یاری مظلومان ودشمنی با ستمگران
شاعر: الحاج محمد عزیز عزیزی
درد مـنــــدان را به دنیا تا توانـــی یار باش
هرکجا غمدیده ای بینی به آن غمخوار باش
______________________
هیچگاه بر قلب مظلومی مزن سنگِ جفا
مـَرحم ودارو به زخمِ هر دلِ افگار باش
______________________
سوزنی می باش تا خاری زپا بیرون کنی
در رۀ خـلق خدا نه سنگ ومیخ و خار باش
______________________
معرفت حاصل شود،ازمجلسِ صاحبدلان
همـــره ویار ورفـــیق مــردم ابرار بــاش
______________________
تا شوی آگه ز راز محـفلِ روشندلان
همچواهل خانه آنجا محرمِ اسرارباش
______________________
از حــریمِ خلـــوتِ هر ظــــالم و بدکاره ای
الحذر! دوری گُزین ؛از رنگ آن بیزارباش
______________________
« «یک قـــدم راه است ، بیدل از تو تا دامان خاک
«بر سر مژگان چواشک ایستاده ای هشیارباش»!(1)
______________________
این جهـان صحن عمل باشد برای امتـحان
کامـیابی گربخواهی لاجـِرم ، پُر کار باش
______________________
در شبِ دیجور تنهــــائی به یاران ای « عزیز»
همچو شمعی روشنا بخش و پر از انوار باش
پایان
—————
م – ع – عزیزی
(1) – این مصرع از حضرت بیدل به عاریت گرفته شده است