بسم الله الـّرحمــن الـّـرحیم
نگاه به دیدۀ دل
محمد عزیز عزیزی
چوخوش است آن زمان را که دو دیده، دیده باشد
رُخ خــوب وبی مثـالش که کسی وَرا ندیده باشـد
اوبه دید دیــدۀ دل ، بدو دیــده می نمــاید
اگرت به دیدۀ دل چوهمان دودیده باشـد
به دودیده کی توانم، که زشوق وصل بینم
همه سیل اشک آنجا،چوروان زدیده باشــــد
او به چشم قلب تابان بشود به تو نمـایــان
نه به آن دلی سیاهی، که ورا نه، دیده باشد
توکنی مراد حاصــــل که بـــود زدیـــدۀ دل
همه چشمه سار اشکی ،به رهش چکیده باشد
به زمان الودا عش چه قیامتی است بر تن
چوشکسته سرو نازی کمرش خمیده باشد(1)
تو چنان غزال دل را به کمند او همی دار
که زشوق روی صیاد نتوان رمیده باشـــد
چه خوش آنکه مرغ روحم، به سروروشادمانی
به هوای گلشـن او ، ز بـــدن پـریــــده باشـــد
اگرت به رحمت او به یقین اُمید باشـــد
همه رنگ نا امیدی زَرُخت پریده باشــد
او به تیر جلوۀ خود که نشانه کرد قلبم
بکجا برم دلی را ، که به خون طپیده باشـد
همه آرزوی بسمل که سپاردش به او دل
بــه امیــد رحمتِ اوهمــه آرمیــــده باشــد
من وشوق روی آن یار دگــران به ُسـوی اغیــار
«چه رسد به حالم آن کس که تورا ندیده باشد»(2)
چو نقاب ازرخ خود ،َ فَکََند به جمع خوبـــان
همه دست وپنجه ای خود ز خطا بریده باشد
بــــه هزار جلــوۀ خــــود، ببرد زبیـــدلان دل
نه هرآنکسی که اورا نه دل ونه دیده باشـد
کسی کو به کوی یار است ، سرِ خو د بکف گذارد
همه رنج و جان فشانی او به تن خریده باشــــد
خنک آن که عطر ایمــــان ، زبهار پاک قرآن
او زباغ دل ستــانی ،گل ناز چیـــده باشــــد
تو «عزیز» خاطر ِ خود به هوای او نگهـدار
که زشوق وصل دیدار، نتوان رهـیـده باشـــد
پـا یـــا ن
——————————————-
یــاد داشت هــــــآ :
2- این مصراع بدین صورت نیز نوشته شده میتواند
به زمان الو داعش چه قیامتی است بر دل
زدودیده سیل اشکی برهش چکیده باشـــد
2- بر گرفته از غزل معروف ابوا لمعانی بیدل
دوشنبه 2010-04-05
برابرشانزدهم حمل 1389
مطابق با 12 ربیع الثانی 1432 ه- ق
hmaazizi@yahoo.co.uk