انسانها، به هر تناسبی که ترس شان از الله تعالی، و روزجزأ کم میشود، به همان تناسب، قلب های شان از حالت نورمال و سالم، بسوی بیماری و مرض، مایل شده میرود.
هرگاه در یک جامعه صاحبان دلها بدو گروه ی متضاد تقسیم شوند، و تعداد صاحبانِ دل های بیمار زیاد شود، آرامش به همان تناسب خودش را آهسته آهسته کم رنگ میکند، و بساطش را از جامعه برمیچیند.
الله سبحانه و تعالی در قرآن کریم می فرماید، بعضی از دلها پاك هستند و بعضی از دلها مریض و ناپاك هستند.
دل مریض در شك و سوء ظن و انكار و تعصب و لجبازی و غرور و مانند این‌ها به سر می‌برد که این همه از قساوت قلب است.
دلِ سالم همیشه پر از مهر و ایمان و خلوص و توحید است.
اگر دل پاك نباشد و مریض باشد، مانند ظرفِ ناشسته‌ای است كه در آن شیر بریزی. هرچه بیش‌تر در ظرفِ کثیف شیر بریزی، شیرزودتر فاسد میشود.
بر این موضوع بایستی جداً غور و تدبر کنیم، به هر اندازه ای که تعداد صاحبان قلب های مریض، بیمار، منگ گرفته، خودستا و مغرض در جامعه زیاد شده میرود، به همان اندازه، دایره ی نفاق و شقاق وسیع تر و بزرگتر میشود.
الله سبحانه و تعالی، در چندین جای، در مورد دل های بیمار اشاره میکند که ذکر تمام این موارد در این مقال نمیگنجد:
«كَلاَّ بَلْ رانَ عَلى قُلُوبِهِم»(مطففین ۱۴)
دل های شان زنگار بسته است
«قَسَتْ قُلُوبُهُمْ»(انعام ۴۳)
دل های شان قسی شده است.
«فی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ»(بقره ۱۰)
در دل های شان مرض است.
متأسفانه، امروز، ما افراد زیادی را می‌بینیم كه دچار امراض قلبی هستند. شاید من و شما نیز یكی از آن افراد هستیم، ولی احساس نمیکنیم بیماری دل را از آن خود کرده ایم.
بیماری قلب از نبود تقوا و عدم ترس از خالق یکتا در فرد ظهور میکند.
متأسفانه قلبی که بایستی مجهز با تقوای الهی باشد، امروزه خیلی کم یاب و نادر است.
برعکس، تعدادِ صاحبانِ قلب های مریض و زیغ روز به روز با ملوث شدن جامعه با فحشأ و صد ها گناه کبیره ی دیگر، روبه افزایش است.
لفظ زیغ در قرآن کریم به معنی انحراف آمده است، و الله سبحانه و تعالی به بندگانش توصیه میکند تا همیشه در تقوا و صفائی بسر برند، و از انحراف قلبی، به او تعالی پناه ببرند:
«رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا»(آل عمران ۸)
خدایا قلب مرا منحرف نكن.
حضرت یوسف علیه السلام بعد از نجات از چاه و زندان و برادرانش گفت:
بار الها! قلب مرا پاك گردان.
قلب پاك قلبی است كه به غیرِ الله سبحانه و تعالی تكیه نداشته باشد.
یوسف علیه السلام پسر بچه ای بیش نبود. وقتی برادرانش خواستند او را به چاه بیندازند، لب چاه شروع به خندیدن كرد. به او گفتند: این چه جای خنده است؟
او را با مشت ولگد زدند و بعد به چاه انداختند.
وقتی مشت خورد، خنده‌اش گرفت. به او گفتند: این خنده‌ات چه دلیلی دارد؟ گفت:
زمانی من پسر صغیری، به شما كه ده پسر قلدر و قوی هستید، نگاه كردم. گفتم:
به به! با وجود این برادران چه كسی می‌تواند به من بگوید: ﴿بالای چشمت ابروست﴾ دیگر نان من در عسل و روغن است.
با وجود این برادران قوی دیگر غصه‌ای ندارم. حالامی بینیم به همان برادرانی كه تكیه كردم، همان‌ها سرم ریختند و مرا با مشت زدند و همان‌ها هم مرا به چاه انداختند.
قرآن کریم نیز میفهماند که: اگر تكیه به كسی بكنی نباید منتظر نتیجه‌ی خوبی بمانی.
حتی اگر به مال تكیه كنی! تكیه بر هر چیزی غیرِ الله سبحانه و تعالی سببِ خَیر نمی‌شود.
نوح علیه السلام به پسرش گفت:
ایمان بیاور واِلا الله تعالی تو را غرق می‌كند.
