پیا م به آ تش افروزان بیرونی جنگ د ر افغانستان — محمد عزيز عزيزی

 

بنام خـداوند جــــان وخـــــــرد

کزین برترا ندیشه بر نگـــذرد

 

  پیا م به آ تش افروزان بیرونی جنگ د ر افغانستان

 

سروردۀ محمد عزيز عزيزی

 

بگذ ا ر آ شنا – 

 فر یا د سر د هم !

از درد ورنج مردم د ر بند ا شک وخون

کو سا لها ی سا ل

  در گیر ما ند ه  وبهر نجا ت  خویش

  گم کرده  راه  , و هیچ به منزل نمی رسند

ا ما تو هم  وطن

کز سا لها ی دور، وزما نهای بس قد یم

از ما بریــده ا ی

 پیوند خون وصلهء ا رحا م  خویش را

با غیر بسته یی

 دیری ا ست آ شنا ، که تو ا ز ما جد ا شدی

   بر درد ورنج ما، همه  نا آ شنا شــــد ی

آ یا تو  دیده ای ؟

 آ یا شنیده یی که بر سر ما و قبیله ا ت

از د ست دشمنان سرخ وطن  هم چسا ن گذشت؟

 در آ نزما ن که نا لهء شا ن ، ز آ سما ن گذ شت ؟

ما د ر بداغ دختر ، وشوهر بداغ زن

زن درفراغ شوهر وهرد و به داغ طفل

سی سال وا ند بیش

با سیل ا شک وخون  پیا پی، روا ن گذ شت؟

تو کود تا ی ثور

  با عاملان  وحشی درنده خوی آ ن  

هر گز ندیده ای !

 آ ن حزب اجنبی

با داس تیز روس

آن کشتزا ر عمرهمه مرد م وطن     

 یکجا  د رو نمود

وز کشته پشته های  عزیزا ن ا ین د یار

  خرمن نموده بود  

وانگا ه بزیر سم ستوران سرخ روس

خورد وخمیر کرده لگــد مال کرده بود

 آ نها چنان به چکش روسی وحزب آن

بر فرق وروی وصورت مردم نواختند

بر کوره ها ی دشت پو لی گون کابلش

اجسا د پا ک ملت افغان  گــداختند

در آ خـــرین زما ن   

بعد از گذشت یک دهه و،نصف وبیش ا ز آن

آ ن پیشوای حـــــزب

با  شرم وعــذ ر وخجلت ود رماند گی سخن

 از بهر  عفو وبخشش ملت عیان نمود

وز کار خویش  و حزب به ملت  بیا ن نمود:

«ما وعده های خانه ومسکن بداده ا یم »!

« نان ولباس  خوب بهر تن بد ا ده ایم »!

اما دریغ و وای !

«بر جای نا ن گلوله به مردم  حواله شد»

« درگورهای دسته جمعی ،هم به خا نه شد»

 « قد رت نداشتیم  ،که  لبا سی به تن کنیم»

«جزآن لبا س خلق ،که اورا  کفن کنیم»

  تا عمرکود تای پلشت سیاه  ثور

طوما ر ننگ  آ ن

بر چیده شد زکشور، ا زآ غا ز وآ خرین  

پایان رسید  ظلم ، وبه تاریخ شد قـــرین

————————————————–      

 آن د ود مــــا ن حزب

بر چیـــده شد زملک

خلقی ضد خلــــق

با مهر ننگ وخجلت ود رما ند گی وشرم

ا ند ر جبین سود

  ا و را نــــده شـــد ز خلــــق

باب  نوین بروی مرد م بیچاره با زشد

آ هنگ د لنوا ز رها یی مملکت

از دست ظلم خلقی روسی صفت چنا ن

 بر هر طرف بکشور ما تا زه سا ز شد

خلق خدا به فصل د گـر شا دما ن شد ند

  خواستار صلح وامنیت جا ودا ن شد ند

————————————————-

ای وای صد دریغ !

