آیا میدانستید؟

﴿ ماه انسان ساز رفت، بیا تا انسان بمانیم﴾:

 

آیا میدانستید؟

﴿ ماه انسان ساز رفت، بیا تا انسان بمانیم﴾:

کشتی ایمان پس از سفر تجارتی پرفروغ رمضان در ساحل شوال لنگر می‌اندازد.

مؤمنان شاد و خرم از این تجارت پرسود باردگر زندگی را البته با شیوه‌ئی بسیار بهتر آغاز می کنند.

هر یک از مسافران در این کاروان برای خود توشه و آذوقه ای از ایمان بر گرفته تا تمام سال را با آن بگذارند.

چه بسیار عزیزانی که در رمضان سال گذشته در کنار ما بودند و امسال طعمه‌ی خاک! و شاید رمضان سال آینده برسد و از ما خبری نباشد!

این معنا را صالحان و پرهیزگاران خوب درک می‌کردند. از اینرو ۶ ماه تمام بعد از رمضان پیوسته دعا می کردند:

بار الها طاعات و عباداتمان در رمضان را پذیرا باش. و پس از آن ۶ ماه دیگر دعا می کردند: بار الها رمضان آینده را نصیبمان کن.

ای مؤمن بیا تا دست نیایش بسوی درگاه ابدیت دراز کنیم و اشک زاری بر سجاده ی تقوا ریزیم و از پروردگار مهربان مان بخواهیم:

بار الها طاعات و عبادات و دعا و نیایش ما را در ماه رمضان پذیرا باش. و از گناهانمان درگذر و ما را از قبول شدگان درگاهت قرار ده.

در لحظاتی که تو ای مؤمن در مهمانی خالقت و در خانه‌ی او به نماز و تلاوت قرآن مشغول بودی چه بسا محرومان نگون بختی بودند که وقتشان را در بازارها و در مقابل فیلمها و سریالهای پوچ و بی محتوا و در کارهای شیطانی و بی بها می گذراندند، پس باید الله تعالی را شکر و سپاس گوئیم که به ما توفیق طاعت داد.

چقدر بدبخت و محروم بودند آنانیکه از لذت طاعت و عبادت پروردگارشان محروم ماندند، بار الها تو را هزاران هزار سپاس و شکر بر نعمت توفیق برای طاعت و عبادتت.

رمضان آموزشگاهی تربیتی برای مؤمن بشمار می آید. در یک دوره‌ی ۳۰ روزه زندگی مؤمن به یکباره بهم می خورد تا از سر نو ترتیب یابد. عادتها و برنامه های زندگی او به کلی تغییر می یابد. و تغییر همیشه باعث نشاط و زندگی مجدد می گردد. گویا مسلمان پس از رمضان از نو تولد یافته، و از سر نو زندگی را آغاز می کند. رمضان او را بکلی شستشو داده با روحیه و توان دیگر وارد جامعه می کند.

در این آموزشگاه مؤمن طعم وحدت و همبستگی را می چشد.

همه‌ی مؤمنان در یک لحظه و با یک ندا روزه‌ی شان را باز می کنند. و همه پس از یک روز گشنگی و تشنگی مشترک آبی سرکشیده از ته ی دل “الحمد لله” می گویند.

و همه در هر جا که باشند با همان ندا بسوی خانه های الله سبحانه وتعالی می شتابند و سربندگی بر زمین می مالند. و همه با هم در نیمه های شب که خواب مرگ بر غافلان سایه افگنده، رخت خواب گرم و نرم خود را رها کرده برای دعا و نیایش و سحر بر می خیزند.

همه ی مؤمنان دنیا یکپارچه و هماهنگ در حرکتند. این است لذت و زیبایی و جلال ایمان.

عمؤمنان باید یک کالبد و یک تن باشند؛ این است پیام رمضان:

و آنچه امروز در جهان اسلام شاهد آنیم، تصویری است بسیار طبیعی از آنچه مؤمنان بدان مبتلا هستند!

