همیشه فرصت هایی که ذات الله برای انسان میدهد برای نجات او نیست
الحاج احمد فرید عارفی
همیشه فرصت هایی که ذات الله برای انسان میدهد برای نجات او نیست بلکه شاید اکثرا سوزنده هم باشند و یا هم شاید برای طغیان های بیشتر!
وَ لَا یحَسَبنََّ الَّذِینَ كَفَرُواْ أَنَّمَا نُمْلىِ لَهُمْ خَیرْ لّأِنفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلىِ لَهُمْ لِیزَدَادُواْ إِثْمًا وَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِینٌ(178- آل عمران)
همیشه فرصت داده شده سازنده نیست؛ گاهی هم سوزنده است مانند فرصت دادن به کسی که اصرار به خود سوزی دارد که این فرصت، کمک به نابودی اوست. در این دنیا کسانی که پیام دین و ندای فطرت را شنیدند و آن را نادیده گرفتند ابتدا با سختی هایی مواجه می شوند تا به آن فطرت الهی برگردند و آن نداهای حیاتبخش را لبیک گویند؛ اما اگر با لجبازی، دست خود را از دست راهنمایان الهی کشیدند و بر هلاکت خود اصرار ورزیدند از آن پس به آنها فرصت و امکانات داده می شود که در جاده گمراهی بتازند و جهنم خود ساخته را لحظه به لحظه شعله ورتر کنند. این در حالی است که این نگونبختان فرصت و امکانات پیش آمده را عنایتی برای خود تلقی کرده و شادمانند که ناگهان بانگی برآمد خواجه مُرد و در جهنم وارد شد.
لذا ، ای خواهر عزیزم و ای براد نازنینم!
اینکه ذات الله من و تو را به مجرد انجام دادن یک گناه مواخذه نمی کند ، دایما تصور مکن که من و تو انسان های خوبی هستیم و خداوند نعماتش را برای ما ادامه داده و ما را مواخذه نخواهد کرد بلکه باخود باید اندیشید که این فرصت دادن ذات الله و این عدم مواخذه
او آیا از نوع فرصت دادن برای توبه و بازگشت است؟
و یا از نوع فرصت برای تمرد ، سرکشی و طغیان بشتر است؟
ویا از نوع فرصت برای دادن به کسی است که اصرار به خود سوزی و اتش زدن خود دارد؟
برادر و سعادت خواه تو
احمد فرید عارفی