اندک نگاهی به فرهنگ تیموریان — امان معاشر خبرنګار آزاد

 

اندک نگاهی به فرهنگ تیموریان

 

امان معاشر خبرنګار آزاد

 

با بای ما حضرت صاحب قرآن امیر تیمور از علما و هنرمندان سخت حمایت می‌کرد. افعاد او هنرمند پروری را از او به ارث برده بود. پیشرفت چهره ها به باور بنیاد های پر عظمت و افسانوی و برخی از پژوهشگران  محصل حمایت‌های مداوم خاندان تمیوری  مانند شاهرخ میرزای تیموری، گوهرشاد بیگم،بابر میرزا، بایسنغر میرزا پسر شاهرخ،زیبنسا، نادره بیگم، سلطان حسین بایقرا،میرزا بابر و وزیر او، امیرعلی‌شیر نوایی و دیگر شاهزادگان تیموری که خود ذاتا هنردوست بودند است.

بزرگان گفته اند اگر  ریشه ی درخت پرثمر باشد، نوده اش در هر درخت ثمر میدهد .به شرط آنکه از آن ریشه حفاظت شود.دور تیموریان  اساس بنیاد فرهنگ، رشد ادبیات، جلای هنر های نقاشی، معماری، کاشی‌سازی بود که کیفیت عالی میراث فرهنگی  قرن نهم هجری است که از لحاظ هنری و فرهنگی آنراعصر رنسانس می‌دانند.

دانشگاه بزرگ مدرسه ی گوهر شاد نمونه دیگری  پیشرفت علوم تمیوریان است که در حوزه های مختلف به عالم و دانشمند، شاعر و نویسنده بیرون نموده است.   رونق فرهنگ و هنر تیموریان در ابعاد مختلف  چون کاشی‌سازی، سنگ‌تراشی، نقاشی، خطاطی، مینیاتوری، تذهیب، صحافی و کاغذسازی به اوج خود رسیده بود که از آنزمان تا امروز حیرت آور است .

 بنا های اعمار شده  گواه روشن از تاریخ  و فرهنگ پر بارو قدامت باستانی تیموریان است که  تیموریان هم حاکم بودند و هم مشوق هنرمند ، دانشمند و عالم و هر یک ازصدها بنا های ساخته شده در آن دوره ی روشن شایستگی  حفظ میراثهای جهانی را دارند. تا جهان به گذشته های تاریخی خویش فخر نمایند. دانشمندی گفته است:(اگر ثروت خود را از دست دادی ، چیزی از دست ندادی ، اگر صحت خود را ازدست دادی یک چیزی را از دادی ، هر گاه زبان و فرهنگ خود را از دست دادی در حقیقت همه چیز از دست داده ای.)

چند قرن از زمان طلوع  ستاره درخشان  تیموریان گذشته در صده های اخیر توجه به میراث ماندگار آبایی ما"دوره ی تیموریان" کمرنگتر شده به صدها بنا های فرهنگی دور تیموریان که نمایندگی از عظمت و گواه از  تاریخ ماست به خرابه ها مبدل شده است.باید بدانیم و بپذیریم درخشش آن گنجینه عظیم غرور ملی ماست و تحقیق، حفظ و حراست آنها بر ما دین است.

امان معاشر

 

 


روضه حضرت علی"ع" ومسجد جامع هرات نمونه های از میراث دوره ی تیموریان ساخت

 

 


اگر این بنا ها به زبان دراید خواهد گفت من روزی صاحب ، شان و شوکت داشتم  اما امروز مانند صدا از ما  رو به تلی از خاک تبدیل شدن استم  و پرچه های از بدم هر روز می تکد. دشمانان من تا میتوانند با حسد بر حالم می خندد دوستان مرا نمی خواهند بیبیند.

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *