شیوهء برابری
محمد عارف يوسفی
در پیش مــــن برای خــــدا گــریه سر مکن خـــود تشنهء گریستنم از مــــن حــذر بــــکن
در چشم من سرشک جهان خفته بحروبحر گـر گـــریــه کنم میشود این دهــر دون نگون
از رنــج و غـــم مگو که درین قلب زار من نهفته آنقــــــدر کـــــه حسابش ز حـــــد برون
از درد خویش چـــی گویمت گویــم زمیهنم اوغصه و انــــد وهء زیـــا د دارد انـــد ر و ن
رو در وطن تجــــــاوز زنجـــــیره ای ببین بـــــر کود کان معصوم میهن چی گــونا گون
تحــریم شده در نسخهء ایمـان جفـــا و ظلم پرهیزنکند لیک کسی ازجنگ وکشت وخون
در کـوچـه هـا و شهـر و دیـار وطـــن نگر رنگین شده دشت و بیـابـــا ن ز رنگ خــون
بـر کودک گرسنه که نــان گفته جان سپرد رحمـی کسی نکــــرد ه بـه آن طفلک محزون
غــــرق و اسیر ثروت و مال و منال شدیم مــوسی کجـــاست گشته همـه پیـــــرو قـارون
تهمت یکی زنیــــم کــه تــــویی دشمن وطن دیـگــــر بنـــام قــــوم و زبان میشویم زبـــون
گــاهی مـرا به مشت و زننــــد م که تاجکی گاهی سیلی بـه رو که چـرا هستی تـو پشتون
جنگ زبان و قوم حـرام هست حـرام حرام سوگنـد ز نــزاع میشود ایــــن خـطه واژگون
حرف وزبان هیچکسی ازکس مگیرعـزیز بگـــذارکـه دانشگاه بگــویـد یــاکـه پـوهنتون
ای ازبیک و هزاره تـو ای پشتون و بلوچ یا تاجک و تــرکمن تــو بیا وحـــــــد تی بکن
همـــه بسان همـــد یگــــریم ای بــــرادران نـی کس ز کسی پائین هست و نی کسی فزون
دستی دهیــد که اعمـار و کنیم خانهء وطن یک سقف و میشویم دیگـری مـــا او را ستون
هــر کلبـــهء کـه سقف و نـدارد و یا ستون از گــزنــــد حـادثه نیست محفـــوظ و مصئون
زیبــــا شود وطـن همگی گــــر یکی شویم ایــن هست طـریق و شیـــوهء بـرابـری کـنون
تقبیح بکن ای یوسفی هـرکـومتعصب است باشد ز هـر قــوم و نـــژاد یـا که سمت و زون
محمد عارف يوسفی
آمستردام
سی ام اگست 2008
30-08-2008