سلام و درود برشما عزیزان در این فجر پر فیضِ پنجشنبه، و ماه نورانی ربیع الاول، ماهی که خیلی ها دوستش دارم، و در قلبم جایگاهی خاصی دارد.
در مورد دعا و اذکار بعد از نماز، در چهار بخش گذشته صحبت هائی داشتیم که ان شأ الله به یاد تان است.
دعا و ذکر، بهترين توشه ی روز آخرت است، و از بزرگترين مراد و مقصود مؤمنان و نيكوكاران به شمار میرود.
دعا دربردارنده ی حقيقت عبادت است.
دعا نياز بنده به الله سبحانه و تعالی است، و كسي كه با تدبر و انديشه، بر كلام آشكار و صريح قرآن و سنت پاك پيامبر اکرم صلی الله و علیه وسلم بنگرد، متوجه مى‌شود كه حق دعا و فضل و فهم آن متواتر و واضح و آشكار است،
و برای هر حقی حقيقتی است؛ چنان كه برای هر فضل و احساني، اجر و پاداشی است.
دعا خواستن ، به معنی کمک طلبیدن از ذاتی است که دارای قدرت مطلقه است و نیز تمام خوبی ها را دارد ،
ذاتی که از انواع عیوبی که هر انسانی بدون استثناء دارد منزه است ، دعا خواستن از چنین ذاتی از شان خدائی اوست ، زیرا او ویژگی دارد که هیچ مخلوقی ندارد ،
بطور مثال: او صفت «الصمد» یعنی بی نیازی را دارد ، این ویژگی را هیچ انسانی ندارد ، الله تعالی هیچ بزرگواری را متصف به این صفت نگردانیده است در حالیکه صفات بسیار ارزنده ای به بسیاری ها عنایت فرموده است از جمله، عبودیت خالص، تقرب، اخلاص، سخاوت .
در دعا خواستن یک طرف الله بی نیازقرار دارد و در طرف دیگر بندگان نیازمند قرار دارند .
بشر نیازهائی زیادی دارد که ، انواع مصیبتها و گرفتاریها از جمله آنها هستند وتا زمانی که الله سبحانه و تعالی نخواهد پریشانی کسی بر طرف نمی شود، و همچنین تا اراده ی او نباشد هیچ فردی در رفع پریشانی کسی نمی تواند کمک موثری انجام دهد ،
بطور مثال : شفا گرفتن از دارو کار الله سبحانه و تعالی است نه خود دارو و نه کسی که دارو را ساخته است ، اگر الله تعالی بخواهد پدر یا مادر سازنده ی همین دارو را بیمار کند و یا بیماری اورا به مرگش تبدیل کند نه دارو می تواند مانع شود و نه دارو ساز . پس همه حالات جهان هستی فقط در قدرت و قبضه اوست .
در بخش های گذشته برادران و خواهران ما سؤال کردند که دعا کردن چی شرایطی دارد؟
اولتر از همه، دعا کننده باید به این عقیده باشد که تنها کسیکه قادر و توانا بر اجابت دعای من است همانا الله سبحانه و تعالی، خالقِ یگانه و یکتا است و تمام وسائل و اسباب به اراده و فرمان الله تعالی کارگر می افتد،
و باید دعاکننده در حین دعا نمودن نیت خود را تصحیح نماید، و از صدق دل و حضور قلب دعا کند چرا که الله سبحانه و تعالی دعای کسیکه از دلِ غافل او را میخواند نمی پذیرد.
دعا کننده، بایستی از خوردن غذای حرام پرهیز نماید، و از دعا کردن احساس ملال نکند.
یکی از علماء کرام بنام سهل ابن شستری، موارد ذیل را، شروط دا وانمود کرده است:
۱- تضرع،
۲- خوف،
۳- امید،
۴- مداومت بر دعا،
۵- عام گردانیدن دعا،
۶- خوردن روزی حلال،
و نیز بعضی علماء این چهار چیز را شرائط دعا گفته اند:
۱- در تنهائی قلب خود را حفاظت کند.
۲- همراه با مردم زبان خود را کنترول نماید.
۳- و نظر خود را از نا محرم منع نماید.
۴- و شکم خود را از حرام پاک کند.
این نکته قابل تذکر است که دعا کننده باید در دعای خود از الله سبحانه و تعالی چیزهائی را که:
۱- حرام و ناجائز قرار داده است نخواهد،
۲- گناه و معاصی ننماید،
۳- قطع صله ی رحم نکند،
۴- به حقوق مسلمانان تجاوز ننماید،
۵- به کسی ظلم و تعدی نکند،
۶- در اجابت دعا عجله ننماید،
۷- به این معنی که بگوید من دعا زیاد نمودم ولی الله تعالی دعای من را نپذیرفت. بنأً باید بنده ی مسلمان به همه ی این امور پای بندی نماید تا اگر الله تعالی بخواهد دعایش بزودی مورد اجابت بارگاه ذات اقدس الهی قرار گیرد.
ان شأ الله در بخش های بعدی در مورد این موضوع بی نهایت مهم، بحث عمیقتری خواهیم داشت.