فصل دگر زرنج ومرارت  فرا رسید

رویای خواب ملت ما بعد سا لها 

تعبیرعکس شد

آن هم به خواست غیر

آ غا ز جنگ  بود

اما نه آ ن جها د

 کوبهر نام پاک خد ا  بود  آ نزما ن  

 بهر دفاع زکشور ما بود آ نزما ن

 افسوس صد هزا ر

این جنگ را هد ف

در پشت پرده بود

آ نها که حقد وکینه وبغض درون شا ن

بر دین ورهروان  سر افرازاین وطن

از پیش  ، بیش بود

 از بهرا نتقا م به  کمین برنشسته بـــــود   

 با  طرح  جنگ تا زه همین بر نشسته بود

 از آ ن زما ن به بعد

طرح و پلان   بشکل تیا تر ود را مه ها

با پر د ه های  مختلف ،هر سنا ریــو  

 اجرا  همی شده  دنبا ل  میشو د

اندر میا نه  ،  ملت غمد یده ای وطن

 پا یما ل میشو د    

سریا ل را ببین

این قصه ای که ،غصه در آن  موج میزند

قلب حزین مردم ما پر زخون شد ه

هر روز وماه  سا ل

تکرار میشود

تکرار میشود  وبه پا یا ن نمی رسد

 ———————————————–

ها ن ! ای ملت صبور

بیدا ر شو زخواب

بر خون وجا یگاه تو ،هر جا تجا رت است

در هر معا مله ، که بنا م تو میشود

  سهم تو در میا نه فقط  بس خسا رت ا ست

هان ! ای مرد م شریف !

هشدار بعد ا زین

سریال بس طویل

با هر نما یشش  

با پشت صحنه های که از د ید غایب است

نتوان ا مید دا شت بزود ی تمام شود

————————————————-

پس ای برا د رم !

ای خواهر عفیف

باید به  هم رسید

آ غوش گرم مرد م خود را رها مکن

از بهر خواست غیر

 هم مرد ما ن وکشور خود را تبا ه مکن

تو بوده ای چو من

 من بوده  ا م چوتو

با ید که ما بشویم ، تا که ماه شویم

از بهر ملک وکشورخود روشنا  شویم

ای یار هم سفر

تنها مکن گذ ر

این را ه پر خطر

هشدار وکن حذ ر

 بر هر طرف عد وی ، پراز کین نشسته است

با صد هزار فتنه وتفتین نشسته است

ای دوستا ن من

ای مرد م شریف

ای آ ن کسان که بهر خدا سالها ی سا ل

بر آ ستان حضرت حق سجده کرده اید

یکجا شوید ها ن !

بر خوار چشم دشمن بدخواه روزگار

یکجا شوید وبهر خدا آ شتی کنید

بر حا ل زا ر مردم ا فسرده ای و طن 

«از بهر ما نه ،بهر خدا آ شتی کنید»

 ——————————————-

این خانه خا نه ا ت

این ملک ملک تو ا ست

مگذار دیگرا ن به تو فرمان همی برند

مگذا رآ ن  کسیکه به قسا وت همی کشد

فر زند سرزمین وطن را بنا م تو

مگذ ا ر آ نکسی که به تخریب مدرسه

بر خواهر وبرا د ر تو ظلم میکند .

 مگذار آ نکسی که ، برائ صلاح غیر

دنیا وآ خرت همه بر با د میدهــــد

مگذار تا که دشمن بد خواه وبد کنشت

بر آنچه مدعا به کند هم صد ا شوی

 از د ا م غیر ولشکر بیگانه ای عــد و

خود را رها  بکن

 با مرد م خود ت ، وبه آ رما ن مملکت

 با ید  تو هم صدا شوی

—————————————————-

   ا ی  د وستا ن من  !

کز درد ورنج هم وطنان  د ور بوده  اید

در آ ند یا ر تا ن

 آ سا یش ا ست وا من

آ زادی  ا ست وحــق بشر هم برابری

وز بهر گربه ها وسگا ن وگراز ها

حقی ا ست هم عیا ن

 بر هیچ کس  مجا ل نبا شد که بهر شا ن

ظلمی  کند  عیــــان  ، و یا آ نکه  د ر نها ن

 ا ما  تو  چشم  حق

بگشای هر طرف

با گوش جان شنو

آ واز  هر طرف

آ نها برای  منفعت خویش د ر زمین

بر هرطرف چوسیل تباه کن هجوم برند  

   امن ورفا ه خلق جهان  زیر وروکنند

بگشای دیده را وبا طراف کن نظر

وان کاخهای  سر بفلک ، ا ز غرور وظلم

 وا ن قصرها که نقشه ای د نیا بد ل کنند

  وز آ ن بنای پنج جهت  کو به شش جهت  

شیپور جنگ وقتل وتباهی وا نهد ا م

در پهنه ای جهان همه ، آ ژ یر میکند

وز ا ین صدای وحشت واین کوس بد سرشت

در گوش ا نس وجا ن ،همه  تا ثیر  میکند

اما تو ا ی نظاره گرا ند ر بهشت  غیر !

کا نجا رفاه وامن وسلامت همی بود

در نا ز  وعیش  خود

  بگشای چشم وگوش

 تو خا طر مبا رک خود را برای  ما

  گاهی غمین بد ا ر    !

