شکايت
زو ريد لئ يم عا لمه چه ا فغان يم
غم ځپلی ز ه د لاسه د ا نسان يم
پيژ ند نه د ا نسا ن ا سا نه نده
کړ يد لی زه تر ننه سر ګر د ا ن يم
ډيرعجيب مخلوق انسان دی زماوروره
ځکه بوخت زه په ساتلو د خپل ځان يم
لری ګر زی هر انسان د بل د ډا ره
زه حيران په دغه وخت او په دوران يم
نه په خپل اونه پردی باندی باورشی
هر سړی کوی دعوه چه قد ردا ن يم
تر مطلبه در سره وی بيا په شا شی
زه بيزار له هغه خپل او له خپلوان يم
ښه چه ونکړی بد نشته ځما وروره
زه د خپلی د نيکئ نه سرګردا ن يم
هربی ننگ حرامنمک ته زړه ورنکړی
کړی ما ا متحا نو نه چه پښيما ن يم
زړه زخمی شومه د لاسه د يا را نو
هيڅ وفا په چا کښی نه وينم حيرا ن يم
نو ر به طمع د يا رئ د چا و نکړم
زه پوه شوئ په مکرونو د ا نسان يم
څه زخمونه چه په زړه لرم بی شماره
نتيجی می د اعتبار دی سليمان يم
سليمان شاه صوفی زاده