ابيات وسخنان برگزيده (بخش سوم)
ارسالی الحاج احمد شفيق شبنم
ابيات برگزيده
به نوميدی در شفقت گشودن
بس است اميد رحمت پارسا را
تو نيکی کن به مسکين وتهی دست
که نيکی خود سبب گردد دعا را
ازان بازويت را دادند نيرو
که گيری دست هربی دست وپارا
مشو خودبين که نيکی با فقيران
نخستين فرض بودست اغنيا را
زمحتاجان خبرگير ای که داری
چراغ دولت وگنج غنا را
به وقت بخشش وانفاق پروين
نبايد داشت در دل جز خدارا
*********
چو حباب عالمی را هوس کلاه داريست
به دماغ پوچ مغزان چه قدر هوا نشسته
*********
گفت پيغمبر که چون کوبی دری
عاقبت زان در برون آيد سری
چون نشينی بر سر کوه کسی
عاقبت بينی تو هم روی کسی
چون زچاهی ميکنی هر روز خاک
عاقبت اندر رسی بر آب پاک
*********
درجهان بال وپر خويش گشودن آموز
که پريدن نتوان کرد به بال دگران
*********
به از پرهيزگاری زيوری نيست
چواشک دردمندان گوهری نيست
*********
دل ويرانه عمارت کردن
خوشتر از کاخ برافروختن است
*********
ناتوانی را به لطفی خاطر آوردن بدست
ياد عجز روزگار ناتوانی داشتن
*********
از دی که گذشت هيچ از او ياد مکن
فردا که نيامده است فرياد مکن
بررفته وبرنامده بنياد مکن
حالی خوش باش وعمربرباد مکن
*********
(ای وطنداران ببينيد چه عجايب کار شد)
شهروندان گرسنه در غم گور وکفن
راکت وهاوان برای شان سر بيمارشد
ترس ووحشت شهر زيبای مرا يکباره برد
مادران در ماتم اولاد به حال زار شد
مردم درماندۀ کابل ره هجرت گرفت
چونکه آتشباری آن ظالمان بسيار شد
صدهزاران بيوطن در عالم درماندگی
رهسپار کشور همسايۀ اژدهار شد
يا خصومت های شخصی بانی اين کار شد
يا زدست کشور همسايۀ غدار شد
عاقبت ای هموطن ويران گردد قصر ظلم
چون خداوند شاهد اعمال و اين کردار شد
***********
ما نيز در ديار حقيقت توانگريم
کالای ما چو وقت رسد، کارهای ماست
*********
به آهی پراگنده گشتن چو کاهی
زبادی پريشان شدن چون غباری
بسی خوشتر ونيکتر نزد دانا
زدمسازی يار ناسازگاری
*********
ای دل اول قدم نيک دلان
با بد ونيک جهان ساختن است
صفت پيش روان ره عقل
آز را پشت سر انداختن است
*********
طاهری کز آشيان پرواز بهر آز کرد
کيفرش فرجام بال وپر بخون آلودن است
*********
بار لئيمان مکش زبهر جوی زر
خدمت دونان مکن برای يک نان