صلاحیت های شورای امنیت سازمان ملل متحد در امر
تأمین صلح جهانی
شورای امنیت وظیفه عمده حفظ صلح و امنیت بین المللی و از بین بردن هر گونه خطر به این امر و همچنان جستجوی راههای صلح آمیز حل منازعات بین المللی را به عهده دارد . در صورتی که علی الرغم مساعی شورای امنیت وضع خرابتر گردیده و تهدید به صلح و امنیت بین المللی متصور باشد شورای امنیت می تواند به طرفها توصیه نموده یا دست اقدامات نظامی یا غیر نظامی بر ضد نقض کننده صلح بین الملل بزند . چنین اعمال وظیفه مویده را از لحاظ حقوق بین الملل انجام می دهد . تصمیمات در مورد همچو اعمال بر دول عضو سازمان ملل متحد الزام آور بوده و آنها مکلف به ایفای آن می باشند .
اقدامات شورای امنیت که شکل دسته جمعی دارد یا با استعمال سلاح توام بوده یا آن را در بر نمی داشته باشد .
آن اقدامات شورای امنیت که استفاده از تسلیحات را در بر نمی گیرد ، در ماده 41 منشور سازمان ملل متحد چنین توضیح گردیده اند . « شواری امنیت می تواند تصمیم بگیرد که برای عملی ساختن تصمیمات آن چه تدابیری به کار بسته شود که متضمن استعمال قوای مسلح نباشد و می تواند از اعضای ملل متحد دعوت نماید که این تدابیر را به کار ببندد . این تدابیر میتواند شامل انقطاع کلی یا قسمی مناسبات اقتصادی ، ارتباطات راه آهن ، بحری ، هوایی ، پستی ، تلگرافی ، رادیو و دیگر وسایل ارتباطی و قطع روابط سیاسی باشد » .
اعمال مسلحانه شورای امنیت در ماده 42 منشور سازمان ملل به این عبارت بیان شده است « هر گاه شورای امنیت ملاحظه کند که تدابیر مجوزه ماده 41 کافی بوده نمی تواند یا ناکافی بودن آن ثابت شده باشد برای حفظ صلح یا اعاده صلح و امنیت بین المللی ، شورا می تواند به وسیله قوای هوایی ، بحری یا زمینی به اقدامی که ضروری می داند ، دست بزند .
پاکستان کشور همسایه جنوبی افغانستان از زمان پیدایش اش در سال 1947 به عنوان کشور مسلمان همیشه در امور داخلی افغانستان مداخله کرده و در صدد آن بوده که افغانستان هیچ زمانی دارای ثبات و حاکمیت مستقل نبوده و مثل موجود طفیلی و وابسته به دیگران بسر برد . ادعای دولت پاکستان مبنی بر این که این کشور تمام تلاش های خود را در مبارزه با طالبان و گروه های تروریستی القاعده و طالبان افراطی به کار بسته است ، یک ادعای محض و مسخره است و این کشور مسول حملات انتحاری و عبور تروریستان از خاکش به افغانستان است . بخاطریکه تروریستان و حمله کننده گان انتحاری یا پاکستانی هستند و یا هم تربیت و پرورش یافته دستگاه استخباراتی آن کشور " آی اس آی ".
البته اهداف اصلی پاکستان از جنگ در افغانستان موضوعات ذیل را در بر میگیرد .
ــ پاکستان خواهان یک حکومت دست نشانده در افغانستان بوده در صورت جنگ احتمالی آن کشور با هندوستان از سرحدات غربی خویش کاملاً مطمئن بوده و حتی سرباز گیری نماید .
ــ جلوگیری از ایجاد روابط خوب میان افغانستان و هند .ــ رقیب سنتی پاکستان .
ــ نگاه داشتن افغانستان به عنوان بازار مصرفی کالاهای بی کیفیت تولید شده در پاکستان .
وسایر ملاحظات که دولت پاکستان از موجودیت جنگ و ناآرامی و ضعف حکومت داری در افغانستان به نفع خود سود می برد . و در صورت دستیابی به اهدافش ایجاد کنفدراسیون افغانستان و پاکستان که بتواند حاکمیت مطلق خود را در افغانستان تامین و تحقق بخشد .
آنچه درحال حاضر اقدام فوری شورای امنیت سازمان ملل متحد را توجیه و ضروری میدارد که دست مداخله گرایانه دولت پاکستان در امور داخلی افغانستان قطع گردد زیرا که پاکستان به منظور این است که بی ثباتی و جلوگیری از بازسازی افغانستان به اقدامات ذیل توصل گردیده است .
1 ــ فراهم نمودن امکانات و پایگاه های گروه های تروریستی « القاعده ، طالبان » و زمینه رشد و تربیت این گروه ها در داخل خاک پاکستان .
2ــ تجهیز و تمویل گروهای متذکره توسط دولت و سازمان استخباراتی « آی اس آی » .
3 ــ به کار گیری این گروه ها در براندازی نظام های مردمی و انتخابی در کشورهای همسایه از جمله افغانستان .
4 ــ به کار بستن این گروه ها جهت گرفتن امتیازات بیشتر از کشور های جهان .
5 ــ زمینه سازی فضای ترس و رعب بین مردم جهان به واسطه انجام حملات انتحاری مانند حمله انتحاری 11 سپتامبر ایالات متحده امریکا و دها موارد دیگر در نقاط جهان که پای این کشور در انجام حملات تروریستی کشانیده شده است
با در نظر داشت فاکت های یاد شده شورای امنیت سازمان ملل متحد باید بخاطر حفظ صلح در منطقه و جهان در قدم اول مطابق ماده 41 منشور سازمان ملل متحد و در صورت ضرورت از ماده 42 منشور سازمان که اقدام نظامی را پیش بینی نموده است استفاده نماید . و با این اقدام نه تنها افغانستان بلکه تمام جهان را از شر تروریزم و افراط گرایی نجات بخشد .
با احترام
سید حمید " حمیدی "