گـور آرزو

 

 

 

گـور آرزو

 

 

محمد عارف يوسفی

 

کو درختی؟ کــه بمــا رنــگ بهار را آورد

کو چمن؟ که خیــل بلبل را به غــوغا آورد

 

دشت وخاک ماهمه ویران وبایرگشته است

سبزه ی نیست کـه طبیعت را گــوارا آورد

 

ابر و باران بهــاری کس نــدیده در وطـن

باروت ست اینجـا فقــط درد و بلا را آورد

 

کــو گلی؟ تا بشگفد ازعطــر گیسوی بهــار

فــرش خــار ست سرزمینم زخم پا را آورد

 

میــهن مـا گـور صد ها آرزو هــا شد، دیگر

کــو دل جمـعِ ؟کــه ســوغــات تمنــــا آورد

 

در سخن جملــه مسلمانیــم و لیــکن در عمل

کـو مسلمان؟ که بـه دل تـرس خـدا را آورد

 

رهبـران ما، همه در چـاه ثروت خفتــه انــد

کـو زعیـمی؟ کــه بمـا صلح و صفا را آورد

 

کشتی سوراخ مـــایان کی به ساحــل میرسد!

نــا خــدایی ار بــه میــدان نــا خـــدا را آورد

 

هفدهم اپریل ۲۰۱۰

۱۷-۰۴-۲۰۱۰

محمد عارف "یوسفی"

 

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *