آ ئیـــنـه هـــا را نباید شکست
محمد عزیز ( عزیزی)
2010- 08-31
چند روز قبل غزل بسیار زیبای جناب مهندس امیر فروغ را که از فرهیختگان وادب دوستان خوب کشور مان بوده وبرای من نیز سمت استادی را داشته وبایشان احترام خاص دارم ، در یکی از سایتها مطالعه کرده وبسیار لذت بردم ، وضمن تقدیر از چگامۀ ایشان ، من هم ابیاتی چند را فی البدیهه وبدون ویرایش وباز نگری در محل نظرات ودیدگاهها ،در سایت مربوطه نگاشته بودم که نشر شده بود.
بــعد از روز های چند متوجـــه شدم که دوستی قلـــم بدست گـــرفته وبر بندهای یکی از مصرعها ی ابیات من ، به نسبت کاربرد تشبیه غیر موجه ای که صورت گرفته بود، بنده را با هشدار باش سخت؟؟؟؟!!! مورد لطف و نوازش قرارداند؟؟؟!!! .
امروز خواستم تا ضمن تشکر از ان دوست نا آ شنا که شهرت خود را نیز ازمن دریغ کرده بودند ، ابیاتی چند بنویسم تا پاس حـرمت ایشـــــان اداشده وهمچنان اصلوب نقد را از نظرادبی، اخلاقـــی وتربیتی به ادب دوستـــان واهــــل نقد بر شمارم.
واگر ایمــــل آدرس ویا تلفن ایشــان را میداشــــتم یقینــــا از ایشان مستقیما ابراز تشـــکر میکردم .
—————————————————————
دوش بـــر خود داشتــم چندین سخن
هم سخنــــــهای زمــــردان کـــهـــن
هم ز آنــها ئیکه ره پیـــــمـوده اند
دیگران را هـــم سفــر بنموده اند
یا زآن مـــــردان نیک اندیش و ِفـــکر
نام شــــــان انـــدر زبــــان آیـــد به ِذکر
جـملـــــگی بـراین نظــر بـودنــد شان
تا بود کس را درین دوران نشــــان
پایه هــا بسیـــار تـــا بـــا م ِ بُــــلنـــد
تـو ، بـه انــدک پایـــه هر گز دل مبنــــد
گــر رسی تا جای بالا هـــا بــدان !
باز باشــــد پــایه هـــا انـــدر نـــهان
زان سبب خود را مبـــادا گـــم کنی؟
خــود نمــآ ئــی هــا بر ِ مـــــردم کنی ؟
تا بیا بی پختــــگی انـــد ر حضـــر
هم همی باید نمود هـــر جا سفـــــر
آن کسی دائم به بالا منــــزلــش
کار در میــدان وایمــــان در دلش
بی عمل هر گـــز نمی آری بکف
مــقصد ِ والا ی انســـان وهـــدف
این حیـــات مــا کـــه او دارد ُمــراد
اصـــل آن بر ، اعتقـــاد است وجها د
هر کـــه اورا اینچـــنین نبود میـــان
زنده او َنـــبَود تو اورا ُمـــــــرده دان
=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=
ای عزیزم آنچـــــه توبنــــِوشته ای
تار وپود هــر سخــن را رشته ای
شرح مطــــلب بود یا تفـســــیر آن
جمـــله خواندم کرده ام تدبیر آن
از بیـــــان مطـلب واظهــــار حــق
مرد عاقـــــل ، او همی گیرد سبــق
انتقادت را به جان مـی بشنوم
از رهِ انصاف کـی بیــرون روم
خبـــط تشبیهی که بنمودی مرا
دیـده ام آنرا ، بـــگویم مر حـــبا !
هیــچ عاقـــل نیست کو بر خبط خویش
وصف خود دارد و یـــا ازخبط خویش
گفتـــه های ُکـــو ز انســــان آیـدش
احتـمـــال نقـــد وبــــطلان آیـــــدش
هست انسان را طبیعت این چنین
گر چه او عالِـــم بـــود بر امر دین
غیر پیغمبر کـسی مصـئون مـــدار
از خـطـــا واشتبـــاه بـیـــرون مـــدار
گفته های جمــله انسانهــــا یقین
بر حقیقت یا خطــــا باشد قرین
این چنـــین گفتـــست پیغـمــــبر بیـان!
« اِ بن آدم در خطــــــا لغـــزد بـــدان»!
