( هـُـــَوالمُــصّـوِر)
زیبا ئی های هستی ، نشانۀ معرفت الهی است
محمد عزیز (عزیزی)
دوم رمضان المبارک سال 1431 ه-ق
به برگ سبزه وچمـن ، زمعرفت نشـــان بود
ز آن مـُصــّــور ِ وجود ، که خالق جهان بـود
ببین به رنگ رنگ گـُل،که هوش می برد زکــُل
چه حاجت است در بیان ، هر آنچه کـُو عیان بود
شکوه ونظم پایدار، چه درکشش چه درفرار
بیا به چشم سر ببین، نه آنهمـــه نهـــــان بود
زچشمه های پر ز نور ، وچلچــــراغ نجم وخور
چه جلوه ایست در زمین !، ویا به کهکشان بـود
ز آیه آیه های حق ، به روز وشام وهرَفلَــق
نشان کبریــــا بخوان ، اگـــر ترا بیــــــان بود
درین جهان تراسجود ، اگر بـُوَد به خالق وجود
یقین بــــــدان ترا دگر ، َبتــر ازین جهــــــان بود
اگر ز غیر بگـــذری ، و رو بسویــــش آوری
یقین بدان ترا، َسری، به اوج آسمان بود
رضای خاص او هدف، اگر شود ترا بکف
بروز حشر وواپسین ، ترا مکان َجنان بود
بکوش در رۀ رضا ، به امـــــر ذات کبــریا
درین زمان زود گذر ، اگر ترا تــوان بود
(عزیز) منت ترا ، طلـــب کنــد بهــر دعــا
کـه نام پاک کبریا ، به بندگان منـــــان بود
پایان
————————————————————- پنچشنبه دوم رمضان المبارک سال 1431 ه –ق
02:13وقت سحری – لندن
مطابق به 2010-08- 12
برابر 21 اسد سال 1389
hmaazizi@yahoo.co.uk