حسن یا ر
محمد عارف یوسفی
زچشم دیگـــران بینـــم رخت چـــون مــاه تابان است ز چشم بـاغبــا ن بینم نمـایت چــون گلستــــــان است
به چشم خـــود دیدم حسنت منـور ترزخورشید بــود چــورخسارت درخشد مــاه زد یـدارت هـراسان است
به شب سر میکشد مهتاب به آسمان چونکه توخوابی چو صبح چشمت گشایی مــاه ز شرم توگریزان است
صدف در هـــرکجــا بــــاشد نــدارد جلـــوهء خاصی ولی چـون در دهان توست سفیدی اش درخشان است
غــرور دارد اگـــر گلشن بــه سنبـــل و بـه ریحـانش ز نـــرگس دو چشمـانت خجــــا لت رو گـلستان است
ستـــایش میکنند لعــــل را کــه زیبــــا و قشنگ باشد ز حسن دلـــربای تـــو خجــــل لعــل بـــدخشان است
گـــذاری پا چـــو در باغ و چمــن ای محبـوب دلهـــا حضـورت سبـــزه و گل را مثــــال آب و باران است
چـی گـویم از نبود تو چـــی حالیست در جهـــا ن من نـــدارم آشنـــا د یـــگر جهانــم همچو زنـــد ا ن است
کــزان روزی سفــر کــردی ز شهر دیــده گــان مـن فضــای آسمــا ن مـن غبــــار آ لـــود هجــــران است
چــــو با د آیــی تو گــر یکبار به کـــویم نـازنین مـن د مــاغ مخمــــور مـــن را نسیـــــم صبحگاهان است
بــــه خـــــاطـر ملــولـم صرف تصا ویر جمال تست به رگهای خیــــال من خــــون عشقت به جریان است
اگــر طـــرز سرود ن را شود ایـــن یـــــوسفی آشنــا خـورد سوگنـد تمام عمر به وصف توغزلخوان است
محمد عارف یوسفی
آمستردام
بیست و هفتم سپتمبر 2008
27-09-2008