اتــفـاق
بـسته ای خود دست و پایت را به زنجیر نـفا ق
خود بسوزی خو یشتن در شعله هـا ی ا فترا ق
روی همد یـگرزنی از جـهل و نـا د ا نی قـفا ق
(می کنـد بـمب تعصــب عـاقــبت هـم ا نـفلا ق )
( ا تفـاق و اتـفاق واتفـاق و ا تفـاق)
تا بکی گـویی که قوم من ز قومت بر تر ا ست
یـا نـژاد آ ر یـا یی از سیــا هـا ن بـهـترا سـت
مـا مـســلما نیم و مـا یا نـرا محمد رهـبراسـت
بـار دیگـر گویمـت با سـوز و درد و اشتییـا ق
( ا تفـاق و اتـفاق واتفـاق و ا تفـاق )
خیـل زاغـان رفـته و خیـل شغــالان آ مـــد نـد
یا ز پا کستـان و از روس و ز ایران آمــد نـد
بهـر تقـسـیم حـریـم پـا ک ا فـغـا ن آ مــد نـد
جیـب چندی جیره خوارانی نمودندچاق وچاق
( ا تفـاق و اتـفاق واتفـاق و ا تفـاق )
گلــشن امــید مــلـت را شــده بــز بـا غـبــا ن
جسم خو نین وطن را گشته کرگس پا سبـا ن
خانه ای ملت نشـست نـو کـــر ا هــریمنـنـان
کاسـه ای لبریز صـبر ما بجوش اندر ا جا ق
( ا تفـاق و اتـفاق واتفـاق و ا تفـاق )
هـر یکی در این وطن اندر هوای دیگراســت
گر یکی دهلی زند وان دیگری بـازیگراســت
جمعی دیگر را ز شادی باده ها درساغراسـت
گه (خدا) گوییم و گه (هورا) گهی هم اشپلاق
( ا تفـاق و اتـفاق واتفـاق و ا تفـاق )
هر طـرف رو میکنی تهدید بـمب ذره ایـست
هر سوپرپرمیزنی توپ و تفنگ و چّره ایست
دشمـنان مـلتـت بـا هـم ر فـیــق پـّره ایــســت
مـرکب تو ر ه زنـد این بـیـشه با پای چـلا ق
( ا تفـاق و اتـفاق واتفـاق و ا تفـاق )
همـوطن عشق وطـن هر گز فرامـوشت مبا د
حلـقه ای ننـگ غـلا می هیـچ بر گوشت مباد
شیر مـادر میمـکیـدی هـچگــه نـوشـت مـبـاد
با همـی و همـد لی را گر بگویی تـو طـلا ق
( اتفـاق و اتفـاق و اتفـاق و اتفـا ق )
خالد عمر (اعظمی)
asmikhaled@yahoo.de