و دیگران کمربند های زرد و پائینتر داشتند، نظر به مقررات ورزش تکواندو من آموزشم را دوباره از سر شروع نمودم و در امتحان بعدی دوباره کمربند سبز را اخذ نمودم و سلسلتاً تا کمربند نصواری تحت نظر استاد فل کنگهم ادامه دادم .
زمانیکه استاد فل کنگهم بعد از مدت تقریباً دو سال از افغانستان به کشورش امریکا عودت کرد ، شاگردانش هریک: « استاد همایون، استاد عتیق، استاد حبیب، استاد مصطفی، استاد واحد، استاد خلیل و اینجانب اسد اوریاخیل » کمربند به رنگ سیاه را از فدراسیون بین المللی تکواندو بادرنظر داشت امکانات بدست آوردیم ودر آن موقع هریک : « استاد معراج و استاد حیدری » در عزیمت استاد ، دارندۀ کمربند آبی بلند بودند. )
ــ اولین کلپ ورزشی تکوندو در شهر کابل :
استاد اسد « اوریاخیل » در رابطه به تاسیس اولین کلپ ورزشی تکوندو در شهر کابل چنین گفت :
با کمال افتخار می توان گفت که در آن زمان « ۱۹۷۵ میلادی ، مطابق ۱۳۵۴ هجری شمسی » من اولین کلپ تکواندو را ابتدا درمنطقۀ شهرارای شهر کابل اساس گذاشتم و این ورزش را الی سال « ۱۹۸۱ میلادی » درساحات مختلف کابل ادامه دادم و متعاقبآ به پاکستان مهاجر شدم و اولین کلپ تکواندو را در شهر پشاور بنا نهادم وباید خاطر نشان سازم که طی فعالیت ورزشی خویش
خوشبختانه توانستم در حدود بالغ بر « ده هزار تن » از جوان افغان را به سویه های مختلف در افغانستان و پاکستان تحت آموزش قرار دهم .
ضمنآ باید علاوه کرد که ورزش رزمی تکواندو ( ITF ) توسط تکواندو کاران افغان به کشورهای « پاکستان ، ایران ، هندوستان ، آسترالیا و سایر کشورها » معرفی و توسعه داده شده است .
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
قابل تذکر است که استاد اسد « اوریاخیل » شاگردان متماز خویش را به ترتیب ذیل معرفی مینماید :
(از جمله شاگردان ممتازیکه مانند ستارۀ درخشان در آسمان تکواندو « ITF » درخشش دارند آقایون هریک : ( احمد شکیب براتی، محمد محسن « وفا ـ براتی » ، سید غلام رسول « سخی » ، محمد داؤد « پریانی » ، محمد رضا « یوسفی » ، عبدالواسع « شمیم » ، محمد انور « یوسفی » ، اسدالله « سکندر » ، فدا محمد « اقبال » ، نجیب الله « شینواری » ، محمد شعیب « رحمانی » ، خواجه حمید و دیگران میباشند ، که هرکدام به درجه استادی رسیده و تعــداد از آنها کلپ های مستقل ایجاد کردند . )
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
ــ رشد و توسعه ورزش رزمی تکواندو در افغانستان :
استاد محسن « وفا ـ براتی » که از جمله شاگردان ممتاز استاد اسد « اوریا خیل » است ، او در مکتب رزمی تکواندو با دسپلین عالی تربیه شد ، به درجه استادی رسید ، خود شاگرد تربیه کرد و در جمع فعالیت های علمی خویش کتابی بنام « تحقيقات علمی ورزشهای رزمی » نیز نوشته که در مورد چگونگی رشد و توسعه ورزش تکواندو در افغانستان ، چنین توضیح داد :
( زمانیکه ساحه نفوذ ورزش تکواندو به پوهنتون کابل کشیده شد ، من در آن وقت متعلم صنف هفتم لیسه عالی حبیبیه شهرکابل بودم ، که جدیدآ استاد بزرگـوار اسد « اورياخـيل » در باغ داود شهرارای کابل ، کلپ ورزشی تکواندو ایجاد کرد و تحت نظر شان به این ورزش آدامـه دادم .
