هر کس شایستۀ مصاحبت ودوستی نیست !
سرودۀ محمد عزیز عزیزی
هشُدار ! اینکه ره،نه هموار است
تپـــه ودشـت آن پر از خـــار است
هر طرف در کنـــار گردنه هــا
رهزن ودزد ویا که اشرار است
ای بســـی رهـــروان این وادی
پای هریک بسنگ وافگار است
دور شــو از رفیـــق بدجنــــسی
گر او بی حرمت است وبیعاراست
پست ترین کس بُــوَد درین دنیا
آنکه بی دین و خلــق آزار است
انتخــاب رفیق ودوست وندیــم
نیست آسان وبیش دشوار است
گر مصاحب تراست،صاخب فضل
از برای تـــو بهــــترین یــار است
همنشینی به مـــردمِ نیکـــو
رایـحــۀ دکان عطـــار است
نخریدی اگـرازآن، عطری
اثَـرَش بر تنِ تو بسیاراست
دوستی با بــدان ، درین دنیا
چون دکان ذغــال با نار است
هر قـــــدر احتیــــاط بنمــــائی
رنگ وبویش طبیعت آزاراست
از مصـاحــبتِ بـــدان بگـــریز
زهر ایشان چوعقرب وماراست
دوست را همچــــو آئینـــه بگـــزین
صاف وپاک است ودون زنگار است
تو بــه آئینــه بین شمایلِ خــود
هر چه باشی درآن نمودار است
در جهان با سعادت است « عزیز»
هر کـه را خوب و بهترین یار است
پایان
———–
جمعه – ساعت 11:30
22 سنبله سال 1392 هجری شمسی
هفتم ذی القعدة سال 1434 هجری قمری
2013-09-13–میلادی