موسیقیِ آتش
نورالله وثوق
دستِ مهربانی
مرابیخود به هرسو می دوانی
مکن باپایِ لنگم ناجوانی
بیا پیمانِ دل راتازه سازیم
بده دستِ خودت را مهربانی
……….
کاپیِ آهنگ
چه کاپی می کنی آهنگِ مارا
بخوان آواز پایِ لنگِ مارا
الا ای سنگِ راهِ مهربانی
مزن برسینه هرسوسنگِ مارا
………..
جذر ومدِّ
من ازخوب ومن از بد می گریزم
زجذر ومدِّ بی حد می گریزم
به دنبالِ نگاهِ سرفرازی
زهفتادودوسرحد می گریزم
……
صدایِ تلخِ
صدایِ تلخِ من شوری ندارد
به غیر از ناله منشوری ندارد
نشانِ آرشی را از که گیرم
که این کوچه سلحشوری ندارد
………
دیوارِ تباهی
عجب دلتنگ می خواند قناری
قفس راننگ می خواندقناری
به رغمِ در و دیوارِ تباهی
سرودِ جنگ می خواندقناری
…………….
دلّال
نگاهِ گیج وگنس ولال داریم
دلی از غصه مالامال داریم
پی نابودی اندیشه هامان
به هرسویی دو صددلّال داریم
………
زعمِ گیج
چرا آیینه ی در رهگذر نیست
چرا از رویشِ دلها خبر نیست
گمانِ من به زعمِ گیج اینان
به جز امروز فردایی دگر نیست
…………….
دستِ مردن
به هرناکس وکس دل دادن ازچیست
سپردن تن به دستِ مردن ازچیست
پیِ سرسامیِ اهل و عیالت
درِ همسایه راکوبیدن ازچیست
………
موسیقیِ آتش
سپردن تن به سیلِ آهن ازچیست
فرورفتن به غم تاگردن ازچیست
به موسیقیِ آتش دل نهادن
علیهِ شیونِ مردوزن ازچیست
…….
لال
زمهرِت سینه مالامال بادا
زهرچه جزتوفارغ بال بادا
اگرجزنامت آرم برزبانم
الهی این سخنگولال بادا
……..
غم انگیز
به جانم آتشِ مهرت شده تیز
چه میخواهی بگوازفصلِ پاییز
میانِ گلشنی درکامِ طوفان
تماشایت غم انگیزه غم انگیز
……………….
نورالله وثوق
پنجشنبه 15/05/1389
http://norollahwosuq.blogfa.com/