عفت …
عفت که بمفهوم پاکی و دوری از زشتی باشد در موارد متعددی بکار گرفته میشود، و اگر در چند مورد از آن ذکر کنیم خواهیم گفت : عفت کلام یاعفت زبان ، عفت قلم ، عفت دست و … و شاید هم در زمان موجود از عفت انترنت هم در دنبال عفت های دیگر نام برد.
شکی نیست که از کلمه و مفهوم عفت و چنانچه از نام عفت استفاده های ناجایز و غیر عفیفی هم صورت گرفته و میگیرد ولی در مجموع عفت چیزی است که درجامعه بشری عده یی را برگزیده تر ساخته و مورد احترام انسان های محترم قرار میدهد.
کار برد عفت نیز چیزی است که در آن همه باهم همنظر نیستند، اما اموری است که اگر همه باهم دران همنظر نباشند اکثریت مردم همنظر و همنوا در ان میباشند. درینجا ما بگوشه از این بی عفتی که امروز در سایت های انترنتی دیده میشود اشاره داریم.
اهانت کردن بدیگران بشکلی که همراه با دروغ و افتراء هم باشد هرگز با عفت کلام یا قلم جور نمیاید. ادمیان باهم نا خوشایندی هایی دارند و با یکدیگر در شجار و نقاش میباشند و روی همین علت وقتی میخواهند حریف خودرا رسوا کنند از نقاط منفی حریف یاد میکنند و این شاید در فرهنگ مخاصمت و مخالفت کار عادی باشد، اما مبالغه کردن و یا افتراء کردن و بستن دروغ بحریف کاری است که هیچ انسان نیکو بدان مبادرت نمیورزد.
در افغانستان و درمیان آغشته شدگان بسیاست های چند دهه اخیر با تأسف که عده نتوانستند عفت را در قلم و کلام شان مراعات کنند. هرچه دروغ و افتراء داشتند بپای حریف ریختند و از آن نقل مجلس تهیه نموده بخورد مردم دادند و عده یی از سادگان نیز آنرا بلعیدند. از نشانه های این بی عفتی ها یکی هم اینست که وقتی انسانی عاقل و مسئول در نزد وجدانش، از حاکی و راوی، سند و دلیل آن ادعا را پرسید گویند که : هی ! همه مردم میگویند …!، در فلان جریده ، نشریه ، یا سایت نشر شده بود!، و امثال اینگونه استدلالاتی که از انسان های که بخود احترام دارند توقع آن نمیرود.
عیب گیری در حریف شاید زشت نباشد بشرطی که خصم و حریف به آن متصف بوده باشد. اما اگر آن عیب زاده عقده های فردی، گروهی، سمتی، قومی، حزبی و ایدیولوژیکی خودما باشد چیزی است خیلی زشت تر و پلید تر که پای مفتری و نسبت دهنده، خود به آن بند میگردد و از شخصیت وی میکاهد.
طرف مقابل ولو که مردود همه هم باشد نباید در مورد وی از دروغ و بهتان کار گرفت چون این روش شیوه نیکویان و خوش ضمیران نباشد.
"صدای افغان"