به مردمِ بی دفاعِ کابل
نورالله وثوق
گرزِ سیاهی
چه دودی میرسد ازدور اینجا
که کرده دیده هارا کور اینجا
ز دستِ کوبشِ گرزِ سیاهی
پریده رنگِ هرچه نور اینجا
…………………
قطارِ جهلِ
سحر سالم به اینسو کی رسیده
صدای کوپه هـا در خون تپیده
بیا تا سورۀِ دل را بخوانیم
قـطارِ جـهلِ ما تُرمـز بریده
……………………
جنون
جنون در جاده جولان دارد اینجا
کَش وفَشّی فراوان دارد اینجا
نگفتی شاخۀِ جهلِ من وتو
چه پیوندی به ایمان دارد اینجا؟
………..
ساطورِ اساطیرِ
ز رنگِ مِهرِ میهن کاتِ کاتیم
قمارِ دستِ دلبازانِ لاتیم
نشانِ بیرقِ ماشعله ای جَنگ
که ساطورِ اساطیرِ ثباتیم
…………
عزیز
درینجا هرکه خون ریزد عزیزاست
به رنگِ کین درآمیزد عزیزاست
بلایی کو خودش را با پلیدی
به جانِ ملتِ ما زد عزیز است
………..
لستِ سیاه
من وتواشکِ حسرت را سپاهیم
ستونِ سرفرازِ دود آهیم
ذغالِ کورۀِ آتش فروزان
پیامِ روشنِ لستِ سیاهیم
……………….
شعورِ شعله ها
شبِ آتش فروزان رازبانی است
که شک رادر دلِ ارگ آشیانی است
شعورِ شعله هایِ شهرِ کابل
یقین اینجا گواهی را نشانی است
……………
بویِ واویلا
دلِ فکرِ سحر ترکیده امشب
که خوابِ شعله ها رادیده امشب
زهرسو بوی واویلا بلند است
مگر کابل به خون غلتیده امشب
…………..
سرچشمه
وطن گفتی که درد اندود گشته
تمامِ بودِ او نابود گشته
شنیدم از زبانِ گوشکِ دل
که آ ب ازسرچشمه گل آلود گشته
…………
دوغِ دروغ
اگرچه گنس وگیچِ بویِ دودند
نشستند و بساطی را گشودند
میانِ هاونِ بی دستۀِ شان
دروغی راچه صاف وساده سودند
………………….
خارِچشم
ز بس بر جهلِ خود اصرار کردیم
به گردن دشمنی را بارکردیم
ازانرو خارِ چشمِ غنچه هاییم
که نامِ گلشنی را خوار کردیم
…………….
نورالله وثوق
1388/10 /29
http://norollahwosuq.blogfa.com/