بنام الله
ربنا ظلمنا انفسنا وان لم تغفر لنا وترحمنا لنکونن من الخاسرین (قرآنکریم)
سرگذشت اخراج حضرت آدم(ع) از بهشت به مکر شیطان
سرودۀ محترم محمد عزيز عزيزی
بگذا ر با ز، با ر دگر غصه سردهم
با چشم اشکبا ر ود لی پر زحسرتــم
ا ز سر گذ شت آدم وحوا بگویمت
وز سرنوشت ما د ر و با با ی ا ولین
از آ ن زما ن که خلق شد ند د ر جها ن نو
بر امر ، ذات پاک خالق دنیا و کائینات
با عز ونا ز و رحمت پروردگار خویش
بر فر ق خویش تاج کرامت نها ده اند
و ز جمله خلق روی جهان درمقام وجا ه
پیشی گرفته ، گوی به سبقت ربوده ا ند .
آ ری به ا مر حضرت «الله متعال»
مسجود جمله خیل ملائک ، شد ند…
ولیک
آ نکس که از تکبر و فرط غرور خویش
بر خلقتش زنا ر، همی فخر می فروخت
سر را به امرحضرت حق بر زمین نسود
ابلیس بود وبس.
شیطان که ادعای فضیلت بر آ ن نمود
او سرکشی زا مر ا لهی، عیا ن نمود.
و آ ن دم زبا رگاه خداوند کبریاء
او را نده شد وبعـــد…
بر گرد نش ز حضرت حق طوق لعنتی
آ مد فرود تا که در افتد به ذلتی
ابلیس بعد از آ ن …
ا ز فر ط رنج وغصه ود رما ند گی به عجز
فریاد بر کشید :
یا رب !
حا لا که حکم حضرت عا لی به شد روا
میدانم اینکه من …
ا زکبرو سرکشی ِ، سزا وا ر ا ین سزا …
گردیده ام ولیک …
ا ینک خدای من
با آ نکه رحمتت به همـه د ر جها ن بود
بارا ن لطف تو، بـــه همه رایگا ن بود
تنها نیا ز من
از با رگا ه ا قد س ذ ا ت تو کبریا
اینست تا د هی
یک مهلتی مرا
تا روز حشر ونشر
من بیش ازین ا مید ندارم زحضر تت
تنها نیاز وخواهش من مهلت وبس
آند م ز با رگا ه حضرت « رب العالمین»
فرمان به شد به سوی عزا زیل(1) ای چنین
مهلت بود ترا …
تا« روز واپسین» (2)
——————————————————–
ابلیس بعد ا زآ ن
سوگند سخت خورد
تا جمله بند گا ن ترا د ر بد ر کنم
احوا ل ورو زگا ر شا ن ا ز خود ، بتر کنم
آمد چنین ندا ! بر ا بلیس ا ین سخـــن …
هر گاه کسی زجملهء این بند گا ن مــن
فرما ن برد ترا
تسلیم مکر وحیله ء شیطا نیت شـــــود
وز بند گی زد ر گـــــــه ء من ا و ِِا با کند
در روز واپسین …
هم تو و د و ستا ن، وهمه پیروا ن تو
یکجا بد و زخ افگنم
ا نـد ر عــذ ا ب سخت جهنم بـه اسفلیـن
گـردند تا به ابــــد ، با تـوهــم قـــــرین
ا ما به بندگا ن صالح من هست قــد رتی
تا زیر با ر مکر و خد عه ونیرنک و رنگ تو
هر گز نرفته ، د رهمه ا ی صحنه های رزم
بر تو و آ ن همه وسوا س دلـفــــریب
پیروز میشوند وسر ا فرا ز میروند …
آنجا ، بـرای شان که بود زیب و زینـــتی
در منزلگهء «عبا د ی» و ماوای «جنتی» (3)
——————————————————–
تا ریخ را گشوده به آن یک نظر کنید
هر بخش را صفحه به صفحه ورق زنید .
ها ن ا ز زما نه های د و ر !
ا زآ ن زما ن که حضرت آ د م، د ر بهشت
با پا ره ء تـــن خود، حضرت حــــــوا
کا نجا همه سکوت و سکون و ورفا ه بود
نه حسرتی بدل ، و نه غمی د ر نگاه بود .
