دل دیوانه
محمد عارف يوسفی
در درون سینهء مــــــــــــن یک دل دیــوانـه است لیک به پنـــــدارش هنوزهم عاقل و فرزانـه است
هـــر چه اعمــار میکنم دل میکند ویــران ز نــاز مست و سرکش تا هنــــــوز عادتش طفلانـه است
گاهی ما را مینشاند در غــــــــم و انــــــــدوه کس گهگی از خوشی هــــا سر خوش و مستانـه است
گــــاه نشیبند چــــون گـــدایی بـــــر سر راه کسی گـــــاه دمــــاغش را نشاط مسنــــد شاهـانـه است
گـــــاه گذارد در مسیر و راه مـن مشکل هـــــزار گـــاه به گیسوی پــــریشان خیــــــالم شانـه است
گـــــاه پذیرد سینه ام را خـــانه اش از جــان و دل گــاه سرش را هـم هــوای رفتن ازین خانـه است
خـاطر ما را قبــــــول دارد گهـی بی چند و چــون گــــاهی بر رد مـــرامم پیش او صد بهانـه است
گــــاهی میگریزد ز جنجال و ز غوغـــای جهــان گـــــاه به دنبــــال مصیبت بی سبب روانـه است
حــــــال و احــــوال دلـــم را من چی گــویم یوسفی لحظهء جــان است مــــرا او لحظهء بیگانـه است
محمد عارف یوسفی
آمستردام
بیست و یکم سپتمبر 2008
21-09-2008