کنفرانس صلح اروپائی و تقاضای جدی ختم اشغال افغانستان
دیپلوم انجینر محمد عظیم آبرومند
ا
خیر هفته که گذشت پنجاه سازمان اروپائی و بیست سازمان غیر اروپائی و افغانی داخل وخارج کشور زیر عنوان " همکاری برای صلح" در شهر بن پایتخت قبلی جمهوری المان کنفرانس جهانی را برگزار نمودند که یکی از مبتکرین عمده وفعال آن کمیسیون صلح و آزادی برای افغانستان بود. اعضای فعال کمیسیون صلح و آزادی برای افغانستان که نخستین سازمان اندیشه صلح خواهی برای افغانستان می باشد با همکاری سازمان های آلمانی وحتی یک سازمان امریکائی در برگزاری و براه انداختن اندیشه صلح خواهی طوری فعالیت گسترده نمودند که درقطعنامه آن گنگره مهم اروپائی تقاضا های کمیسیون صلح و آزادی برای افغانستان مستقیما درج گردید و سایر سازمان ها و حلقات افغانی و اروپائی از آن محتوا تاثیر پذیر شدند و آنرا تصویب کردند.
در قطعنامه چنین آمده است:
"هیچ چیز در افغانستان خوب نیست." این جمله معروف ترین و پرهیبت ترین جمله است که خانم «مارگرت کسمن» رئیس سازمان پروتستانت های آلمان آنرا در ذهنیت آلمانی و اروپائی مطرح کرد و سخترین نقد اجتماعی وسیاسی از یک مرجع بزرگ مذهبی المان نسبت به سیاست اشغالگری در افغانستان می باشد. قابل یاد اوری است که صدراعظم برسر اقتدار آلمان مربوط به همین شاخه مذهبی مسیحی است. این گفته که "هیچ چیز در افغانستان خوب نیست " در برابر مواقف رسمی حکومت المان است وواضخ می سازد که درافغانستان جنگ ، مصیبت ، مرگ و نابودی زندگی روزمره افغانها را احتوا می کند.
ادعای که درفوق بیان شد به این ترتیب قابل استناد است:
صعود روزمره حملات و بلند رفتن تعداد صدمات ناشی از آن در جامعه مدنی
بزرگترین وعمده ترین خسارات مادی قوای ناتو از سال 2001 الی اگست سال 2012
اظهارات منشی عمومی سازمان ناتو آقای رسموسن بتاریخ دوم اکتوبر 2012
جدید ترین گزارش گروپ بحران جهانی
گزارش امر صلیب سرخ آلمان درکابل
گزارش تاکنون سری سازمان استخباراتی المان
برگشت سازمان "هین ریش بول" ازکابل
فساد اداری غیر قابل شرح ، اقتصاد مواد مخدر ، زیرپا کردن روزانه حقوق زنان وحقوق بشر این نکات اکنون واقعیت جامعه افغانی را احتوا می کنند وخاطر نشان می سازد که همه گزارشهای رسمی حکومت فدرالی آلمان نوع از توجیه کردن است.
واقعیت افغانستان جنگ ، ظلم ، فقدان حق و قانون است.
دربرابر این واقعیت ما سازمانهای صلح وجامعه مدنی افغانستان صف ارائی می کنیم و آروزی بزرگ یک زندگی مبتنی بر صلح و آزادی را در دل می پرورانیم.
مامیدانیم : که وصعیت فعلی افغانستان ناشی ازعملکرد انسانها و حکومت ها است. این عملکرد جنگجویانه ، وحشیانه و ظالمانه میتواند از طریق اراده وعملکرد انسانها تغییر بخورد.
برای حق تعیین سرنوشت حیات انسانی در آزادی و هماهنگ با طبعیت ما بطور مشترک تلاش می ورزیم. ما یعنی برگزار کنندگان این گنگره آگاه هستیم که نخستین پیش شرط بنیادی برای این هدف ، ختم جنگ و اختتام اشغال بین المللی این کشور است.
به همین خاطر تقاضای مبنی بر خروج همه قوای خارجی را بعد از آعلان آتش بس بصورت فوری ، مذاکرات با سهم گیری قوای متخاصم شامل زنان ، تجدید می کنیم .
البته راه حل ازطریق مذاکره مستلزم یک حکومت موقت است که انتظام دهنده مذاکرات فعال گردد ، سهمگیری زنان ضمانت را کند ، پیش نویس قانون اساسی که پشتیبانی قاطع اکثریت را دارا باشد و انتخابات آزاد را زمینه سازی کند که در آن مقاومتگران کنونی منحیث احزاب سیاسی اشتراک ورزند.
همچنان یک کنفرانس بین المللی افغانستان وهمسایگان باید اصل حاکمیت افغانستان را احیا نموده و راهی برای استقرار صلح و امنیت را در منطقه هموار ساخته و راه مداخلات آینده را مسدود سازد.
