برادر و خواهر افغان، درود بر شرف تو! مرا ببخش
برګرفته شده از: سایت ګران افغانستان
یاد داشت تیم نشراتی گران افغانستان:- باز هم مضمونی داریم از داخل ایران. این مضمون توسط یکی از خواننده گان ایرانی ما به اسم مستعار ((جمشید)) ارسال شده که آنرا با حفظ محتوا به لسان شیرین دری نشر می کنیم.
برادر و خواهر افغان، درود بر شرف تو! مرا ببخش
خبر را خواندم و چنان فکر کردم که چشمهایم دانه های انار می چیند. چرا چشمهایم اشک آلود بود وقتی خبرها را می خواندم. آری! خبر ها تلخ است این روزها… آری چشمهایم اشک آلود بود ، گفتم شاید درست ندیدم. لینک راباز کردم.
صدها زن و مرد افغان در حمايت از زندانيان سياسي ايران و محكوميت اعدام هاي سياسي اخير در اين كشور به سرک ها ريختند.
درست می دیدم؟ زن ها و مردهای افغان در حمایت از حقوق ما ایرانی هایی که تمام این سالها افغان ها را از حقوق اولیه شان محروم کردیم ، حق کار و تحصیل را از آنها گرفتیم و به چشم افراد درجه دو نگاه شان کردیم، به سرک ها ریخته اند؟ باورم نمی شود!
اشک هایم این بار بد تر از گذشته سرازیر می شود. نه آنکه هرگز به هیچ افغان توهین کرده باشم. اما حتی وقتی دست روی شانه شان می گذاشتم و برادر افغان خطاب شان می کردم، حتی وقتی برای وضعیت غم بارشان دل می سوزاندم و به خیال خودم کمک شان می کردم هم آنها را به چشم برابر نمی دیدم . وقتی کسی در مهمانی ها، لهجهء افغانی را تقلید می کرد ، بقیه می خندیدند بر لهجه اش، ما ایرانی ها افغان ها را به باد تمسخر می گرفتیم و در محافل و مهمانی ها بر رسم و رواج آنها می خندیدیم . وقتی کسی می گفت افغان ها مردم وحشی هستند نگفتم که من هرگز هیچ وحشی گری از افغان ها ندیدم که از ایرانی ها ندیده باشم! با خودم می گفتم به من چه؟ من که افغان نیستم!
مگر حالا این مرد ها و زن ها در سرک ها ریخته اند و در دفاع از آزادی و دموکراسی در سرزمین من که روزگاری سرزمین آنها هم بوده است شعار سر داده اند. آنها امروز بخاطر آزادی ما ایرانی ها فریاد می کنند و در کوچه ها و بازار ها فریاد مرگ به خمینی را سر میدهند، آنها از افرادی دفاع می کنند که دیروز آنها را(( پدر سوخته)) خطاب می کردند، آنها از افرادی حمایت می کنند که آنها را به دیدهء حقارت می دیدند. این را می گویند مروت و این را می گویند شهامت.
ای خواهر و ای برادر افغان مرا ببخش من در حق تو جفا کرده ام مگر امروز تو از من دفاع می کنی. شما به سرزمین من آمدید مگر ما قدر شما را نکردیم، شما را اعدام کردیم ، شما را از بلند منزل ها به زمین پرتاب کردیم. شما بخاطر حریت و آزادی من شعار میدهید در حالیکه من هیچ وقت نخواستم بدانم که چرا شما مهاجر و آواره شدید، دردشما چیست و در سرزمین خود چه کاره بوده اید. من شما را به دیده حقارت دیده ام ، لطفا مرا ببخش…
آنها هم زبان من بودند و من زبان شان را نفهمیدم و نخواستم بفهمم.امروز آنها با همان زبان از هم وطنان من دفاع می کنند و من از شرم به خودم می پیچم. برای آنکه دیروز نگاهم نا برابر و غیر انسانی بود و با بی تفاوتی از کنارشان می گذشتم ولی امروز آنها در برابر آنچه در ایران می گذرد بی تفاوت نماندند. برای آنکه دیروز آنها را آدم حساب نمی کردم مگر امروز می بینم که این من بودم که آدم نبودم آنها فرزندان دلیران و قهرمانان اند، آنها جهان را از شر کمونیزم نجات داده اند و اکنون می خواهند ما را از شر خامنه ای نجات دهند