با با ی ما ن به حکم خا لق د نیا وکا ئینا ت
با ما م ، ما ن که خلق شد ش از وجود آ ن .
در پهنه ء وسیع بهشت خدای خویش
با خوشی وسرور
در نا ز و د ر تنعم بی حد وحصر آ ن
بر طیب خا طر وهــر مد عا ی خویش
در هر کجا وهر طرفی سیر داشته اند
از با غ وگلستا ن برین میوه چیده اند .
ا ما ز با رگاه حضرت پرورد گا ر شا ن
دستور خاص بود
کا ی بند گا ن نا ز من ا ی آ د م وحــــوا !
ا ین جنتی که هست نمـــــود م بـــرِ شــــما
این باغ وگلستا ن همه ا ز بهر تا ن بــود
درا ین حد یقه نعمت آ ن جـا ودا ن بــو د
از هر چه میل تا ن بود
بر طیب خا طر خود بهره می برید
بر هرمکان وهر طر ف وجا ی جا ی آ ن
درگلســتا ن پر گــل و ا مــن ورفــا ه آ ن
آ زا د بود ه و سیر سفر کنید .
خوش بگذ رد برا ی تا ن ای بند گا ن من
ا یا م وسا ل وما ه و همه روزگا ر هـــا
ا ما بهوش بوده درین پهنه ای وسیع !
در ا ین وفور نعمت و خلد برین آ ن
گا هی بسوی این د رخت …
راهی نبرد ه و از قرب آن همیش
با شید بر حـــذ ر !!!
«لا تقربا » (4) که ا مر من این ا ست بر شما
از یا د خویش هیچ نبرد ه بآ ن عمل کنید
در غیر آن خسارت ونقصان بس بزرگ
آ ید سراغ تان .
ایشا ن به ا مر حضرت معبود وکرد گــــا ر،
لبیک گفته ا ند
سر را بر سم بند گی بر خا ک ما ند ه ا ند .
——————————————————–
بعد ا ز گذ شتِ د ور و زما نی در ا ن مکا ن
ا فسو س و صد د ریغ
با د شمنی که روز نخستین قسم نمود
و ز بهر انتقا م بشر قد علم نمود …
د ید ا ر کرده ملا قی شد ند بهم
وی با زبا ن چرب…
با خدعه وبه مکر وتظا هر به د وستی
آن ا صل خویش را، ز ا یشا ن نها ن نمود .
در هر کنار وگوشه ء فرد و س عنبـرین
ا ز هر طرف حکایت شیرین بیــا ن نمود .
ا ند ر مسیر را ه
جا ئی رسید ه ا ند که ، بود ا ست آ ن د رخت
تنها شجر که حضرت «ربّ »(5) پیش گفته بود
« لاتقربا» ، ورا ز نهفتـــــه ، نگفتـــــه بــود
——————————————————–
ابلیس یا فت فرصتی زرین وبس بزرگ
یا د ش رسید زا ن همه نفر ین ولعنتی
کز بارگا ه حضرت الله رسیده بود
بر کبر آ ن که سجده بر آ د م نکرد ه بود .
سو گند خورده بود
تا ا نتقا م خویش زآ د م ونسل آ ن
ا ز آ ن زما ن ، وتا که بشر بر زمین بود
بستا ند و همیش به ا و هم قــــــرین بـود
——————————————————-
ا ین فرصت طلایی وآ ن جای خوب بود
تا عهد ناروای که بر ضد آدمی
اوبسته بود …
آ نرا بجاکند
او با لطا یف ا لحیل
آنجا ز هر طرف سخن
از نعمتان بی حد وحصری که د ر بهشت
وز نا ز ونعمتی که تمامی ند ا شت هیچ …
صد هـــا سخن برفت وبعد…
ازحسن وکیف آ ن شجــــرآ غـــــا ز شد سخــن
زا وصا ف آ ن د رخت که نگنجد به هیچ دهن
ا ین زیب وزینت و همه ا ین نعمتا ن خلد….
