مـعتــادِ محـبت
محمد عارف يوسفی
پایِ مـن درلای عشق بنــد مـانـد و گشتـم مبتــلا
مـن شدم بـربـاد و گیـر مـاندم درین یک ماجـرا
تــا نخستیــن سگـــرتِ عشقــم نهــادم در دهـــن
خــیلی زود گشتـــم بــه تنبــاکــو و دودش آشنــا
تـا صعــودِ عشـق بیـــابم گــامی رفتـم در جـــلـو
سر نمــودم چــرسِ عشق را بـا هــزاران اشتهـا
بـه بـه رفتـم در مکــان لا مکــان عشـــق خـــود
تـــا کشیــــدم دودِ اول را پـــــریــــدم در هـــــوا
مـــن شرابِ عشق را نیــز از هــوس نـوشیده ام
گویی پیـمـودم به یک جرعه زمیــن را تــا سمــا
عشق مــن تــا کــه بــه اوج کهـکشانـی اش رسد
پــــودرِ هیــروئینش را هـــم کشیــدم، مـــرحبـــا
حـال کــه مـعتــادِ محـبت گشتــه ام ای دوستِ من
کـــی تـــوانــم پـــا، کشـم از منجـلابِ ایـــن بــلا
آخــــریــن پـــاداشِ عشــــق آتشیـنــم را ببـیــــن
کنـــج ویــــرانی فتــادم دور ز خــلــق در انـــزوا
گـر مــرا جــویی منـم ساکـن بــه شهـــرِ عــاشقی
در مکـــانِ عـلــم و فــرهنـگِ محــبت جــا بـجــا
دردِ عشق بـر من چنـان کـرده اثـر که بعــد ازین
نی نجـات سنتــر عـلاجش میتــوان کـرد نــی دوا
زنـدگی را بــدتـر ازمـرگ کـرده برمن عشقِ من
مــن شدم محتــاجِ مُــردن، مــرگ نمی آیــد مــرا
"یــوسفی" بــارِ نـدامت مـی کشــم تـا روز مـرگ
پـُـــر ز دردِ جانکاه و بـا دو صـد ســـوز و نــــوا
سوم اپریل ۲۰۰۹
۰۳-۰۴-۲۰۰۹
علم و فرهنگ = خانه ی علم و فرهنگ محلی است در شهر کابل که آنجا معتادین پناه گرفته اند
نجات سنتر = یک موسسه ی خیریه که معتادین را تحت تداوی و معالجه میگیرد