قطر( محدوده ) برای زمين وکائنات:
خداوند متعال در کلام پاکش (قرآن کريم) ميفرمايد: ای گروه جن وانس، اگرميتوانيد که بيرون برآييد(بگذريد،بشگافيد، رسوخ کنيد) ازکناره های ( محدوده ها وحصارهای) آسمان وزمين، پس برآييد از آن، برآمده نميتوانيد مگر به" سلطه" و نیرویی./ سورۀ (55) الرحمن، آيۀ 33.
کلمۀ عربی " اقطار" که در بالا به کناره ها (محدوده ها ) ترجمه شده است ، جمع " قطر" بوده واشاره به وسعت و پهنای وسیع آسمانها وزمين( کائنات ) ميکند. در زبان عربی حالت بيشتر ازعدد 2 را جمع ميگويند، که در آيۀ متذکره ذکر کلمۀ " قطر" به صیغه جمع بخشی از معلومات معجزه آسای ديگری را به ما وانمود ميکند.
يک جسم سه بعدی را ما وقتی ميتوانيم دارای قطر واحد بناميم که کاملاً کروی باشد. مقياس قطر بطوراساسی مرتبط به 
اشکال کروی ميباشد. استفاده از اين کلمه (قطر) درقرآن کريم ازنقطۀ نظرکروی بودن زمين واجسام ديگر سماوی خيلی مهم وبا ارزش ميباشد. موضوع قابل توجه ديگری درآيۀ متذکره اينست که زمين وآسمانها هر کدام به قطر جدا گانه نسبت داده شده اند.
نظر به تيوری نسبیت " البرت انشتين"، کاينات در حال وسعت يافتن است. اما اين به اين معنی نبوده که گويا اجسام سماوی وکهکشانها درحال متفرق شدن وپراگنده شدن در فضا ميباشند، ويا خود اين اجسام درحال بزرگ شدن ويا وسعت هستند. بلکه به اين معنی که: فضا وسعت يافته وفاصله بين کهکشانها درحال افزايش ميباشد.
حاصل نهايی واستنتاج از ذکر قطر برای آسمانها وزمين درآيۀ متذکره اينست که نه تنها زمين واجسام سماوی 
ديگربلکه به صورت جمعی ساختارهمۀ کاينات نيزکروی شکل بوده چنانچه در موضوعات قبلی خوانديم که خلقت کاينات به اثر انفجار بزرگی از يک نقطه شروع شده وبه شکل بالون ويا پوقانه در حال بزرگ شدن و وسعت يافتن است. وچنانکه قطر های اجسام سماوی از هم متفاوت هستند، همچنان قطرکاينات بصورت جمعی نظربه مرور زمان در تغییرميباشند(وسعت مييابند). بناءً ذکر حالت جمع کلمۀ " قطر" در قرآن کريم ثابت ميسازد که قرآن کلام ذات بزرگيست که واقف به همه چيزوخالق حقيقی تمام موجودات ميباشد. طوريکه آن ذات قدرتمند درآيۀ ديگری ميفرمايد: " … آفتاب ، ماه وستاره گان تحت حکم وی (خداوند) اند، آگاه باشيد، کاراوست آفرینش و حکم راندن. دارای برکت بزرگ است خداوند پروردگار جهانيان". سورۀ (7) الاعراف، آيۀ 54.
علاوه از معلوماتی که درمورد وجود محدوده هایی برای اجسام سماوی در کاينات درآيۀ متذکره ارائه شده است ، اين آيۀ مبارکه اشارۀ به ممکن بودن سفرانسانها به اجسام سماوی ديگررا نيزنموده است. نه تنها ممکن بودن آن را بلکه به ضرورت اخذ اسباب ووسايل 
برای اينگونه سفر نيزگوشزد نموده است، واین خود میرساند که نفوذ در محدوده های اجسام کائنات به سلطه و قدرت خاصی نیاز دارد. چنانچه امروز ما همه به چشم سر ميبينيم که راکت ها وسفينه های فضايی که به فضا ميروند، همه دارای سلطه و قوه های فوق العادۀ هستند که ازحدود قوۀ جاذبۀ اجسام سماوی گذشته و بدون گزندی به محیط و ساحه یک جسم سماوی دیگر چون مهتاب، مریخ ، آفتاب و دیگران داخل میشوند.
مصدر: سايت انگليسی زبان هارون يحيی
ترجمه وتلخيص:سليمان شاه صوفی زاده