روزگـــا ر
محمد عارف یوسفی
ای روزگــــار بیــــــــا نشین حـرف د لت بگــو حـرف د لت عیـان کــن و از مشکلت بگــو
کشت کــرده ای چــو رنج و غصه در زمین دل آیـــا تــرا چی میـــرسد از حـــاصلت بگــو
هـــر دل کـه پرسشش بکنی زخــم تـو در اوست از ایـــن طـریق و شیـــــوهء اراذیلت بگــو
فرش رهت نمــــوده ای دل میــــــدوی هنـــــوز از راه مگــو ز مقصد و از منــــزلت بگــو
افســـــرده میکنــــی همـــه آزرده میکنـــــــــــی تا کی به جبــر و میــدوی از تحمیلت بگــو
درد و غـــم و غصه و رنـج و عـــذاب و اشک جز این همه چی داری تو در تشکیلت بگــو
از کی تــو آری بــر مــن و امثـــال مــن دهــی از بــودجه و دخــــل خود از تمـویلت بگــو
در میهـــن خـــرابه ام آخـــــر چی وقت تمـــــام رنـــــج و شکنجــه میشود از تعجیلت بگــو
طفــــل یتیـــــم و بـــــی کس و نــــادار میهنــــم دردش چـی وقت کــم کنی از تنزیلت بگــو
بــر دیگــران خــوشی و سرور، خرمی و عیش بــر مــا همــه مصیبت ازیــن تعدیلت بگــو
وجــــد و نشاط و شادی تـــــرا وعده بـود به ما از مـــا چــرا گــرفتــــه ای از تمثیلت بگــو
در اذیت مـــــردم مـــــا گــــر تــــرا حـــدیست کــافــی چـــی وقت میشود از تکمیلت بگــو
یــــــک نغمهء شادی نشنیدیم مگـــــر ز تــــــو کیست نغمــه خـــوان انجمن و محفلت بگــو
با آنــــــکه ز نــــیرنگ تـــو واقف همه بـــــود لیکــن چسان شونـــد همگی غـــــافلت بگــو
چـــون یوسفی هــــزار وهــزار صید تــو شوند داری چی رمـــز، طلسم دل سنگـد لت بگــو
محمد عارف یوسفی
آمستردام
بیستم سپتمبر 2008
20-09-2008