بت دوستی
محمد عارف يوسفی
روزی کــه مــن و جـانـان بـا هــم آشنـــا گشتیــم از عشق و محبت هــا سرشار ز و فــــا گشتیــم
بــا عــــاشقـــــی و الفت پیـــوستیــــم و آمیختیــم از بستگی عــا لـــــــم رستیـــم و رهـــا گشتیــم
گویند که بلا هست عشق، لیک ما ز دل وازجان در دام بــــــــــلا رفتیم فـــارغ ز بـــــلا گشتیــم
بــر یک نظــر بسنده کـــردیم چی دیــداری واه در عشق و فــــرو رفتیـــم مفتون_حیـــا گشتیــم
در شیفتگی و یـاری نــه او او مانـد، نـه مـن مـن در دفتـــر عشق هـر دو یکجـا شده مـــا گشتیــم
فـلــــک به جبیــن ما به بهـــــــانهء تقــــد یــــــر نوشت مفــــــارقت را محــروم ز نگاه گشتیــم
او بـی مـن و مـن بـی او رفتیـــم رهء تنهـــایــــی خـاطره هنــوز باقیست اگـــــر چـه سوا گشتیــم
همـــواره بدل مــانــد عشقی کـــه نیکـــو بــــاشد ما چون دو بــت دوستـــی جـاوید و بقــا گشتیــم
محمد عارف یوسفی
آمستردام
هفتم سپتمبر 2008
07-09-2008