انتخابات ازديگاه شریعت
مولوی عبدالصمد منیب
از نظر سياست شرعي و ديدگاه فقه‌هاي معاصر انتخابات وسيله خدمت به مردم است
سياست شرعي بخشی از دين است و جدايي دين از سياست و حكومت‌داري مخالف شريعت است لهذا همين هم‌كاري انتخاباتي با كانديداهای مخلص بخشی از فعاليت‌هاي سياسي محسوب ميشود.
انتخابات ازنظر سياست شرعي و فقه موازنات و فقه اولويات عبارت از تصاميم براي تحقق مقاصد شرعي درجامعه انساني مي باشد.
لهذا درء المفاسد أولى من جلب المصالح. دفع مفاسدوجلب مصالح ازجمله اولويت مهم درجامعه محسوب ميگردد.
روي اين ملحوظ انسانهاي اهل امانت و تخصص حمايت و همکاری با آنها از واجبات دینی ومصالح كشوروسرزمين اسلامي به‌شمار می‌رود.
انتخابات یک مسأله اجتهادی است با وجود مشکلات و ملاحظات شرعي فراوان كه دارد؛ شركت كردن در هر دو بخش راي‌دهي و كانديدا شدن را براي اشخاص اهل امانت و درايت ترجيح داده و به‌مصلحت كشور و هم‌وطنان مي‌دانم از همين‌رو از كانديداهای با درایت جدا حمايت نموده و مي‌نمايم و اشتراک کردن در کمپاین شان‌را اجر و ثواب می‌دانم.
افغانستان میهن زادگاه نياكان وپروشگاه مان است ازاينروجيبه هرفرد اين سرزمين است كه درراستاي عمران وشكوفاي آن ازهيچ نوع فعالیت وتلاش دريغ نورزند.
هم‌كاري نكردن با كانديداهای صالح درحقيقت ضرربه كشور و ضايعه جبران‌ناپذير است . به‌اين معنى كه جاي شخص صالح( خوب) راشخص طالح (خراب) مي‌گيرد ،روي اين فرصت‌هاي خوب رااز دست خواهيم داد.
شركت‌كردن در انتخابات و كانديدا شدن و رأي‌دادن هر دو جايز ويك عمل مباح است به‌نيت مسلمان تعلق داشته وبنا به‌نيت هرشخص درانتخاب شخص صالح امين بوده ودرانتخاب شخص طالح خائن شمرده ميشود.
رسول الله صلى الله عليه وسلم در حديث صحيح فرموده است:
“إنما الأعمال بالنيات وإنما لكل امرئ ما نوى”
هر عمل انسان نظر به‌نيتش معامله ميشود.
اگر نيت خير و خدمت به‌مردم وساختن يك نظام سالم وحمايت ازاهل حق و نيكوكاران را داشته باشد بدون شک جواز داردوشخص رأي دهنده ومنتخب وسيله خيررساني
و خدمت به‌مردم درجامعه قرارميگيرد
بناءبا استفاده از موقع درانتخاب شخص صالح رابعنوان رئيس جمهور،وكيل درپارلمان و…….بمنظورخدمت به جامعه وهموراساختن زمينه تطبيق شريعت اسلامي وداشتن يك نظام ،پارلمان،وزاراء،شوراهاي ولايتي و……..انتخاب يك امر ضروري مي باشد.
چون انتخابات يک روند یا پروسه ملي مهم و سرنوشت‌ساز براي كشور است كه در نتيجه آن اشخاصي‌كه داراي اهليت مي‌باشند و یا نمی‌باشند در پارلمان و مجلس نمایندگان و شوراهاي ولايتي راه مي‌يابند تشخيص وانتخاب ميشوند لهذا اشخاصي منتخب از صداقت، امانت‌داري، اهليت سياسي براخوردار باشد .
در صورتي‌كه شخص منتخب فاقداهليت باشد نبايدبراي چنين اشخاص رأي داده وحمايت صورت بگيرد
وملت نيز متوسل به چنين خيانت درانتخاب همچواشخاص مرتكب شوند.
رسول الله صلى الله عليه وسلم در حديث صحيح فرموده است:
“من غشنا فليس منا”
هر كسي غش و تزوير مي‌كند از جمله امت من نيست و از كساني نيست كه به‌سنت من پابند باشد.
و كسي‌که امانت‌دار نباشد و خيانت را مرتكب شود ايمان‌اش ضعيف مي‌باشد.
رسول الله صلى الله عليه وسلم فرموده است:
عن أَنَسِ بْنِ مَالِك رضي الله عنه قَالَ مَا خَطَبَنَا نَبِيُّ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم إِلاَّ قَالَ:« لاَ إِيمَانَ لِمَنْ لاَ أَمَانَةَ لَهُ، وَلاَ دِينَ لِمَنْ لاَ عَهْدَ لَهُ »
رسول الله صلى الله عليه وسلم هيمشه در وعظ و ارشاد و سخنان‌اش اين‌را به‌زبان مي‌آورد كه كسي‌كه امانت‌دار نيست ايمان ندارد و كسي پابند عهد نیست دين ندارد. به اين معنى كه ايمان و ديانت‌داري شخصي‌كه امانت‌كار نيست ضعيف است. اين حديث بر خريدار و فروشنده رأي و دلالان همه تطبيق ميشود.