گفت: ایمان نمی آورم و خداوند هم حریف نمی‌شود تا سیل مرا ببرد. فوراً به بالای كوه می‌روم تا غرق نشوم.
الله سبحانه و تعالی میفرماید : آب را فرستادیم. كوه هم زیر آب رفت و او هم غرق شد.
مگر وقتی او تعالی بخواهد، كوه توان جلوگیری را دارد؟
بنابراین به هیچ كس نمی‌شود تكیه كرد.
از مردمِ جاهل و فاقدِ علم که به این و آن، به زبان، لسان، ملیت، قوم، به حزب و رهبر و فلان و بسملان تکیه میکنند گله ای نیست.
اما، متأسفانه، از عالِمِ دین، که خودش را یک شخص مصلح میداند، گمانی نمیرود که باوصف این همه علمش، خودش را وابسته به یک حزب و گروهکی بداند، و صلاح را از راه دغا، به تعصبات ذات البینی بکشاند.
این همه، بخاطر انحراف از توحید و یا همان بیماری قلبی، یا زیغ است که قبلاً بدان اشاره کردیم.
زیغ، و یا انحراف از توحید این است كه به غیرِ الله تعالی تكیه كنیم.
من در این رابطه خاطرات جالبی دارم كه وقتی آدم به غیرِ او تعالی تكیه می‌كند، چگونه ذلیل میشود، و مقام، محبت، و هواخواهانش را میان تعداد کثیری از دست میدهد.
تاریخ شاهد این مهم بوده است، آن‌هایی كه به غیرِ الله تعالی تكیه كردند، باختند.
یكی از دلایل زدودن تقوا و ترس از الله تعالی، انحراف از حق است.
یكی از اسباب و دلایل دیگر ناآرامی که باز هم با تقوا ارتباط مستقیم دارد، مرضِ خیلی خطرناکِ قلبی ﴿رین﴾است.
رین به معنی زنگ زدن است.
زمانیکه قلب آنقدر شاهد عصیان و گناه توسط صاحبش میشود، آنقدر صاحبش را در ارتکابِ گناهان غرق میبیند، که بالاخره لکه های سیاه پیهم، به دیوار های قلب ظاهر میگردد. بمرور زمان، صاحب چنین قلب ها، دین، غیرت و همت خود را از دست میدهند.
این زمانیست که قلب برای مُهر زدن آماده میشود، و این مرحله، خطرناک ترین و بدبخت ترین مرحله ی زندگی یک انسان محسوب میشود.
﴿ رین﴾ همان مهرشدنِ قلب است که در آیات قرآن کریم با لفظ (ران) و (ختم) ذکر شده است:
«خَتَمَ اللَّهُ عَلى قُلُوبِهِمْ»(بقره ۷)
یعنی به دل هایشان مهر می‌زنیم.
چنین اشخاصی را هرچه حرف حق می‌زنی، فایده‌ای ندارد.
نفوسِ جامعه ئی که اکثریتِ آن تقوای الهی ندارند، و قلب های آنها به امراض ﴿زیغ﴾ و ﴿رین﴾ مصاب شده است، آرامشِ روحی از آنها فرار میکند، و نا امنی دامنگیر ملت میشود.
نبود تقوا، همگانی شدن امراض قلبی زیغ و رین، برچیدنِ آرامش روحی، یکی دست به دیگر داده، باعث شیوع گناهان میانِ تمامِ ملت، و جاه طلبی، غرور و تکبر میان سرانِ ملت، و نابود شدنِ طبقات کمزور، ضعیف و بیچاره ی ملت میشود.
این همان حالتی است که چند روز قبل یکبارِ دیگر کابل را به سوگ و ماتم کشاند.
اگر زوالِ تقوا، بی ایمانی، شیوع گناهان، فساد اخلاقی، دین ستیزی، وطنفروشی، بی غیرتی و دیوثی در خانواده ها به همین منوال ادامه پیدا کند، توقع سوگواری، ماتم و عزاداری بیشتری را باید داشت.
چون، تقوا نداریم که آرام نداریم!
برادر و خواهر مسلمان!
لطفاً این مضامین خیلی مهم و حیاتی را با تمام خانواده، اقارب، دوستان، و همکاران تان شریک سازید، و در رشد فکری، عقیدتی، ایمانی و وجدانی همنوع تان اقلاً یک امر خیری را، مایه ی حصولِ صدقات جاریه ی تان سازید.
جزاکم الله خیراً!
ا.ج.ع
ادامـــه دارد….
سه شنبه، نزدهم رجب ۱۴۳۶
۲۶ اپریل ۲۰۱۶
https://www.facebook.com/meydanestid
و از طریق گوشی های موبایل!
m.facebook.com/meydanestid
نوت:
بخش قبلی را از لینک زیر دریافت، چاپ، مطالعه و ترویج کنید:
