استحمـار (روش خرسازی مردمان)
علی اکبر حسینی- کابل
روضه خوان آهنگهــا بالای منبر میکنــد
با کُمیدی وتـراژیک نغمـه هــا سـر میکند
تا که ســُرنای گلـــویش سُر شود با د ست وپا
صوت را با کله اش ،همسو وهمسر می کند
ابتـــدا بازیر وبــم آواز را ســــازد عیــــار
بعد ازآن او رقص دست وپا وهـم سر میکند
تا فریبــد مردمــان با جعــل واغـــراق وغــلو
او روایات دروغ وکذب ازبر مــــی کنـــد
روضه خوانهارا به هر مجلس تو می بینی زیاد
چشم وگوش آدمی را کور وهــم کـر میکنـد
اهـل مجلس را بخنــداند چو دلقک ساعتی
بعــد ازآن با حقــه بازی چشمها تر میکند
تا که اهــل مجلسش را مست لا یعـقــــل کند
جرعه های از جنونش بر همه سر میکنـــد
چونکه عقل از کله های اهل مجلس دورشد
بعد با دیوانگــان بر پای ، محشر میکند
مرد وزن وقتی زخود بیخود شدند واحسرتا
آنزمــان با شیطنت صد کـار دیگــــر میکنــد
نقش استحمار را بنگـر کـه آدم را چطــور!
با همه عقل ودو چشم وگوش او خرمیکنـد ؟
دیده باشی مجلس خر سازی شیخ « حکیم» !
آدمیان را چســا ن بی پا وبی سر مــی کنــد ؟
فکـــر استحمــار تا حاکم شود بر کشوری
نـَـّره غولی را ، ولیِ خاص ورهــبر میکنــد
مال ونامـوس مقلـد را ،هر آخـوندِ مُحیل
تحت نام خمس وصیغه از کفش در میکند
لوح فکر مردمان را اوسیاه ســازد به فن
قلبهای پاک را ،چـِرک ومُکَـَـــّدر میکنـــد
دور شو از مجلس این جاهلان روضه خوان
دین و دنیــــای ترا ویــران وابتــر میکنـــد
دین وعقل وچشم وگوشت را همه برکاربنـــد
روز گارت را همه آن خــوب وبهـتـر میـکنـــد
از «حسینی» این سخن بر جان شنو بی مدعا
حقتعــــالی او ترا ســـالار وسرور میکــنــــــد
علی اکبر حسینی – کابل