استاد احمد جاوید عارفی
نماز رکنی از ارکان اسلام است، و حتی مهمترین رکن آن بعد از شهادتین می باشد و نماز جزو فرض های عینی و افضل ترین عبادات نزد خداوند است.
نماز یگانه مرز و سرحد مجزا کنندهٔ یک مسلمان با کافر است، بدین معنی که یگانه عملی که مسلمان را داخل دائرهٔ اسلام نگه میدارد، نماز است.
و این به گفتهٔ پیامبر صلی الله علیه وسلم که میفرمایند
« العهد الذی بیننا وبینهم الصلاة فمن ترکها فقد کفر». یعنی:
«مشخصه، بین ما و آنها (کفار و مشرکین) نماز است، هر کس آنرا ترک کند کافر میشود».
روایت إمام أحمد (22428) وترمذی (2621) ونسائی (431) وابن ماجه (1079) با اسناد صحیح از بریدة الأسلمی رضی الله عنه.
و نیز میفرمایند:
« رأس الأمر الإسلام وعموده الصلاة، وذروة سنامه الجهاد فی سبیل الله».یعنی:
راس اسلام و پایه آن نماز است، و نوک قلهٔ اسلام جهاد در راه خدا است. روایت امام ترمذی (2616) با اسناد صحیح از معاذ بن جبل رضی الله عنه .
و در حدیث دیگر میفرمایند:
« بین الرجل وبین الکفر والشرک ترک الصلاة ». یعنی:
«حد فاصل میان انسان و شرک و کفر ترک نماز است».
روایت امام مسلم در صحیحش (82) از جابر بن عبد الله الأنصاری رضی الله عنه، و احادیث در این مورد زیاد است.
اهم عبادات از قبیل نماز، روزه ، حج و زکات، حق الله هستند،
بنابراین نماز نیز حق الله است.
بدبختانه یک قشر پر نیرو و جوان جامعهٔ ما، اهم از مردان و زنان، معنی و ارزش نماز را نمیدانند،
و با آراستن لحظه های پر گهر و گرانبهای زندگی با زرق و برق گناه و گرامیداشت نفس اماره و خطا کار،
مکر شیطان را در زندگی خویش بالاتر از حق الله میدانند، و به لهو و لعب هم خود را و هم اعضای فامیل و دوستان خود را آغشته میکنند.
از همه بد تر اینکه، اکثریت کسانی که نماز نمیخوانند، خود را با دلگرمی و گوشزد شیطان برائت داده، اظهار میکنند که:
" برو بچیش، غم نخو، نماز حق الله است، خدا میبخشد" ویا از آن بد تر، که میگویند:
" به خدایم مالوم است که مه هیچ کسه آذار ندادیم، ظلم نکدیم، و…..خداوند حق خوده میبخشه"
برادر عزیز، خواهرگرامی،
والله این همه مکر و ساخته های شیطان لعین است، سخن از شیطان است، ولی بر زبان تو این برائت مفسد را جاری میسازد. تا چی وقت این استدلال بیجا؟ فکر میکنید مرگ از شما بعید است؟
اگر فرد به امید این که نماز حق الله است، و در بینمازی بمیرد، او در اصل هیچ رابطهٔ با خدایش برقرار نکرده، و نه هم در جمع مسلمانان محسوب میشود.
این حقیقت را باید دانست که:
اگر تارک نماز، وجوب آن را انکار کند به اجماع مسلمانان کافر است.
ترک نماز از روی سهل‌انگاری طبق صحیح‌ترین قول از اقوال علما، کفر است.
طبق این قول چنین شخصی غسل داده نمی‌شود، نماز جنازه بر او خوانده نمی‌شود و مسلمانان اجازه ندارند او را در قبرستان اهل اسلام دفن کنند، بلکه او را بایستی در جایی دور از قبرستان مسلمانان دفن کنند.
خدای متعال ممکن است حق خود را برای کسی که لیاقت آن را داشته باشد، ببخشد،
چنانکه می فرماید:
«لِّلَّهِ ما فِی السَّمَاواتِ وَمَا فِی الأَرْضِ وَإِن تُبْدُواْ مَا فِی أَنفُسِکُمْ أَوْ تُخْفُوهُ یُحَاسِبْکُم بِهِ اللّهُ فَیَغْفِرُ لِمَن یَشَاء وَیُعَذِّبُ مَن یَشَاء وَاللّهُ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ» (بقره 284).یعنی:
آنچه در آسمانها و زمین است، از آنِ خداست. و (از این رو) اگر آنچه را در دل دارید، آشکار سازید یا پنهان، خداوند شما را بر طبق آن، محاسبه میکند.
سپس هر کس را بخواهد (و شایستگی داشته باشد) میبخشد؛ و هر کس را بخواهد (و مستحق باشد)، مجازات میکند.
و خداوند به همه چیز قدرت دارد.
بنابراین گذشت از گناه مردم و یا گذشت از حق خود، بستگی به خواست و ارادهٔ الله تعالی دارد، ولی ما نمی دانیم که خواست و ارادهٔ الله تعالی چه خواهد بود؟
زیرا این از غیبیات است و تا روز قیامت مشخص نمی شود که خدای متعال چه کسی را می بخشد و چه کسی را عذاب می دهد.
بنابراین عقل حکم می کند که زیاد دلخوش نباشیم و نا امید هم نیستیم،
بلکه آنچه را که بر ما فرض کرده بنحو احسن انجام می دهیم و از محرمات دوری کنیم و گناهانی هم که انجام داده ایم توبه می کنیم،
بعد از آن امید داریم که خدای متعال به ما رحم کند و از حق خود بگذرد و ما را مشمول رحمت و مغفرت خویش فرماید.
پس اهل سنت و جماعت کسانی هستند که خدای خود را بین خوف و رجا (ترس از عذاب و امید به رحمت) خدا عبادت می کنند؛
یعنی نه بدون داشتن ترس و خوف، عبادت می کنند، و نه بدون داشتن امید، خدای خویش را عبادت می کنند.
اما متاسفانه کسانی هستند که فریب مکر و حیلهٔ شیطان را خورده اند و راه افراط یا راه تفریط را پیموده اند!
بعبارتی شیطان عده ای از مردم را آنقدر از قهر و غضب و عذاب الهی ترسانیده است که آنها امید خود را به مغفرت الهی از دست داده اند و همین امر منجر شده که به توبه کردن امیدی نداشته باشند،
زیرا چنین می پندارند که خدا دیگر توبهٔ آنها را نمی پذیرد! درحالیکه الله تعالی می فرماید:
«قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَی أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ » [زمر:53].یعنی:
«(ای محمد) بگو: ای بندگانم، ای آنان‌که در معصیت زیاده روی کرده‌اید از لطف و مرحمت الله مأیوس و نا امید نگردید. به تحقیق که الله تعالی همه گناهان را می‌آمرزد، چرا که او بسیار آمرزگار و مهربان است».
کسی که به طور عمد و دانسته نماز را ترک کند، طبق صحیح‌ترین اقوالِ علما، کافر است؛
{ در مورد کافر بودن تارک نماز (بطور عمد) بین علما اختلاف نظر وجود دارد.
عده ای میگویند تا زمانی که وجوب آن را انکار نکند کافر نمی‌شود و احادیث کفر بودن تارک نماز را به کفر اصغر تأویل می کنند.
ولی طبق صحیح ترین فتوا، ترک عمدی نماز موجب کفر (اکبر) میشود هر چند که وجوب آن را هم انکار نکند.
ادامـــــه دارد……
۴ شنبه ۷ می ۲۰۱۴
https://www.facebook.com/meydanestid