در سال « ۱۳۵۴ » هجری شمسی مطابق « ۱۹۷۵ میلادی » در حـدود « ۳۰ نفر » از شاگردان استاد اسد« اوراخیــل» که در کلپ های « باغ داود شهرارای کابل ، فاکولته انجینری کابل و هوتل انترکانیننتال کابل » مصروف آموزش بودند ، در رسم گذشت جشن معارف « ۲۷ سرطان ۱۳۵۴ هجری شمسی » حکومت جمهوری سردار محمد داود خان اشتراک کردند .
البته در جمع اشتراک کنندگان هریک : استاد اسد « اوریاخیل » ، شکیب « براتی » ، خواجه حمید ، فرید « براتی » ، سخی ، اینجانب « محسن وفا » و دیگران که نام شان بیادم نیست ، شامل بودم که به این ترتیب ورزش رزمی تکواندو در جمع سایر ورزشها در چوکات معارف شامل شد و زمینه برای رشد توسعه سریع آن در بین جوانان شهر کابل و ولایت افغانستان ، مساعد ساخته شد ، که نقش و فعالیت اولین استادان ورزش تکواندو بخصوص استاد بزرگوار اسد « اوریا خیل » در این خصوص قابل قدر و ستایش می باشد . )
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
استاد محسن « وفا » برعلاوه اینکه استاد توانا است و در مهارت تخنیکی ، دلیری و شهامت نمونه مثال در بین سایر ورزشکاران میباشد ، در مورد فعالیتهای خویش چنین می گوید :
( زمانیکه در سال « ۱۹۷۷ میلادی » محصلی فاکولته اقتصاد پو هنتون کابل بودم ، کمربند به رنگ « نصواری» که در آن وقت اعتبار کمربند استادی را در وطن عزیز ما « افغانستان » داشت از جانب استاد « اوریاخیل » بدست آوردم و ضمنآ برایم اجازه داد تا به شکل مستقل فعالیت نمایم .
بنابر شوق و علاقه فراوان و یاری خداوند تعالی ، موفقیت نصیبم گردید تا فعالیت مستقل خویش را اغاز نموده و کمیت قابل ملاحظه جوانان را در کلپ های ورزشی خـویش که در مناطـق : ( پوهنتون کابل « فاکولته اقتصاد وانجينيری » ، وزارت ترانسپورت ، منطقه سيلو ، المپيک کابل و ده بوری کابل) به ترتیب ایجاد و تاسیسس کردم ، تحت تربیه قرار دهــم که شاگردان فعال من در آن وقت هریک : « رحیم ، شریف ، رضا ، امان ، همایون ، سلطان ، شاهپور ، میوند » بودند که بعدآ هر کدام شخصآ به درجه استادی رسیده و کلپ های مستقل خود را ایجاد کردند . )
ــ تلاش برای ایجاد فدراسیون ورزش رزمی تکواندو :
استاد خواجه حمیداله « صدیقی » که یکی از استادان ماهــر و با مهارت ورزش رزمی تکواندو است ، در سال « ۱۳۵۴هجری شمسی » این ورزش را از استاد انجینر اسد « اوریاخیل » در کلپ شهرارا واقع در شهر کابل آموخته است .
استاد « صدیقی » بنابر شوق و علاقه که به این ورزش داشت توانست به در جه استادی رسیده و بعدآ خود در ایجاد کلپ ورزش و آموزش این ورزش بپردازد ، که آخـرین کلپش را در مقر کمیته ملی المپیک افغانستان واقع در چمن حضوری شهر کابل ایجاد کرد .
استاد « صدیقی » با وجود اینکه وظیفه رسمی در ریاست تربیت بدنی و سپورت و کمیته ملی المپیک افغانستان داشت ، با آنهم توانست تعداد کثیر ی از جوانان را در کلپ وسایر محلات بصورت شخصی و خصوصی پرورش داده و به درجه استادی برساند ، که بصورت خاص در رابطه به تلاش یکتعداد استادان تکواندو برای ایجاد فدراسیون تکواندو در افغانستان ، طی صحبت چنین گفت :
( زمانیکه استاد امریکایی به وطنش دوباره عودت کــرد ، اولیـن حــلقه شاگردانش بخصوص هریک : « استاد انجینر اسد « اوریاخـــیل » ، استاد همایون ، استاد عتیــق ، استاد انجینر حبیب ، استاد مصطفی، استاد خلیل ، استاد واحــد ، استاد معراج ، استاد اکبر« حیدری » و دیگران توانستد تا بنابر امکانات دست دا شته ورزش رزمی تکواندو را درافغانستان رشد داده و به نامهای خویش کلپ های ورزشی را در شهر کابل ایجاد کرده و جوانان را تحت آموزش قرار دادند .
