برادرم جناب آقای امین حکمت
برادرم جناب آقای امین حکمت … از جانبی شایسته بود که با اسم مستعار نمی نوشتید زیرا استعاره به معنی ترس از جان ویا ترس از صحت گفته های شخص است ….غلام سخی مصباح هراتی
امید وارم که خورشیدو جود شما هر گز غروب نکند . نمی خواستم در جواب داشته های شما چیزی بنویسم. برخی از برادران برای من تاکید بر تحریر این سطور کردند. لذا اگر مصدع جناب شما گردیدم عفو می فرمائید . از جانبی شایسته بود که با اسم مستعار نمی نوشتید زیرا استعاره به معنی ترس از جان ویا ترس از صحت گفته های شخص است . شما اشاره نمودید که نوشته من حکایت از تعلقات و ریشه های خاص فکری من می کند . باید به شما خاطر نشان سازم که باید این چنین باشد . همان طور که در دنیا هر کسی دارای تعلقات و ریشه های فکری هست بنده وشما هم از این قاعده بیرون نمی باشیم. منتها ریشه های فکری هر کس به ارزش های فکری و عملی آن فرد وابسته است . اینکه شما به چه ریشه ها و ریش ها تعلق دارید برای من و شاید خوانندگان هم آشکار نگردید. زیرا به هر چه که شنیده بودید حمله کردید نه به آنچه که بوده و هست . در نوشته غروب خورشید بمناسبت سالگرد رحلت امام خمینی (ره ) من به ستایش مردی از تبار دین و دعوت گران اسلام « حضرت امام خمینی » پرداختم که ایشان مورد احترام میلیونی مردم ستم دیده ایران و جهان است . و وی بگفته بسیاری از صاحبان فکر و اندیشه در قرن حاضر موجب خیر و برکت فراوانی برای تمامی مسلمانان دنیا حتی کشور افغانستان گردید . شاید این موضوع برای شما احترام نداشته باشد . و با بی احترامی شما به وی و دیگران ، هر گز موئی از سر کسی کم نخواهد گردید و سبب کمتر شدن علاقه مردم ایران و یا جهان به او نمی گردد . گمان من اینست که شدت بغض تان به آ ن مردبزرگ سبب بی انصافی تان در انتقاد شمابه مقاله غروب خورشید گردیده است . و چنین تعریفی از آن برای شما این اجازه را نداد تا بین امام خمینی در این نوشته ، و دولت های سی ساله قبل و بعد وی ، تفکیک قائل گردید. و متن مقاله را آنطور که هست مطالعه کنید. بقول خودتان فقط به آن مروری داشتید . خاطر نشان می سازم که در مقاله فقط پیرامون شخص امام خمینی سخن گفته شده نه سیاست های دولت های ایران . و شما به سیاست های دولت های چندین ساله ایران حمله ور شدید. و دشمنان آنها را بر شمردید و خواستید که هر کاری بعد از وی هم صورت گرفته تاوان آن را امام خمینی و من که نویسنده متن ستایش مقاله هستم بپردازم . از طرفی من نمی دانم در این دوران سیاه روزگار افغانستان که دست آوردی جزء بیش از یک میلیون شهید و میلیون ها آوراره نداشت شما کجا بودید ؟ شاید خود شما هم در ایران مهاجر شده باشید. و اکنون با این طرز تفکر نمک آن را فراموش کرده اید . خدا کند که مهاجرنگردیده تا با این بر خورد خویش نمکدان را نشکسته باشید . اگر در ایران نبودید به اطلاع شما می رسانم که در طول حدود سه قرن از مردم مظلوم افغانستان عزیز، همیشه بصورت ثابت و مستمر بیش از سه میلیون نفر از اقوام متفاوت کشور آواره و مهاجر در کشور ایران زندگی کرده اند .