کمتر بود ز لذ ت آ ن میوه ا ی د ر خت
آ ن میو ه ا یست ، مزه آ ن کیف د یگر ا ست
وزهر چه خورد ونوش بـُوَد ، اوفزونتر است
با ید شتـا ب کرد…
این میوه نعمتی است به فرد وس مرمرین
هر کس خورد از آ ن
جا وید ماند و به شادی شود قرین
با ید شتـا ب کرد …
چندان صفت نمود که، وسواس کرد شان
تا آ نـکه میل حضرت با با و ما م مـا ن
شُــــد ، سو ی آ ن د رخت
کـا ن را ز ذ ا ت پا ک خد ا و ند کبــریـا
با ا ین کلا م تند ؟!
« لاتقـــربا » باین شجر
فر ما ن سخت بو د !!!
ا ز یا د برد ه بــه آ ن هم قرین شـد نـد
با خور دنش شکسته دل وهم َحزین شـد ند
آ ند م زبا رگـــــا ه خــدا وند کبــریـــــا
آ مد عتا ب تند برِ ، آ د م وحــوا
کای بند گا ن من !
فرمان وامر من بشما ،هــان چه بوده است ؟
آ یا شما چگونه فراموش کرده ا ید !
آ ن د شمن قدیم خویش از یاد برده اید ؟
حالا به نفس خویش…
با د ست واختیار کا مل خود ظلم کرده ا ید
دیگرشما، ازین حد یقه واین بوستان خلــــد
رخت سفر به بسته همی کوچ میکنیــد
از این بهشت ومنزل ومأ من بیرون شویـــد
——————————————————–
این سهمگین عتا ب که بر آ د م وحــوا
آ مــــد فرود از طــــرف ذات کبـریـــا
فریـا د ها ی پیهِمِ ، شان از در بهشت
پیچید سخت ، برهمه افلاک تـــا سمــــاء
گفتند : « َرَّبنأ » !
ما با اختیار خویشتن ونفسهای خود …
ظلم عظیم را بنمودیم برای خود
گر عفــــــو وبخششت نبود بهرما خـــــد ا
گردیم به رنج و زحمت و خسـران مبـتـلا
آ نگاه ز بارگاه خدا وند کبــریـا
فرمان چنین رسید برِآ دم وحـــوا
تا رهسپارگشته به سیاره ای زمیـــن
با صد هزار غصه واندوه سهمگین
—————————————————————–
پـــا یــــا ن
انشـــا ءَالله ادامـــه ء این سرگذ شت قر آنی وتاریخی را به فرصت د یـــگر موکــــول میکــنـم ……
والسلام وعلیکم ورحمت الله وبرکا تـــــــــــه
محمد عـــز یـــز ( عزیزی ) – لنـــد ن
روز شنبه : (2010-03- 06 ) ســـــاعت 15:25
مطابق: 19- ربیع الا ول( سال :1431هجری– قمری )
hmaazizi@yahoo.co.uk
————————————————————-
یا داشت هــــا :
1-عزازیل- شیطان
2- روز واپسین- مراد روز قیامت
3- منزل گاه عبادی وجنتی- اشاره بآیه کریمه است که خداوند در روزقیامت به بندگان صالح و داری نفوس مطمئنه میگوید :
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ [٨٩:٢٧]ای جان آرام گرفته و اطمینان یافته!
ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً [٨٩:٢٨]به سوی پروردگارت در حالی که از او خشنودی و او هم از تو خشنود است، باز گرد
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي [٨٩:٢٩]پس در میان بندگانم درآی
وَادْخُلِي جَنَّتِي [٨٩:٣٠]و در بهشتم وارد شو
4- لا تقربا_ اشاره بآیهء مبارکه است که به حضرت آ دم در بهشت خطاب شد تا به این درخت نزدیک نشود در غیر آن ازجملهءزیانکاران خواهید بود.
وَقُلْنَا يَا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَكُلَا مِنْهَا رَغَدًا حَيْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ [٢:٣٥]
و گفتیم: ای آدم! تو و همسرت در این بهشت سکونت گیرید و از هر جای آنکه خواستید فراوان و گوارا بخورید، و به این درخت نزدیک نشوید که [اگر نزدیک شوید] از ستمکاران خواهید شد.
5- رب – پروردگار – خداوند