استادان متذکره برعــلاوه اینـکه شخصآ در صدد کسب اسناد معتبر جهانی بودند ، میخواستند تا این ورزش رزمی را در چوکات دولتی ثبت و راجستر نمــوده و فدراسیون تکواندو را بخاطر اداره منظم و کنترول دقیق از این ورزش رزمی تاسیس نمایند ، که متاسفانه شرایط وقت باعث عــدم تاسیس فدراسیون در افغانستان شد .
ولی ؛ با آن هم استادان بزگوار با تشکیل کمیسیون که حیثیت و اعتبار یک فدراسیون را داشت ، رشد و توسعه ورزش تکوندو را تحت کنترول و مراقبت داشتند و با اخــذ امتحانات « درجـه و یا کمـربند » را برای شاگردان مستحق کلپ های مختلف ، تصویب و طی محفل توزیع میکردند .
قابل تذکر است : در آن وقت محترم انجینر نصیر ریس کمیته ملی المپیک افغانستان که شخصآ یک تکواندو کار بود ، چندین بار با تعدادی ازاستادن تکواندو در مورد ایجاد فدراسیون جلسه و صحبت کرد و از جانب هم با مرکز فدراسیون تکواندوی کشور کوریا تماس برقرار نمود تا به شکل رسمی اجازه تشکیل و تبث راجستر را مهیا سازد ، ولــی ؛ بنابر شرایط به رسمیت شناختن این ورزش مساعد نشد و موضوع بدون نتیجه باقی ماند .
تا بالاخره یکتعــداد از استادان ورزش تکواندو ، در سال « ۱۹۹۲ میلادی مطابق ۱۳۷۱ هجری شمسی » توانستد تا فدراسیون را ایجاد نموده و از طریق کمیته ملی المپیک افغانستان ، عضویت فدراسیون تکواندوی جهانی را کسب نمایند . )
ــ تدریس سبک « یانگس » و « پومسه » ورزش رزمی تکواندو :
استاد امیر « سلطانی » که دارنده کمر بند درجـه چهارم به رنگ سیاه « دان ۴ » است ، تصدیق نامه مربی کلاس نهایی « آ » سازمان تکواندو اروپا را بدست دارد و بنابر تجارب خویش کتاب بنام « هشت فــارم » تکواندوی « یانگس » را به زبان المانی نوشته است و همچنان در مسابقات مورخ « ۲۱ جون ۲۰۱۱ میلادی » فدراسیون تکواندوی اروپا ، مقام قهرمانی را در نمایشات فارم تکواندو کسب کرد ، در رابطه به سیستم ویا سبک ورزش رزمی تکواندو در افغانستان چنین گفت:
« ورزش رزمی تکواندو را از استاد خواجه حمید « صدیقی » که در تعمیر کمیته المپیک افغانستان کلپ ورزش داشت ، آموختم و بعدآ ایـن ورزش را تحت رهبری استاد اسد « اوراخیل » در لیسه امانی شهر کابل ادامه دادم و حال از رهنمایی های عالمانه و با تجربه استاد محسن « وفا ـ براتی » در آموزش ورزش تکواندو ، استفاده موثر مینمایم .
آنچه قابل تذکر است که : ورزش رزمی تکواندو در افغانستان توسط استاد امریکایی به اساس به سبک « یانگس » تدریس داده شد و به چهار اساس تکواندو « فــارم ، حرکات دفاعی ، مبارزه و تحنیک شکستاندن » استوار است و به تعقیب آن سبک دومی ورزش تکواندوی « پومسه » توسط استاد عبدالناصر « هوتکی » رایج شد ، که فعلآ هـردو سبک که تفاوت شان صرف در چگونگی اجرای « فارم و مبارزه » است ، قابل تدریس میبا شد .
