تفاوت ساختمانی بين آفتاب، مهتاب وستاره ها :
با پيشرفت تکنالوژی، ستاره شناسها به اين نتيجه رسيدند که مهتاب منبع نور نبوده، بلکه همچو آيينه، نوری را که از آفتاب به اوميرسد انعکاس ميدهد. و يگانه منبع نور درمنظومۀ شمسی آفتاب ميباشد.
حالا ميبينيم که درينمورد قرآن کريم چهارده سال صد سال قبل چه إشاره یی داشته است، زمانيکه انسان حتی در فکرش هم ازاکتشافات ساينسی عصر جدید چیزی نداشت، وعلم بشردرمورد اجسام سماوی وکشف چنين حقايق خيلی محصورو اندک بود .
درقرآن کريم خداوند متعال برای اجسام سماوی چون آفتاب، مهتاب وستاره گان، الفاظ جداگانه ومتفاوت را بکاربرده است تا تفاوت وچگونگی ساختارهريک از اين اجسام رانيز واضح نمايد، که درآيات ذيل متوجه آنها ميشويم :
خداوند آفریدگار این کائنات میفرماید:" وبنا کرديم بالای سر شما هفت آسمان محکم را، وگردانيديم چراغی درخشان" سورۀ(78) النبأ، آيۀ 12-13.
همچنان میفرماید:" آيا مشاهده نکردید مگر، که خداوند چگونه آفريده است هفت آسمان را طبقه بر طبقه ، وگردانيد ماه را درميان آنها روشنی، وساخت آفتاب را چراغی فروزنده " سورۀ (71) النوح، آيۀ 15-16.
چنانچه در سورهء دیگر از ستاره بگونه خاصی تعبیر میدارد:" قسم است به آسمان و طارق. و ترا چه داناند که چیست طارق ؟، ستاره ايست درخشان! " سورۀ (86) الطارق، آيۀ 3-1.
در آيات فوق الذکرآفتاب راخداوند به کلمۀ عربی " سراجاً " تعبیر نموده که مفهوم آن درزبان عربی آفتاب که منبع نور وحرارت بوده، میباشد .و از مهتاب با کلمۀ " نور اً " تعبیرداشته که به معنی روشنی و يا منعکس کننده روشنی بوده ، وستاره را با کلمات " النجم " به معنی ظاهروپديدار، ، نمايان وديدنی و" الثاقب " به معنی درخشنده ، شگافندهء تاريکی ها ، که خودمصرف ميکند وميسوزد، ذکرنموده است.
البته امروزبا پيشرفت ساينس وتکنالوژی ماهمه ميدانيم که مهتاب روشنی از خود ندارد، بلکه روشنی آفتاب را انعکاس ميدهد. وهمچنان ميدانيم که ان کتله های اتشین که فروزان اند، ازخود نور پخش کرده و به اجرام ماحول خود نورمیدهد ( وبه اصطلاح دیگری منبع صادراتی نوراستند )، بنام آفتاب یاد گردیده. چنانچه آن اجرامی ( ستاره ها) که فضایی را با حرکت خود شگافیده و میسوزند، خود دارای نورهستند. بناءً اين مسأله بدون شک معجزه بودن کتاب مقدس اسلام را تأييد وتصديق ميکند.
مصدر: سايت انگليسی زبان هارون يحيی
ترجمه وتلخيص:سليمان شاه صوفی زاده
