﴿بدنبال گام دوم (توبه) که مبحث خیلی مهم و از گام های بنیادی بسوی نور است.﴾
سلامهای فجریه ی بنده ی خاکی را که از اعماق قلب گوشتی برخاسته است بپذیرید.
عزیزان گرانقدر!
👈 اکثرجوانان ( وحتی میانسالان وبعضی پیران دنیا دوست) را میشناسم که با یقین کامل سبب دوام دادن به گناه را بخشایش و رحمانیت پروردگار مهربان میدانند.
در این سلسله ی (قدم بقدم بسوی نور) ما هنوز در گام دومِ قرابت به نورِ هدایت هستیم، و اگر این گام را درست برنداریم، برگشت دوباره بسوی گناهان با وساوس و القای افکار شیطانی در افکار مان را بعید نمیبینم.
👈 بیشک که الله تعالی بخشاینده ی مهربان است و گناهان بنده اش را میبخشد. اما بخشایش گناهان به نوع توبه و عدم بازگشت به گناه بستگی دارد.
📍اگر کسی به این امید گناهی مرتکب شود که فردا از آن توبه می کنم! خداوند بخشاینده ی مهربان است، مرا میبخشد،
ویا اینکه، حال گناه میکنم، حرام میخورم، رشوت می ستانم، این وآن میکنم، و هرگاه کمی زندگی ام خوب شد و….. توبه میکنم، به زیارت بیت الله میروم، حج میکنم، الله تعالی تمام گناهان مرا میبخشد،
👈 این شخص بایستی بداند که او در حقیقت، در دامِ مکر شیطان افتاده است،
زیرا شیطان با این توجیه ی ابلهانه قصد دارد تا شخص را واردِ گناه کند و برای اینکه وی از انجام گناه متردد نشود، به او امید می دهد که بعد از گناه (زنا، شراب، قمار، رشوت و…) توبه کن و خدا تو را می بخشد!!
این امید نیست، بلکه توجیهی ابلهانه ای است که جز مسلمانِ جاهل کسی در این دام نمی افتد.
یک مسلمان راستین باید مراقب نیرنگ ها و فریب شیطان باشد، زیرا:
📍اولاً مشخص نیست که او مؤفق به توبه می شود یا خیر؟
📍آیا الله تعالی او را توفیق توبه میدهد یا خیر؟
آیا پله ی حسنات وی آنقدر سنگین است که از پله ی سیأت و گناهان وی سبقت جسته؟
📍آیا وی تا موقع توبه ی راستین زنده خواهد ماند یا خیر؟
📍و اگر زنده مانَد، آیا این نفسی که وی را به گناهان میکشاند، چگونه بعد از این همه گناهان، رام خواهد شد؟
📍به کدام عمل نیکِ وی، الله تعالی در روز محشر باوی عدالت کند؟
📍وحتی اگر توبه هم کند، باز معلوم نیست که الله تعالی توبه اش را می پذیرد یا خیر؟
👈 نصوص زیادی وجود دارند مبنی بر این که الله سبحانه وتعالی از بنده ی گناهکارش می خواهد تا توبه کند و او از توبه ی بنده اش خشنود خواهد شد و وعده داده تا توبه ی توبه کننده را قبول کند.
👈 با وجود آن بصورت قطع و یقین نمی توانیم در مورد شخص توبه کننده ای حکم نماییم که الله تعالی توبه اش را قبول کرده است، یعنی مثلاً اگر فلان شخص مرتکب زنا شده باشد و بعداً توبه کند، ما بصورت قطع و یقین نمی توانیم بگوییم که:
📍”الله تعالی توبه اش را قبول کرد”
زیرا این امر در دست باری تعالی است و جزو غیبیاتی است که ما انسانها از آن خبر نداریم.
و تنها زمانی متوجه خواهیم شد که خداوند توبه ی بنده اش را قبول کرده که در سرای قیامت آن گناه یا گناهان را از او ببخشاید و وی را عفو کند.