باید خاطر نشان ساخت که : هم استاد خواجه حمید « صدیقی » ، هم استاد اسد « اوریاخیل » وهم استاد محسن « وفا ـ براتی » منحیث استادان « توانا ، مهاهـر، باتجربه ، با دسپلین و دلــیر » ورزش تکواندو افغانستان ، توانسته اند تا شاگردان شان را با نهایت « صمیمت، محبت و دلسوزی » با درنظر داشت سبک و یاسیستم « یانگس » تربیه نموده و به این ورزش خدمات فراموش ناشده را انجام دهند ، که مـن نیز تاکنون با همین سبک شاگــردانم را تدریس مینمایم و حتی در رابطه فــارم « یانگس » یک کتاب تدریسی نیز نوشته ام . »
ــ تعداد و مفهوم رنگهای کمر بند ورزش رزمی تکواندو :
استاد امیر « سلطانی » در رابطه گفت که در ورزش رزمی تکواند به تعداد « ده » درجه ( کوپ)، « شش » رنگ اصلی و « نه » رنگ کمربند استادی « دان » وجود دارد که به اساس چهار پایه مهم تکواندو توام با امتحانات « نظری وعملی» برای شاگردان این مکتب داده میشود ، و هر کدام از کمربند و رنگها در اساس مکتب ورزش تکواندو، مفاهیم جداگانه خود را دارد :
ــ رنگ سفید : آغاز کشت تخم در زمین ، و یا بی گناهی .
ــ رنگ زرد : آموزش و یا زمینی که درآن تخم کاشته شده نمو و جوانه میزند .
ــ رنگ سبز : آموزش و لیاقت ، ویا زمینی که تخم کاشته شده شاخچه و برگ می کشد .
ــ رنگ آبی : آموزش با مهارت و یا شاخچه و برگ در حال درخشش به طرف آسمان میباشد .
ــ رنگ سرخ : پخته شدن میوه ، ویا آمادگی گرفتن برای مواظبت از خطرات « حریف » .
ــ رنگ سیاه : مسیر حرکت به « مرحله غلیان در فنون » و یا رسیدن به در جه مهارت کامل .
ــ از استاد عتیق آموختم و از استاد اسد « اوریاخیل » کمربند گرفتم :
استاد هارون شاه « صمد » که دیپلوم ماستری در رشته سپورت دارد ، تحت رهنمایی استاد عتیق به آموزش ورزشی رزمی تکوندو آغاز کرده و اکنون در کشور المان به تدریس این ورزش ادامه میدهد ، طی صحبتش گفت که : ( از استاد عتیق آموختم ، از استاد اسد کمربند گرفتم .) و همچنان موصوف در مورد تاریخچه تکواندو در افغانستان به شرح ذیل توضیح داد :
( در سال « ۱۹۷۵ میلادی مطابق ۱۳۵۴ هجری شمسی » در کلپ ورزشی جمناستیک معارف که در جوار زیارت شاه دو شمشیره ولی شهر کابل موقیعت داشت با یکی از استادان چهره دست ورزش رزمی تکواند محترم استاد عتیق معرفی شدم.
استاد عتیق در آ ن زمان جهت اموزش تمرینات به کلپ ورزشی جمناستک می آمد و من در پهلوی فراه گرفتن فنون ورزشی دیگر، از محترم استاد عتیق تقاضا نمودم اگر ایشان ایراد نداشته باشند نظر به علاقه که در ورزش رزمی دارم در تمرینات شان سهم فعال بگیرم.
ایشان به بسیار خرسندی خواهش مرا پذیرفتند واضافه کرده گفتند : جمناستیک مادر همه ورزش ها میباشد و شما که در ورزش جمناستیک دسترسی دارید ، بنآ ورزش تکواندو برایت مشکل نخواهد بود .
خوشبختانه کلپ ورزشی استاد عتیق که در جمنازیوم مکتب مکروریان شهر کابل موقعیت داشت فاصله زیادی از محل بود باش من نداشت و از جانب هم امکانات مساعد آن شد تا منظم و فعال در تمرینات ورزش تکواندو اشتراک ورزیده و از استاد محترم عتیق این ورزش را بیاموزیم .
قابل یاددهانی است که : چیزی که واقعآ باعث شوق و علاقه مندی بیش از حد من شد ، اولآ نظم ودسپلین و احترام متقابل بین ورزشکاران و ثانیآ اجرای حرکات تکواندو به شکل بسیار عالی و زیبا توسط استاد عتیق بود که تا حال بعد از گذست تقریبآ « سی وشش سال » نظیر انرا در جهان ورزش تکواندو کم دیده ام و همچنان شاگردان با استعداد که هر کدام از کمر بند های بلند برخوردار بودند هریک : « استاد تیمورشاه ، محمد یاسین ، منوچهر ، حکیم جان و همایون جان » که در بین ورزشکاران ان زمان می درخشیدند که این خود باعث شد تا در رقابت های مثبت ورزشی خیلی سریع رشد نمایم .