مامیدانیم: که این رویکرد به صلح سخت و متنازع بوده بدون فداکاری بیشتر ممکن نیست. ما از همه نیرو ها درافغانستان تمنا داریم : تا جنگ کنونی در افغانستان به یک برادر کشی نیانجامد.
ما معتقدیم و ایمان داریم که هدف مبتنی بر یک افغانستان آزاد و خود اراده صرف ازطریق سهمگیری جامعه مدنی افغانستان ، بخصوص زنان با همبستگی بین المللی نهضت های صلح وحرکت های اجتماعی قابل دسترسی است. همکاری بسیار نزدیک همه انسان های صلح دوست و آزادی دوست در افغانستان و خارج از افغانستان و سازمان ها مدنی یک مسئله غیر اجتناب پذیر است و دید فرقوی به مسئله زیان آور است.
افغانها چه مرد وچه زن باید خودشان در باره آینده افغانستان تصمیم گیرنده باشند و راه حل صلح را بیابند ، طوریکه هماهنگ با فرهنگ آنها باشد و مطابق با منشور سازمان ملل بوده ، یک راه حل صلح آمیزیکه نه تنها صرف برای افغانستان ضمانت استقرار صلح را کند بلکه آن راه حل برای استقرار صلح در منطقه نیز سهم داشته باشد.
همسایگان و جهان مکلف اند تا حق خود ارادیت این کشور را محترم بشمارند.
کمک برای افغانستان کمکی باشد که آنها را به پای خود ایستاد کند و باید با محترم شمردن استقلال حکومت مشروع ، فرهنگ ، حقوق بشر ، پهن شدن کمک و نزدیکی به قاعده ارجاع گردد. نفوذ نیولیبرالی و چپاول اختتام یابد. یک راه انکشافی منبعث از اراده خودی هموار گردد.
پایداری انکشاف باید هدف باشد. کشور های ناتو مکلف اند تا مسئولیت فاجعه امیز اثرات مدنی ، اقتصادی و محیطی را عهده دار گردند و عاملین آن خسارات ناشی ازجنگ را قطعا جبران کنند.
آرزوی برزگ یک افغانستان عدلت محور لایحه های متعددی را دارا است ، طوریکه آن لایحه ها از طریق پیشرفت مردمی ، اجتماعی و اقتصادی از حالت انتزاعی به واقعیت بپیوندد.
نکات ذیل به لایحه ها تعلق می گیرند:
یک عملیه دراز مدت همه جانبه پروسه مصالحه بعد از سی سال جنگ و برادرکشی.
سهمگیری زنان با حقوق برابر درهمه سطوح نظام وتضمین حقوق زن و حقوق بشر
یک نظام جامع برای تعلیم و کسب
یک نظام همگانی صحت عامه غیر مرکزی که همه به آن دسترسی داشته باشند.
ترغیب و تقویت نظام ززاعتی که قابلیت انرا دارا باشد تا بطور پایدار واحد های کوچک زراعتی را برای رشد زراعت آماده ساخته وکشور را درساحه زراعت خود کفا ساخته و برای زارعین و دهاقین فضای امن را میها سازد تا به یک رفاه حد اقل برسند.
پیشرفت و یکنوع انکشاف مطابق به فرهنگ ، محیط و احتیاجات کشور.
کمک از خارج ضروری وحتمی است. فرار واضح کشورهای ناتو از مسئولیت باید بمفاد یک پلان اعمار تضمین شده که ازطرف خود افغانها تیهه گردد تغییر بخورد. در ین راستا نهصت های صلح جهانی وحرکت های اجتماعی مستقیما مخاطب واقع اند.
به هیچ کس مگو این یک خیال است!!!
تاریخ اصلا قابل تدوین و تغییر است. روند ضد استعماری ، تغییرات بنیادی در اروپا درسال 1980 الی 1990 ، بهار عرب یک تعداد مثال های برجسته است که نگاه قسمت گرائی درساحه تغییرات تاریخی رابه مثابه مشاهدات دید غیر تاریخی از ساحه واقعیت متروک می سازد.
ما میدانیم " ملت ها اند که تاریخ را می نویسند" ( سالوادور الاندی) . درافغانستان نیز چنین است.
تاریخ این سرزمین قطعا یک تاریخی خواهد بود برای صلح ، آزادی و پیشرفت مطابق پیشرفت تاریخی خود آنها و مطابق با فرهنگ آنها ، باوجودیکه طولانی خواهد بود و آن مسیر طلبگار فداکاری می باشد.
ما یعنی نهضت صلح میخواهیم همه چیز را پشتیبانی کنیم ، آن چیز هائیکه رنج انسانها ، جنگ و ظلم را خاتمه ببخشد. ما میخواهم مستمرا مساعدت کنیم و پیشرفتی را قوت ببخشیم تا انجائیکه انسان به انسانیت نایل آید (برتولد برشت)
شهر بن جمهوری آلمان
14 اکتوبر سال 2012 میلادی.
استخراج ونوشته از
دیپلوم انجینر محمد عظیم آبرومند
(سخنگوی کمیسیون صلح و آزادی برای افغانستان)