چرا نماز بخوانيم؟
جهان را آفريدگاري است دانا و توانا که موجودات را به گونه اي زيبا آفريده و همه را از
نعمتهاي مورد نيازشان برخوردار کرده است.آنگاه از ميان آنان ، انسان را برگزيد و از نعمت عقل بهره مندش ساخت ، و به او قوه انتخاب و اختيار عطا کرد تا بتواند به کمک آن ، راه نيک و بد را تشخيص دهد ، از زشتيها دوري کند و به خوبي ها رو آورد و بدينوسيله سعادت دنيا و روز واپسين را تأمين کند.آيا تا کنون با خود انديشيده ايم که چگونه مي توانيم شکر اين همه نعمت را به جا آوريم؟
و آيا هيچگاه به اين فکر بوده ايم که چگونه مي توانيم آفريدگار بزرگ را سپاس گوييم، وظيفه انساني خود را به انجام رسانيم وفرمانش را اطاعت کنيم؟
نماز، شکر نعمت هاي بيکران الهي و توجه به قدرت بي پايان اوست.
نماز، نزديکترين شيوه ارتباط با خالق يکتا وجلوه اي است از بندگي انسان در پيشگاه او. نماز، عالي ترين ذکر خدا ، موجب آرامش و اطمينان قلبها، مايه صفاي باطن و روشني روح و روان است.
نماز، همچون نهر آبي است که نمازگزار ، روزي پنج مرتبه خود را در آن شستشو مي دهد. نماز، بسيج همگاني انسانهاي وراسته ، در هر صبح و شام و در هر جماعت و جمعه است. نماز، انسان و جامعه را از کارهاي زشت و ناپسند باز مي دارد. نماز ، در بين واجبات ، اهميت بسيار دارد و نمازگزار نزد خداوند داراي مقامي است بس والا و ارزشمند.