رأى دادن در انتخابات برای گزینش وکیل و نماینده در پارلمان، از نظر شريعت یک امانت و مسؤوليت است و در نزد فقه‌های معاصر حیثیت شهادت دادن و توکیل را دارد .
مسلمان شاهدی بر حق و عدل می‌دهد و افراد صالح و دارای سابقه و عمل نیک را به‌وکالت و نمایندگی انتخاب می‌کند.
مسلمان بنابر أحكام و نصوص واضح قرآن و سنت با احساس مسؤوليت شرعی و اخلاقی باید امانت را به‌اهل آن بسپارد و به‌کسی رأى بدهد که از نظر شرع و عقل اصلح و امانت‌دار بوده و توان و ظرفیت ادای رسالت و مسوولیت را به‌حیث وکیل و نماینده مردم در پارلمان و دیگر مراجع تصمیم‌گیری داشته باشد و منافع مردم و وطن را قربانی منافع شخصی و خانوادگی و قومی خود نسازد و خدمت‌گار واقعی ملت و توده‌های جامعه باشد.
به‌یاد داشته باشیم که فرستادن اشخاص متدین، وطن‌دوست، صالح، مبتکر، خدمت‌گار، آموزش‌دیده، با جرأت، شجاع، دارای فکر معتدل، با برنامه، خاک‌سار و متواضع، دور از تعصبات و دارای سابقه نیکو سبب می‌شود تا کشور پارلمان خوب و نیرومند داشته باشد و به‌جای استفاده‌جویی شخصی و خانوادگی وکلا و نمایندگان با تمام توان در خدمت ملت و میهن به‌ویژه اقشار محروم و مستضعف جامعه قرار داشته باشند.
تنها اساس و معيار رأي دادن و انتخاب کردن التزام و تدين، صداقت، علم و دانش، تجربه و تخصص و خدمت است.
ازنظر د اسلام عزيز مسلط‌ساختن اشخاص فاسق و فاجر بر ملت ، فروختن رأي براي‌شان گناه بزرگ شمرده ميشود .
بر اين اساس درانتخاب اشخاص صالح و امانت‌كار توجه صورت بگيرد.
بر ملت لازم است كه درانتخاب خود دقيق و با كانديداهاي صالح و نيكوكار هم‌كاري نمايند تا بدين وسيله بتوانيم براي جامعه انساني واسلامي زمينه هاي خدمت رافراهم نمايم.
الله متعال ما و شما را امر كرده:
“وتعاونوا على البر والتقوى ولا تعاونوا على الاثم والعدوان”
در راه خير و تقوا و پرهيزگاري هم‌كار باشيد و در راه‌هاي كه گناه و معصيت و تجاوز بر حدود الله باشد با اشخاص فاسق و فاجر هم‌كاري نكنيد.
بدون شک کسانی‌که برای انسانهاي خائن و فاسد، مافياء مواد مخدر و غاصب، متعصب ،زبان ، قوم و سمت رأي ميدهند،درحقيقت يك عمل خيانت به دين و اين مرز وبوم را مرتكب ميشوند.
هر نوع هم‌كاري و تبليغات با اين افراد وهرشخص وگروهي كه آنهاراتوسط رأي خودبه اقتدار مي رسانند تا به‌روز قيامت در گناه ظلم و فسق و فجور و جنايات آنها شريک هستند و اين گناه همه به‌دوش اشخاصی مي‌باشد كه به‌خاطر كامياب شدن آنها رأي داده ورأي مردم راجلب كردند.
رسول الله صلى الله عليه وسلم در حديث صحيح به‌روايت امام مسلم مي فرمايد:
“من سن في الإسلام سنة حسنة فله أجرها وأجر من عمل بها من بعده من غير أن ينقص من أجورهم شيء، ومن سنَّ في الإسلام سنَّة سيئة فعليه دوزرها ووزر من عمل بها من بعده من غير أن ينقص من أوزارهم شيء”.
هر كسي بنياد و تهداب كار خير و نيک را بگذارد و در آن قدم بماند و دست به‌كار شود اجر و پاداش آن تا به‌روز قيامت جاري بوده و برايش ثواب آن مي‌رسد چون وسيله خير شده، و هر كسي بنيان‌گذار كارهاي شر و زشت و نادرست و وسيله شر و نابساماني انسان‌ها ميشود تا به‌روز قيامت نه‌تنها گناه آن‌را متحمل ميشود بل‌كه گناه كساني را كه به‌سبب اين كارش گم‌راه شده و راه حق را ترک كرده نيز متحمل می‌شود .