«بهـترین لغـزنــدگـــان داِئـــم ُبــــَوند»(1)
«کـز خطـــا واشتبـــــاه نـا ِدم ُبــَونــد»
رفع این نقصان همــــی باشد عــیان
بر کــــتاب و برنصیـــحت همچـــنان
: زان سبب فــــرمـــود پیـــغــمبر بیـــان
»مومنین را یک بیــک ، آئینه دان« (۲)
آئینـــــه خود را نبیـــند در میــــــان
گر چه از صیقل همـــــی دارد نشان
آن یــکی دیگر نظـــر با او کنــد
شرح و استفســار حـــال او کنـد
لیک می باید نظر پاکــــیزه بود
تــا غـــبار ِ آئینـــه بتــوان زدود
از بــــرای صـیـقــل آئــــینـه ای
می نشـــاید ، َارّه با دنـــد انـــه ای
بلکه با تکنیک صیقل بایـــدش
تــا غبـــار وخـاک آن بزدایدش
لمــس با دستان خشم آ لود وکین
بشکنی اورا بدست خــــود یقین
گر غبــــار آلــــود باشـــــد چــشــم تو
وز نــــــگاهت مــــی بر آیــد خشــم تو
هریــــکی آن دیده کـــو دارد غبـــار
از نـــظــر با آئینـــه، او بیــــقــرار
گـر غبــار بر دیـــدگانی کس نشست
از غضب آئینـه را خواهــد شکـست
آئینــه بشـکسـتـنت رنـــــدا نـــــه نیسـت
در حقیقت آن هنـــر منـــدا نـــه نیست
=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=
ای برادر این نصیحت گوشـــدار
از تـعصب از غضب می کن فــرار
این دو عنصر عـقــل را زایل کنــد
بین حق وچشـــم تو ، حـایــل کنــد
من نمی گویـــم هـر آنچه گفته ام
یا کـــه از خامــم ویا از ُپخـته ام
آن زعیـب ونقص بیـرون است آن
یا که در اقلیـــم بیچـــون است آن
نکته ای بر گویمت از مثنوی
ازز بان مـــولوی معنـــــوی
« گر غـــلط گفــم اصلاحش تــو کــن »
« مصلحی گــر ؟، ای تو سلطان ُسخــُن»
=+=+ =+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=
من هـمـی دانم َرهَــم دور است آن
پر خطـر یا آنکه نـا ُجــور است آن
لیک می خواهــم ز ذات کردگـــار
تـا مـراتوفیـــــق باشـد در کــنـــار
آن شنیدستی یکی فرزانه ئی
کــــو زجام دین چشید پیمانه ای
این چنین سفت است او دُرّ ِ سخن
گـــــوش دار وپند گیر ای جان من
« گر خــــدا یاری کـــند در کـــارها»
«بر دمــد ازخـــــارها گـــلــزارها»
دل به لطف ذات ِ رحــمـان بسته ا م
وز دگـــر هر بند وزندان رستــــه ا م
من به جمع اهــل حـــق در این سفـر
هـم َرَهـــم باکــــی نـدارم از خطـــــر
میرویـم با قلب سر شــــار وجنــون
« ما از او ئیم و به سویـش رهنمون» (3)
ای( عزیز) ختــم ِ سخن باشــــد چــنین
«هــر کسی در کـار خود باشـد رهیـــن » ( 4)
پایان
—————————————————-
یاد داشتها :
1-اشاره به حدیث مشهور رسول گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی (ص) است که فرموده اند : « کــــــل ابن آدم خــــــطاءٌ وخـــــــیرالخــــــطائـــین التـــــوابــون».
ترجمه : « تمـــــام فـــر زنــــــــدان آدم مــــحل لغـــــــــزش وخطـــــــا هستـــند وبهـــترین خـــــطا کــــــاران بازگشت کــــنند گان هستند».
2-اشاره به حدیث مشهور دیگر پیامبر عظیم الشأن اسلام است که فرموده اند :
« المـــومـــن مـــرءات الـــــمـــومن» .
توضیح :« مسلمان آئینۀ مسلمان است».
3-اشـــــاره به ایۀ مبارکۀ قـــــر ان است که :
« انا لله وانا الیه راجعون »
ترجمه : « ما هـمـــــه از آن خـــــدائیــــــم وباز گشت همـــــۀ ما بســـوی اواست » .
4- اشاره به آیۀ دیگر قر انکریم است که:
« کــــل نفس بمـــا کسبت رهــــینـة ».
ترجمه : « هر نفس ( شخص )در گرو( مسئول) اعمالیکه انجام داده است می باشد »
++++++++++++++++++++++++++++++++++
روز سه شنبه بیست ویکم ماه مبارک رمضان سال1431
ساعت :08:15 صبح – لـــنــدن
برابر با : نهـــم سنـــبــله سال 1389
ویا: 2010-08-31
hmaazizi@yahoo.co.uk