فرموده‌ی حق تعالی است:

وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلاَ تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِیحُکُمْ وَاصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ (الأنفال۴۶).

و از خدا و پیامبرش فرمان برید و با هم کشمکش مکنید که شکست خواهید خورد و نیرویتان از بین خواهد رفت، و شکیبایى کنید زیرا خدا با شکیبایان است.

وقت شناسی یکی دیگر از درسهای مهم این آموزشگاه ایمانی است.

مؤمن درمی یابد که یک لحظه و یک ثانیه را چه نقش بسیار مهم و سازنده ای در زندگی اوست. درک می کند که اگر یک لحظه، و تنها یک ثانیه قبل از غروب آفتاب دهن به آب زند عبادت روزه ی تمام روزش به باد می رود. و اگر یک لحظه در سحر تأخیر کند و پس از طلوع آفتاب چیزی بچشد از کاروان روزه داران آن روز نامش را حذف می کنند!

بلی عزیزان من!

اینست قیمت و بهای وقت. پس از این درس عاقلی را نخواهی دید که وقت گرانبهایش را لحظه‌ای در بی‌هدفی و پوچی ضایع سازد.

در این آموزشگاه مؤمن یک ماه تمام درس نماز و طاعت و تراویح و نیایش و دعا و قرآن و وقت شناسی و تحمل گرسنگی و تشنگی می‌آموزد.

کسی او را به گرسنگی و یا تشنگی مجبور نمی کند. خودش با اختیار خود جامه‌ی بندگی به تن می کند و پیشانی بردگی بر زمین می نهد.

در این ماه انسان درمی یابد که باید همیشه ی زندگی بنده و برده و مطیع فرمان خالق مهربانش باشد. و جام مست غرور و خودپرستی را بشکند و باده ی عصیان و سرکشی بر زمین ریزد.

در این آموزشگاهِ قرآنی مؤمن با کلام پاک یزدان انس می گیرد. در تراویح قرآن می‌شنود.

شبانه روز خود بتلاوت مشغول است. او یاد می‌گیرد که چگونه مسلمان قرآنی شود. و در می‌یابد که خطاب قرآن بسوی اوست.

پس از پایان دوره‌ی آموزشی مؤمن به سادگی نتیجه ی کار و تلاشش در رمضان را درمی‌یابد. مسلمان از ودش میپرسد:

آیا رمضانت مورد قبول واقع شده است یا خیر؟!

آیا یک ماه دوره‌ی آموزشی برایت مؤثر بوده است یا خیر؟!

اگر خدای نکرده از جمله‌ی غافلان بوده ایم باز هم درگاه رحمت الهی بروی ما باز است و دروازه ی توبه در انتظار.

اگر از من بپرسی, میگویم مهمانی خوبی بود کاش اوهم بگوید مهمان خوبی بود.

ماه زیبا و مقدس انسان ساز به آخر رسید عزیزان من!

وقتش است که انسان بمانیم،

سر را به سجود، زبان را به قرآن، قلب را به محبت الهی، دست و پا را به نیکی، و تمام جوارح بدن را به اعمال صالحه، همانطوریکه در رمضان بر آن مداومت میکردیم، عادت دهیم.

آمدن مهمان مایه ی خوشی و رحمت است، و رفتنش دلتنگ کننده،

من که قلباً از رفتن این مهمان عزیز دلتنگم، اما شوال و ماه های بعدی را میخواهم انسانِ رمضانی بمانم.

شما چطور عزیز؟

مگر نمیخواهید چنین باشد؟

اللهم ارزقنا حبك وحب من يحبك وحب كل عمل صالح يقربنا إلى حبك وأعنا على ذكرك وشكرك وحسن عبادتك.

اللهم ربنا آمین یا رب العلمین!

ا.ج.ع

پنجشنبه دوم شوال ۱۴۳۷

هفتم جولای ۲۰۱۶

https://www.facebook.com/meydanestid