سعادت
میرسد روزی که بخت بسته ی ما وا شود
طــالــعِ مفقــود مــا بــار دیگــر پیـدا شود
دیـده های خصم دشمن کور گردد از قضا
چشم کــــور دوستــانِ مــا اگـــر بینـا شود
میـرسد روزی که خارج از حریم پاک ما
بـن لادن همــره ی نـاتــو و امــریکـا شود
دست غیـر واجنبی کوتاه شود ازخــاک ما
سرنـوشت کشـور ویــران مــا از مـا شود
میــرسد روزی ثبـات دایــمی انــدر وطن
هـرکسی هـر جا به فکـر ساختن ماوا شود
آسمــان ما نبــارد بمب و خمپــاره دیـگـــر
جـای ماین وباروت ازخاکم چمن بالا شود
حـاکمـانِ راستیـن آیـنــد بــه مـیـدان عمــل
رشوه خـورِمفســد آخـر نابود و رسوا شود
تبعیضِ سمت وزبان ودین ومذهب گم شود
جـای نـفــرت در دل آدم محبـت جــا شود
میـرسد روزی مرض برچیده گرددازوطن
تشخیصِ داکتـرخوب و بـاکیفــیت دوا شود
گر چـه بازارمکاروحیله گـر گرم ست ولی
میـرسد روزی درفش مـعــرفــت بــالا شود
کـودک محـروم مـا هــم خنــده بر لب آورد
سـوی مـکتب ره برد سازنـده ی فـردا شود
میـزنـد تک تک به درب ما سعادت عـاقبت
گر دل مــا از خشــونت پــاک ومبـــرا شود
محمد عارف "یوسفی"
پنجم نوامبر ۲۰۰۹
۰۵-۱۱-۲۰۰۹