و تا اکنون که کشور ما وشما با رهبری های خرد مندانه ! گلستان دنیا گردیده است . ازتعداد این سه میلیون نفر، چندان چیزی کم نشده است . جهت معلومات شما ، تا امروز هم هیچ دری از دروازه های علم و تحصیل و کار و درمان و امنیت و آسایش بر روی هیچ کس " به اختلاف جنسیت و قومیت " مسدود نشده است به هیچ خانوده شهیدی ستم روا دانسته نشده است . و کسی در این سی سال در کمپ ها زندگی نکرده و منتظر لقمه نانی از این در و آن در نبوده است . اگر چشم حق بین خود را بگشایم خواهیم دید که اکنون در هر قریه و دهکده افغانستان فرزندانی از کشور ما دست کم دارای تحصیلات، تا در وازه های دانشگاه را می توانیم بینیم که در کشور ایران تحصیل کرده اند . ای کاش غیر از کشور های ایران و پاکستان دیگر قبله گاه های شما در جهان اسلام چنین دست آوردی را نیز می داشتند . اشاره کردید به اینکه من صفات نیک را به رهبران ایران و صفات بد را به رهبران افغان داده ام. آیا برای رهبران ایرانی بسنده نیست که بعد از مبارزات شکوهمند خویش اکنون در جهان دارای حکومتی هستند که از اردوی قوی ، پولیس قدرتمند، نظامی آبرومند تعلیمی، و اقتصادی با پشتوانه محکم اقتصادی ، مردمی استقلال طلب بر خوردار می باشند . و هنوزهم میزبان میلیون ها از مردمی هستند که بر اثر جنگ های رهبران من وشما از کشور خود آواره گردیدند . و آنها ازفقر و گرسنگی و نا امنی و جنگ در ایران مشغول به کار هستند . اگر این موضوع برای شما قابل تحمل نمی باشد لطف کرده تعدادی از این مهاجرین و مردم بیچاره را که در افغانستان از فرط گرسنگی علف می خورند، و هر روز بدست قوت های کفر کشته می شوند، به همان کشور های که شما دوست دارید و خورشید تان در آن می تابد بفرستید. تا به قبله خود نماز کرده باشید . و نیز از مشکل نا خواسته ایران هم مقداری کمترشده باشد . این ها دست آورد رهبران من وشما است . ترکی ، ببرک کارمل ، حفیظالله امین،و نجیب الله نمایندگان روسی و اردوگاه کمونیستی که حدود دو میلیون کشته ارمغان این رهبران شما می باشد . و در نهایت ملا عمر و آقای کرزازی و رهبران ناتو ارمغان غرب و قبله شما و امثال شما استکه دروازه هر بیوه زن را با لگد و فشار زانو می شکنند و در دوره آنها است که هر روز خبر مرده های گرسنگی را همه بگوش خویش می شنویم . می خواهم بدانم کدام یک از این ها مایه افتخار شما هستند بفرمائید . اگر به رهبران جهادی افتخار می کنیم دست شان درد نکند و دست هر قوماندان میهن لایق بوسیدن است. اماچگونه می توانیدیکی از آنها را با خمینی مقایسه نمائید. خمینی وقتی از دنیا رفت از وی یک کتابخانه و یک باب منزل ارثی از پدرش به حساب ما ترک باقی ماند. و در حیات خویش آنر ا نیز با میراث فرهنگی کشور وصیت کرد. کدام یک از رهبران من وشما ، گوش شیطان کر، اگر خدای نا خواسته بمیرند این چنین خواهند بود!! اشاره کردید که من از حکومت های اموی و عباسی یاد کردم و برای شما بسیار تلخ تمام گردیده است و از فاطمی ها و صفوی ها یادی نشده است لازم است جهت زیاد شدن دانش شما بگویم که قاعده است مشهور که می گویند : اثبات شی ، نفی ما عدا نمی کند و نیز بر عکس . العاقل یکفیه الاشاره . در بنی فاطمه و صفوی ها سر کدام فرزند پیامبر از تن جدا گردید. تا داغ پیشانی امت وی بوده باشد . در باره نویسندگی برای تان بگویم . اگر کسی مقاله می نویسد حتما باید تمام جنایاتی که در گوشه وکنار عالم واقع گردیده است در یک مقاله تذکر دهد. آیا معقول است؟ و از اینکه شما از عبارات شعر گونه و عاطفی و حماسی من در رابطه به امام خمینی سخت عصبانی گردید و دیگ کینه تان به این رهبر روحانی مسلمان به جوش آماده است برای من شک پیدا شد که نکند شما از همان های باشید که دیدن رهبران اسلامی و شنیدن از آنها برای شما نا گوار هست . و هر گز تحمل ندارید که چهره علی و پیامبر علیهماالسلام را به رخ آن مرد بزرگ مشاهده نمائید .مگر نشنیده اید که پیامر فرمود: و لکم فیّ اسوه . به نظر می رسد که چنین انتقادی حکایت از کم اطلاعی علمی تان می کند . اساسا چیز دیگری در رابطه با ادبیات فارسی برای شما عرض کنم. مثل اینکه متاسفانه شما اصلا ذوق شعری هم ندارید! و به ادبیات و حماسه نیز علاقمند نمی باشید . و یا چنین واژه های ادبی و ذوقی با واژه های …..! به پیش شما بی ارزش بوده ، و با این ضرب المثل پیش جانانه من کشمش و پندانه یکی است. ویا از معنا آنها هم خدای ناخاسته بی اطلاع می باشید ! لذا ندانسته اید که پژمرده شدن گل و ترک بر داشتن آئینه ها یعنی چه !؟ . و از رجز و عشق هم پی نبرده اید. و طبعا در کوچه های محبت هم گام بر نداشته اید تا که عشق به خمینی و فر عون را از هم جدا فرمائید. لذا ستایش فرعون و امام را یکی می دانید . و فرق بین شخصیت پرستی، و ستایش از نیکی ها و زیبندگی ها و هنجار ها را برای آدم ها اصلا درک نمی کنید ! زیرا تذکر داده اید که نوشتن پیرامون کسی به معنای شخصیت پرستی است . در اشاره دیگر تان در درک این مقوله من که : مردم چهره پیامبر و علی را در وجود امام خمینی می بینند) سخت اشتباه کرده اید . زیرا گفته اید: { که اگر چنین است باید بهائی ها و بابی ها همین حق را در رهبران خود در چهره انبیاء ببینند } آخر چه ربطی دارد به اینکه بهائی ها وبابی ها هم در رهبران شان چهره انبیاء را می دیدند یا نه . ونیز گفتیدکه : { شما به خمینی بصفت یک انسانی احترام دارید که برای وطنش با حیله و… خدمت کرد } برادرم ! من نمی دانم این دیگر چه نوع احترامی است که شمااز خود در آوردید ، اگر کسی بنظر شما با حیله کاری کرد شما به او احترام دارید !؟ . می خواستم بیشتر از این برای شما بنویسم ولی وقت کافی در اختیار نداشتم به این نکات فقط بسنده کردم تا سر شما را هم بدرد نیاورده باشم و موجب تضیع و قت گران بهای عزیزان خواننده هم نشده باشم. و در اخیر می خواهم عرض کنم که نقد در صورتی نقد حساب می شود که کسی متن را بفهمد و بعد دانسته و فنی چیزی را نقد کند نه اینکه شنیده باشدکه نقد چیز خوبی است .باید گفت که در بسياری جاها انسان سخن نگوید خوب است . زیرا تا انسان سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد . طبعا باید متوجه شده باشید که اگر به جواب دیگر مطالب شما نپرداختم بخاطر این بود که آنها چندان ارزش علمی نداشت و بیشتر به سیاست گذاری های رژیم های گذشته ایران ارتباط می گرفت . ویا هم شنیدنی ها و پیش قضاوت ها ی شما بود که می توانست حاکی از تعصب های جناب عالی در رابطه با ایران بشمار آید .و از جانبی مقاله مادید گاه و بر داشت من از شخصیت امام خمینی ( ره ) و بحث دررابطه با شخصیت برازنده جهانی، و بانی انقلاب و نظام اسلامی در ایران بود اما شما همه چیز رانا دانسته و ناشیانه به باد انتقاد گرفته اید.