پنالتی
نورالله وثوق
آتش شکن
مهیا بهرِ جنگِ تن به تن شو
عیهِ جهل وجورِ ماومن شو
به سوی سنگرِ سودایِ ساحر
شعورِ شعله ی آتش شکن شو
بازیِ فینال
شتابِ شهپرِ بالم چه زیباست
پَرِش دراوجِ اقبالم چه زیباست
غرورِبازیِ زشتت چه دلگیر
گلِ نازیِ فینالم چه زیباست
توپِ فوتبال
مثالِ دورِ هر ساله دلِ ما
کج اقبالِ کج اقباله دلِ ما
شده بازیچه ی جامِ جهانی
گمانم توپِ فوتباله دلِ ما
دروازه بان
به بین بازیِ دستانِ نهان را
که کرده گیج آهنگِ جهان را
من وتو راهیی بی خانمانی
خریده دشمنت دروازه بان را
پاس
به میدانِ خودی گشتی روانه
الا همبازیِ رنگِ زمانه
دلم را سویِ دشمنِ پاس دادی
سرافکنده چه برگردی به خانه
پنالتی
ازین درمیزنی خودرا به آن در
بود دستِ من و دامانِ داور
من وتوهردوگرچه صفرِصفریم
ولی شوتِ پنالتی مانده دلبر
بازیِ اتن
بنه یکسو ره ورسمِ کهن را
مزن آتش بهارِ خویشتن را
مکن ای همسفر بردورِ باطل
دوباره فکرِ بازیِ اتن را
مُرَبّیِ محبت
دوباره عقده ها گردیده تهییج
جفادارد به دل سودایِ تزویج
زترکیبِ مُرَبّایِ سیاست
مُرَبّیِ محبت گشته سرگیج
مشقِ تیم
درین دوره چِها تعلیم دادند
که میهن را به غم تسلیم دادند
به این تیمی که دورت را گرفتند
گمانم درس ومشقِ تیم دادند
جیم
تنِ بازیگران رانیم باید
ازین بازی برادرجیم باید
دلِ شان گشته ازنوطالبِ جنگ
چلیپا برسرِ این تیم باید
کوچه ی اسرار
به هردوری بسی تکرار گشتم
به گِردِ کوچه ی اسرار گشتم
گلی بودم به دستِ هرچه نامرد
ولی در دیده ی شان خارگشتم
……………
نورالله وثوق
شنبه 12/ 4/ 1389
http://norollahwosuq.blogfa.com