دیدِ نوروز — نورالله وثوق

سوالی   کرده   از  یاران  دیارم
بهاران   کی شگفته درکنارم؟؟!
به    جای  ابر  بی باران بگریید
رود    حرفی   اگر   از  آبشارم
قسم    بر   گلزمینِ     آرزوها
که من مثلِ همیشه خوارِ خوارم
ز  آزادی  اگر  آید   سخن پیش
درین  زندان  نمی آید   به کارم
نمی  گردد  به جز ازناله ها تان
بود  دیری   که در دورِ    مدارم
کسی کرده به میدانِ سیاست
به زنجیری   سکوتِ  تان مهارم
شدم    معتادِ   گردِ  زردِ  پاییز
هوایِ    دیدِ  نوروزی    ندارم
زمین   از  دیدنم  گردیده بیزار
مگر   بر گردنِ  او    بارِ   بارم
برای   هرچه  لُوچّک در زمانه
بلا  نسبت که   میدانِ قمارم
زاستقلالِ  من  چیزی مپرسید
که من  همسنگرِ هرچه شعارم
ز   صیادِ  سیاست  گر   بجویی
به نیرنگی   به هردوری شکارم
درینجا  نکته ی  ناگفته   مانده
که من کاری به کاری کس ندارم
ولیکن   گر بخواهد دشمنِ من
 کشد  از  روزگارِ    من دمارم
  سخن سربسته بینِ آستینش
بخواهد  یا نخواهد عینِ مارم