👈 بنابراین کسانی که جاهلانه تصور می کنند که امروز گناه می کنم ولی فردا توبه می کنم، جز اینکه آلت دست شیطان شده اند، ممکن است هرگز موفق به توبه نشوند و از آنسو با وجود توبه هم باز مشخص نیست که خداوند توبه اش را می پذیرد یا آنکه وی را عذاب می دهد.
حال با وجود ان،انسان عاقل فریب این توجیه ابلهانه را می خورد؟
🔹پذیرش توبه از سوی خدا، تنها برای کسانی است که کار بدی را از روی جهالت انجام میدهند، سپس زود توبه میکنند. خداوند، توبه چنین اشخاصی را میپذیرد؛ و خدا دانا و حکیم است.
👈 دلیلِ توبه ترس از الله تعالی و اصل و اساس آن اخلاص است، که عبارت است از تذلل در برابرذات پاک الله تعالی و تعظیم او،
و ترس واقعی از الله تعالی اینست که بنده را از ارتکاب محرمات و گناه باز دارد.
👈 رجاء (امید) به الله تعالی آن است که اگر عبادتِ الله سبحانه وتعالی را انجام دهد امید آن داشته باشد که خداوند از او قبول میکند و پاداشش دهد،
و اگر گناه کند و توبه کند، امید آن داشته باشد که خداوند توبه اش را میپذیرد و او را میبخشد،
👈 علمای کرام اجماع کرده اند که رجاء یا امید، بدون عمل مفید نیست،
📍اگر کسی طاعت خداوند نکند و کارهای نیک انجام ندهد و سپس به خداوند امید داشته باشد که او را زیر رحمت خویش قرار دهد و یا اینکه او را ببخشد، به این ﴿آرزو و غرور و سفاهت﴾ میگویند و منفعتی برای او نخواهد داشت،
👈 رجاء و امید داشتن به الله تعالی مانند کسی است که مثلاً دانه ای بکارد و اسباب رویش آنرا فراهم سازد و سپس به خداوند امید داشته باشد که رشد کند و ثمر دهد،
📍ولی آرزو وغرور داشتن مانند کسی است که بدون کاشت بخواهد درو کند و محصول بر آورد کند که هرگز نخواهد کرد.
میان یک باغبان پرکار وزحمت کش که تمام سال بالای زمین و حاصلاتش زحمت میکشد، و باغبانی که همیشه در خواب است و زحمتی بالای زمین و ملکش نمیکشد، بسیار زیاد است.
هر آنکه کار کرد، زحمت کشید، حاصل کارش را میبیند.
الله سبحانه وتعالی به دو صورت توبه ی بندگان را می پذیرد،
👈 یکی اینکه به بنده توفیق توبه می دهد،
👈و دیگر اینکه توبه ی او را می پذیرد.
📍پذیرفتن توبه، حقی است بر خدا، و خداوند از روی بخشش و بزرگواری، آن را بر خود واجب گردانده است، و برای کسی که از روی نادانی مرتکب گناه شده است. 👈 یعنی نسبت به عاقبت و سرانجام گناه جاهل است و فراموش کرده که گناه باعث ناخشنودی و عذاب الهی است .
فراموش کرده است که خالقش او را می بیند، و مراقب او است، و اطلاع ندارد که گناه یا ایمان را ناقص می کند ، و یا آن را به طور کلی از بین می برد.
در اخیر این را بایستی دانست که انسان ها عاری از گناه نیستند و هر کس، کم وبیش مرتکب گناه میشود،
ولی این را بخاطر داشت که هر که گناه میکند:
📍فورا توبه کند و آنرا به تاخیر نیاندازد.
📍 از عمل خود قلباً پشیمان شود و دگر بار هرگز سراغ آن عمل زشت و یا هر گناه دیگری که کرده، نرود.
📍اگر حق الناس را پایمال کرده است، باید آنرا ادا کند یا از او حلالیت بطلبد.
📍بعد از آن امیدوار باشد که الله تعالی توبه پذیرِ مهربان است.
ان شأ الله در بخش بعدی در اینمورد بحث بیشتری خواهیم داشت تا این گام مهم و زندگی ساز را با متانت و استواری برداریم، تا برای گام سوم در مبحث ﴿ قدم بقدم بسوی نور﴾ آمادگی عام وتام داشته باشیم.