بر یاد رنج وزحمت  با با وما د رت

بر  اشکهای تند  برا د ر وخواهـرت

بریا د یوسفان که به چنگا ل  گرگها

افتاده ا ند  وخورد ه شد ند وتباه شد ند  

در فکررا بعه  ودیگـر  دخترا ن د ه

  کو ا ز برای لقمه ای نا نی  به حسرت اند

  اشکی زچشم ریز

عیش ونشا ط  و نازتنعم به هم  بزن  

 بر زخم ها ی خون چکا ن وطن  ببین

با دست لطف اگر،  بتوانی مرحم بزن

خوش نگـــذ رد به تو!

 آ سو د گی ورفا ه

گر بی خبر زمرد م د ربند گشته یی  !

یا نا شنوبه ای سخن وپند گشته ای !

  دیریست  سالها که ا زبر ما دور بوده ای

توسیل بین جنگ بوده ، معــذ ور بود ه ا ی

  ای  هم وطن بیا

 با چشم پا ک بین  حقیقت بهر طرف

از عینک  خود ی  بنگر  ملک خویش را

بر مردم ستم کشیده ورنجور آ ن دیا ر

رحمی نما  ، هد یه مکن  زهر نیش را

آ ن طفلکان وبیوه زنانیکه بهر نان

اندر درون مذبله ها  پرسه میزنند

وان بیوه ها وپیر زنانیکه  هر طرف

در روی هر سرک

دستش دراز ونعره کنان گریه سر د هد

وا ن مر د ما ن که  مسکن و ماوای شا ن  خراب

در گوشه وکنار وطن هم به کا بلش

  بی سر پناه  ونا ن

 جان میدهند هنوز

 بر هر طرف که می نگری کشت وخون روان

  گاهی بنام دهشت  وگاهی به ضد آ ن

  در نقشه ا ی سیا ه  وتبا نی  به همد یگر

 هان ! میکشند  همه

د ر پکتیا ولوگر  ومیدا ن  وکابلش

هم غزنه وفرا ه وارزگان وزابلش

فاریاب وقندهار وبد خشان  وننگرها ر

  هلمند وبا میان  سمنگان وهم  تخار

 نیمروزوبادغیس هرا ت  ومزار آن

  بغلان وجوز جان  وکنر هم قطارآن

  پنجشیر  وپکتیکا و شبرغان و بلخ آن

  پروان و غور وردک و کاپیسا وهمان

  ا بنا ی ا ین وطن  همه بر با د میشوند

 هم دشمنا ن  کشور ما ن شا د میشونــــد

——————————————-

بس کن خدای را !

فر یاد سر بده

بر کاخ های ظلم وبرعاملین جنگ 

بر تشنگان خون

بر آنکسان که کشتن انسان بیگناه

ویرانی وتباهی هر ملک و سر زمین

از بهر نفت  وپول

امر روا بود

فر یا د سر بده

این جنگ بس کنید !

کشتار بس کنید !

دیگر برای سلطه ای نفتی و ا نحصار

   تا کی  به اهل روی زمین این جفا کنید ؟

 خلق خد ا  تباه  نکرده  وشرم وحیا کنید !

بگشای چشم را  !

بر هر طرف ببین

بر هر کجا که نفت بود این بلا ی جنگ

آ ید بصوب آ ن  که د ر آ رد  ورا به چنگ

باید به هوش بود !

  از عقل و ا ز  خرد

 امداد جست  و به علت توا ن رسید

 این جنگ های لعنتی ، وا ین سنا ریو

برهر کجا روان

 آ ن دیگران برای منفعت خویش پیش می برند

بر ما چه داده است ؟

جزدرد و رنج ونکبت وآ وارگــی وغم

جز تیره گی روز، و پریشانی وا لـم

اما درین میا ن

بیگا نــگان زکشور ما سود برده ا نــد

 ا زهرچه د ا شتیم همه را  بود برده ا نــد

زیرا که گفته اند :

مر دان  هوشیا ر:

« هر کس برای مقصد خود دلبـــری کند»

ای هم وطن بیا !

بشنوزمن سخن

بهتر هم  ا ین بود

  ما هم  برای مقصد  خود د لبــری کنیم  

    با اتحاد خویش به همگان برا بری کنیم

———————————————-

ائ وا ی ما ن که  غیر!

بر ما وفکر ما  ، و همه کا ر وبا ر ما ن

او حاکم ا ست  وحکم براند به میل خویش

ای وای صد دریغ !

 ما اختیـار خویشتن ا زخویش  برده ایم

ما زنده ایم  گر چه ، که ا ز  پیش مرده ایـم

ای هم وطن بیا !

بهر خد ا ببین

   هر تشنه خون ، به هیچ کسی  غمگسار نیست