هموطن
محمد عارف يوسفی
ملک من و تــو طعمه ی صد گـونه بلا شد
قــربـانی صد حیــله و نیــرنــگ و ریا شد
بــالای وطــن از طــرف هــر که دغا شد
ظلــم و ستمش بــر سر هــر خانه روا شد
تــا پــای عـــدو داخــل ویــرانــه ی ما شد
در کشـور مــا قیــمت آدم بــه قیــران ست*
گفتــار حقیقت بــه کسی دشمــن جان است
سارق بــه سر کـرسی و ملت نگران است
مــردم همه محتاج دو سه لقمه ی نان است
از بس که بــه حــق وطنـم ظلـم و جفــا شد
در هــر طــرفش خــانه ی مخروبه فراوان
افتــاده بهــر سو نگــری مخــلـوق حیــران
رحــمی نکــنـد هیــچ کسی بــر سر انسان
بــا آنــکه تنــی چنــد غنــی گشتــه شتــابان
افــزوده بــه جمــع فقیــر و خیــل گـدا شد
در میــهن ما هیــچ کسی حفظ و امان نیست
قــاضی و مــلا پیــرو احکــام قــران نیست
در ظلم و ستم فرق کهن سال و جوان نیست
پیشرفت و تــرقی به تقــاضای زمــان نیست
پیــوسته عقب مــیــرویــم آخــر چــه بلا شد
خــاک مـن و تــو سنگــر بیــگــانه اگــر شد
بــا غ و چمــنش بـایــر و ویــرانــه اگــر شد
مــردم همــه بیـچــاره و بــی دانــه اگــر شد
محتــاج در هــر کس و هــر خــانه اگــر شد
آری بــخــدا ایــن هــمــه از غــفــلت مــا شد
ای همــوطن ازجنگ و جدل خسته شوی کی؟
در وحــدت و دلسـوزی کمـربستـه شوی کی؟
در گـلشن همکـــاری تــو گـلـدستـه شوی کی؟
از بنــد حــریــفــان وطــن رستـــه شوی کی ؟
کــز نــفـرت مــا، قــدرت مــا محــوو فنا شد
جنـجــال مــن و تـــو هـمـــه آرنــده ی مـاتـم
خـون گــریـه کنـد مرد و زن مــا و تــوازغم
از دوری مـــا قــــدرت مـــا گــر چه شده کم
لیــکن بــه تــوانــا یی رسیم مــا وتــو بــا هم
دیــدی ز نفــاق مــن و تـــو فـتــنـــه بپــا شد
==
ای قــوم اجــانب شنــویــد جــمــله، خــدا را
مــیــدان رقــابت نــکــنــیــــد کشــور مــا را
کــر کــرده فغــان همــگی جــمــله سمــا را
لیــکــن نــکنــــد هیــچ اثــر گــوش شمـا را
از دست شمــا میــهن مــا غــرق عــــزا شد
همسایــه مکــن دیــگــر ازیــن بیش دخـالت
کــن آئـیــن همســایـگی خــویــش رعــایــت
شرمـــی ز خــــدا دار ز میــــدان عــــدالت
زیــرا کـــه بــه پــرسان خــــدا روز قیامت
نــا وقت بـود گــویی اگــر سهــو و خطا شد
*قیران = ۵۰ پول یا نیم یک افغانی واحد پول افغانستان
محمد عارف "یوسفی"
بیستم جنوری ۲۰۱۰
۲۰-۰۱-۲۰۱۰