در سال « ۱۹۸۰ میلادی » استاد عتیق از وطن هجرت کرد و عدم موجودیت وی برایم خیلی ناگوار بود ولی ؛ با آنهم به ورزش ادامه دادم و در سال « ۱۹۸۱ میلادی » در اولین مسابقات تکواندو که بنابر ابتکار استاد اکبر « حیدری » در شهر کابل تدویر شد ، از مجموع کلپ ها « کلپ استاد اسد « اوریاخیل » ، کلپ استاد حبیب ، کلپ استاد واحد و کلپ استاد عتیق » تنها شاگردان کلپ عتیق که در آن وقت استاد یاسین رهبری کلپ را به عهده داشت ، شش تن ورزشکارهریک : ( تمیم مهر ، احمد فرید صمد ، محمد صادق ، هدایتاالله ، سپین غــرجان و اینجانب « هارون شاه صمد » ) در مسابقاتی که در جمنازیوم انستیتوت پولی تخنیک کابل تدویر شد شرکت ورزیدند که جریان تدویر مسابقات از طریق رادیو تلویزیون افغانستان نیز به نشر رسید.
قابل تذکراست که در اواخر سال « ۱۹۸۱ میلادی » برای ارتقای کمربند کمیسیون امتحان به اشتراک هریک : « استاد اسد « اوریاخیل » ، استاد نعمت الله « اوریاخیل » ، استاد یاسین و استاد نجف » دایر گردید که توانستم بعد از سپری نمودن امتحان عملی و نظری ، کمربند به رنگ نصواری را با موفقیت از کمیسیون اخذ نمایم و متعاقبآ مسوولیت پیشبرد کلپ استادم « محترم عتیق » که در خارج ار کشور به سر میبرد ، به بسیار به افتخار به همکاری استاد یاسین به عهده گرفتم . )
ــ کلپ استاد معراج « اریوبی » :
محترم حسین آقا « جوادی » یکی از تکواندوکاران سابقه است و فعلآ مسؤول بخش تبلیغات کمیته ورزشی افغانها مقیم اروپا میباشد ، طی صحبتش پيرامون کلپ استاد معراج « اریوبی » چنین گفت:
( ورزش تکواندو را درسال « ۱۳۵۴ هجری شمسی » تحت نظر استاد معراج « اریوبی » که در آن وقت در کارته سه شهرکابل کلپ داشت و بنام کلپ « استاد معراج » یاد میشود ، آموختم .
دیری نگذشت که استاد معراج بخاطر اخــذ کمربند « سیاه » از جانب استاد امریکایی اقای « فــل کنگهم » به کشور امریکا دعودت شد و در آنجا اقامت اختیار کرد و امور کلپش را استاد خلیل که او نیز کمربند « نصواری » داشت ، با دو برادرش رهبری میکرد .
استاد خلیل جوان با استعداد و ماهری بود و با نهایت علاقمندی شاگردان را تربیه میکرد که در آن زمان با ما هریک : شاه محمد ، خلیل ، بشیر ، غـوث ، خیال ، صدرالدین « وردک » و اکبر نیز ورزش میکردند و از استعداد عالی بر خوردار و به بعدها به درجه استادی رسیدند . )
یادداشت : خواننده محترم و ورزش دوستان عزیز ! علاقمندی من به ورزش رزمی باعث آن شده تا در مورد تاریخچه ورزشهای رزمی در افغانستان معلومات از مراجع مختلف جمع اوری نموده و گزارش مفصل را درمورد کارنامه های « استادان و شاگردان » این مکاتب رزمی تحریر نمایم. بنآ بدینوسیله از همه ورزش کاران ، ورزش دوستان و محققین صمیمانه تقاضا مینمایم تا لطف فرموده شورای تحقیقی « مرکز تحقیقاتی و مطالعات استراتیژیکی افغان » را در تکمیل این پروسه تحقیقی همکاری نموده ممنون سازند .
بااحترام
برهان الدین « سعیدی »
عضو شورای تحقیقاتی مرکز مطالعات استراتیژیکی افغان
b-saidi@gmx.de