زندگی هــدیــۀ زیبــای خــداست
محمد عزیز( عزیزی)
زنگی هدیۀ زیبای خداست
دوستدارش و….
گرامی میدار
گر بدقت نگــری با نظــر مِهــر بر آن !
تحفـــــه ئی است ، که قیمت نتــوان کرد برآن
هان هشــدار ! و عزیزش می دار
لحظه ها یش همــگی خاطره است
روزهایش همه درس است وسبق
ماه وسالش همــه دانشگــاه
پس بیاموز ازین مدرســــۀ لطف خــدا ….
همچوآن طفل که باشوق خودش از دل وجــان ….
او به مکتب برود خنده کنــان نعــره زنــان
قلب او شاد ولبش پر خنــده
ونگاهش همــه از مِهــر و محبت به همــه
گوش آن بر سخنِ ِودرس معلم هر روز
بشنود درس وبخاطر بسپارد دائم .
تو در این مدرســۀ خوب حیات ….
این طبیعت به تو استاد ومعــلم باشد
بادل ِ گرم وپر از مهــر وامید
تو شتابان برو ودرس بخوان
چشم بگشا وبهــر سوی ببین
سبزه وباغ وچمن دشت ودمن را بنگر
گلستــانهای پـُر از سرو وسمن را بنگــر
دره وکــوه وهمـــه طرف چمن را بنگــر
نظم افلاک به هــر دور زمــن را بنگـــــر
همــه آن مظهــر ِ زیبا ئی وهم نظم دقیق
همه اندر پــَی ِ آرمان وهدف در حــرکت
همه گویا است بر این
که جهان را هدف وغایه و هم فلســفــه است
همــه ذرات جهان در حرکت
خود گواه است ، محرک دارد
همــه تصویر طبیعت زیبا
شــاهــدی است بر آن ذات مصور به جهــان
کائــینات با همــه پهنــآئی آن معلــول است
هست برهــان عظیمی ، زهــمان علت کــُل
وتوای انسان !
درس آموز ازین دانشگــاه
درس ایمــان به یکتائی آن ذات وجــو د
که بود حاکم این کون ومکــآن
وبه هر عصر وزمــان
ازلی وابدی
وتو ای انسان !
سر ِ تسلیم بدرگاه یگــآنه بگذار
شکر می کن ، بدرش سجده نمــا
که بدادست ترا نــقــد حیات
تا از آن بهره بگــیری و «عزیزش» داری
پایان
———————
محمد عزیز( عزیزی)
روزپنج شنبه ساعت 10:20
هـــژ دهم سنبله سال1390
نهم سپتامبر 2011
hmaazizi@yahoo.co.uk